ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 664

บทที่ 664 หญิงสำส่อนรนหาที่ ผลที่เกิดขึ้นน่าสะพรึงกลัวมาก (6)

“ใช่ เสียดายตอนนั้นพวกเราไม่ได้ลิ้นรส ถึงตอนนี้กูยังรู้สึกขาดทุนอยู่เลย”หัวหน้าแก๊งหรี่ตา พลางเม้มปาก ใบหน้าเผยความเสียดายหลายส่วน

“ใช่ ตอนนั้นต้องโทษเย่โป๋เหวิน……”ผู้ชายรอยแผลเป็นพูดต่อหนึ่งประโยค

ลูกพี่ใหญ่หันไปกวาดสายตามองเขาแวบหนึ่งอย่างเย็นเหยียบ ชายรอยแผลเป็นรู้ตัวว่าตนปากพล่อยเสียแล้ว จึงรีบหยุดทันที

ยังไม่นับว่าตอนนี้มีผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง แม้แต่‘พี่น้อง’พวกเดียวกันของพวกเขาก็ไม่มีใครรู้เรื่องในอดีตสักคน

ซึ่งพี่น้องที่ร่วมกันก่อคดีนี้ในตอนนั้น ส่วนมากก็ตายหมดแล้ว เหลือพวกเขาสองคนหนีมาได้อย่างหวุดหวิด

“ผู้หญิงคนนี้หน้าตาดีมาก วันนี้ก็ใช้ผู้หญิงคนนี้ชดเชยแล้วกัน”ลูกพี่ใหญ่มองหน้าเวินหรวนหรวน มุมปากเผยรอยยิ้มออกมา ดูแล้วทำให้กลัวเหลือเกิน

ต้องบอกว่าเวินหรวนหรวนมีหน้าตาสวยจริงๆ บวกกับตอนนี้เธอแต่งหน้าด้วย อยู่ภายใต้แสงไฟสลัว ใบหน้าของเวินหรวนหรวนยิ่งรู้สึกประณีตขึ้นเป็นพิเศษ

พวกเขากลุ่มนี้เลวแบบไม่ห่วงชีวิต ต่างเป็นชายแกร่งจอมห้าวกันทั้งนั้น ปกติออกไปหาผู้หญิงกิน แต่ก็ไม่มีทางได้เจอสาวๆที่หน้าตาดี ผิวพรรณเปล่งปลั่งเรียบเนียนอย่างเวินหรวนหรวน

เวินหรวนหรวนเป็นถึงระดับลูกคุณหนู เลี้ยงดูอย่างทะนุถนอมมาตั้งแต่เด็ก

รูปร่างของเวินหรวนหรวนก็ไม่เลว ด้านหน้าที่ควรจะอวบอิ่มก็นูนออกมา ดูแล้วใหญ่เป็นพิเศษ

ลูกพี่ใหญ่คนนั้นเดินไปจับแรงๆหนึ่งครั้ง ก่อนจะหัวเราะเสียงดัง“แม่ง ใหญ่จริงๆ”

“ลูกพี่ จะเป็นของปลอมหรือเปล่า？ผมดูในเน็ตแล้วผู้หญิงหลายคนทำปลอมกันทั้งนั้น”มีคนมองเวินหรวนหรวนก็กลืนน้ำลายลงคอเต็มแรง

“ของปลอมก็ดีกว่าไม่มี ไอ้บ้า มึงอยากจับใช่ไหม？”ลูกพี่กลอกตาใส่ผู้ชายที่กลืนน้ำลาย อดหัวเราะไม่ได้ “วางใจเถอะ มึงก็มีส่วนแน่นอน”

ตอนนี้เวินหรวนหรวนยังถูกมัดไว้ขยับตัวไม่ได้ ปากก็ถูกยัดไว้พูดไม่ได้ เธอได้แต่ส่ายหัวแรงๆ

“คลายเชือกเธอออก พวกเรามีกันมากมาย เธอจะหนีไปได้เหรอ？อีกอย่างที่นี่ก็ไม่มีคนนอกเข้ามา”มาถึงถิ่นของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาก็สบายใจหายห่วง

ผู้ชายที่กลืนน้ำลายเมื่อสักครู่รีบเข้าไปแก้มัดให้เวินหรวนหรวน แน่นอน เขาฉวยโอกาสจับแรงๆไปหลายครั้ง

หลังแก้เชือกที่มัดตัวเวินหรวนหรวนได้ ปฏิกิริยาตอบสนองแรกของเธอก็คือหนี แต่เห็นคนล้อมเธอมากมายขนาดนี้ เธอรู้ว่าตัวเองหนีไม่ได้

“ฉันไม่ใช่เวินลั่วฉิง ฉันไม่ใช่เวินลั่วฉิงจริงๆ ฉันคือเวินหรวนหรวน ฉันเป็นลูกสาวของหลี่หยุน พวกนายจับผิดคนแล้ว”เวินหรวนหรวนรีบอธิบายอย่างร้อนรน หวังว่าพวกเขารู้ตัวว่าจับผิดคนแล้วก็จะปล่อยตัวเธอ

ลูกพี่ใหญ่ขมวดคิ้วมองหน้าผู้ชายที่จับตัวเวินหรวนหรวนกลับมาเมื่อกี้ “ยังไงกันแน่？”

“ลูกพี่ เธอก็คือเวินลั่วฉิง ผู้หญิงคนนี้เจ้าเล่ห์มาก เมื่อกี้ก็อยากใช้เหตุผลนี้หลอกพวกผม”

“ใช่ ใช่ ผู้หญิงคนนี้เจ้าเล่ห์มาก เมื่อกี้ลูกสาวหลี่หยุนส่งเธอออกมาเอง ลูกสาวหลี่หยุนรู้แผนการของพวกเรา ต้องไม่ผิดแน่”

“ไม่ใช่ ฉันไม่ได้หลอกพวกนาย ฉันไม่ใช่เวินลั่วฉิงจริงๆ ฉันคือเวินหรวนหรวน พวกนายไม่เชื่อก็เข้าเน็ตเซิร์สดูก็ได้ ในเน็ตมีวิดีโอที่เกี่ยวกับเวินลั่วฉิงมากมาย เวินลั่วฉิงคนนั้นขี้เหร่จะตาย พวกนายมองแวบเดียวก็ดูออกแล้ว……”