ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 686

บทที่ 686 เด็กทั้งสองคนไปพบพ่อ (4)

ภายในชั้นใต้ดินเต็มไปด้วยสิ่งของสกปรก และบนร่างกายเวินหรวนหรวนก็มี……

ไฟในชั้นใต้ดินปิดแล้ว จึงมีแสงเลือนราง เวลานี้เวินหรวนหรวนนอนตะแคงอยู่บนพื้น พลางขดตัวแบบไม่ขยับเขยื้อน ดูไม่ออกว่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่

เวินลั่วฉิงเดินเข้าไปโดยเร็ว จากนั้นก็พบว่าเวินหรวนหรวนไม่ได้ขดตัวเอง แต่เป็นเพราะร่างกายเธอถูกมัดไว้ต่างหาก

เวินหรวนหรวนถูกมัดเชือกที่แขนและต้นขาแน่นมาก ซึ่งเกือบรัดเข้าไปในเนื้อหนังของเธอแล้ว มีหลายจุดที่มัดแน่นเกินจนมีเลือดซึมออกมา

ดูออกว่าเวินหรวนหรวนถูกมัดเป็นเวลานานแล้ว

เวินลั่วฉิงแอบสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็รีบแก้เชือก แล้วพบว่านิ้วมือของเวินหรวนหรวนยังขยับอยู่

เห็นได้ชัดว่าเวินหรวนหรวนยังมีชีวิตอยู่

เวินลั่วฉิงเอาเสื้อผ้าที่เตรียมมาก่อนหน้านี้ใส่ให้เวินหรวนหรวน แต่เธอพบว่าขาของเวินหรวนหรวนเกือบกางไม่ได้

เวินลั่วฉิงใช้แรงดึงขาของเวินหรวนหรวนให้ตรงเบาๆ แต่เวินหรวนหรวนไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองแม้แต่น้อย

เวินลั่วฉิงมือสั่นกะทันหัน ตามหลักแล้ว เวินหรวนหรวนถูกมัดไว้นานอย่างนี้ ต้องรู้สึกเจ็บปวดถึงจะถูก ถึงแม้เวลานี้เวินหรวนหรวนจะไม่ได้สติ ขอเพียงรู้สึกเจ็บ ร่างกายก็จะตอบสนองโดยสัญชาตญาณ แต่เวินหรวนหรวนไม่มีเลย

แสดงว่าเวินหรวนหรวนไม่รู้สึกเจ็บ แสดงว่าขาของเวินหรวนหรวน……

ถูกมัดไว้นานจนเลือดไหลเวียนไม่สะดวก ยิ่งไปกว่านั้น หลังเวินหรวนหรวนถูกมัดแล้ว ยังต้องถูกผู้ชายพวกนั้นไม่รู้ทารุณด้วยวิธีใดอีก จึงทำให้เสียหายอย่างหนัก

เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจ ช่วยเวินหรวนหรวนใส่เสื้อผ้าต่อ เธอคิดว่าอาการคงหนักน่าดู ฉะนั้นจึงเตรียมเสื้อผ้าที่ใหญ่หลวมเป็นพิเศษ อันที่จริงน่าจะใส่ง่ายมาก แต่เวินลั่วฉิงกลับรู้สึกต้องใช้เวลาไม่น้อย

“ส่งไปที่โรงพยาบาลก่อน”เวินลั่วฉิงลุกขึ้นยืน เวลานี้ น้ำเสียงของเธอแหบแห้งหลายส่วน

ตอนที่ตำรวจหญิงทั้งสองคนลงมา พวกเธอเอาเปลพยาบาลมาด้วย เพราะคาดการณ์ได้ว่าอาการเวินหรวนหรวนต้องแย่แน่ๆ

ตำรวจหญิงทั้งสองคนยกเวินหรวนหรวนขึ้นบนเปลพยาบาล และขาของเวินหรวนหรวนหลังจากถูกเวินลั่วฉิงกางออกแล้วก็ไม่ได้เก็บเข้าไปอีก

ยามนี้เวินหรวนหรวนหลับตาอยู่ คงรับรู้ไม่ชัดเจน

ทางเข้าตรงท่อระบายน้ำแคบมาก อยากยกเวินหรวนหรวนขึ้นไปนั้นไม่ง่ายเลย โชคดีตอนที่พวกเขามาได้โทรติดต่อกับโรงพยาบาลแล้ว ตอนนี้คุณหมอก็มาถึงพอดี คุณหมอค่อยๆรับเวินหรวนหรวนขึ้นไปทีละนิด

เวินลั่วฉิงไม่ได้ตามขึ้นไป แต่เดินออกไปตามทางออกอีกเส้นทางหนึ่ง

เห็นได้ชัดว่าทางออกอีกเส้นหนึ่งนี้ ต่อมาโจรกลุ่มนั้นขุดขึ้นมาเอง ซึ่งขุดทางออกได้กว้างมาก ระยะทางก็ไกลพอสมควร ซึ่งมีไว้เพื่อหลบหนีโดยเฉพาะ