ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 691

บทที่ 691 พ่อลูกเจอหน้ากันง่ายๆอย่างนี้เลยเหรอ (2)

“อย่างเรื่องเป็นผู้ชายของฉัน คุณคือหนึ่งเดียว แทนที่ไม่ได้”มุมปากเวินลั่วฉิงยกโค้งขึ้น เธอพูดคำนี้เสียงเบามาก แต่รู้ว่าใครบางคนได้ยิน

คุณชายสามเย่ได้ยินเธอพูดเช่นนี้ก็อึ้งไปเลย จากนั้นความโกรธแค้นและความเกลียดบนใบหน้าของเขาหายไปด้วยความเร็วที่เห็นได้ด้วยตาเปล่า จากนั้นมุมปากเขายกขึ้นเป็นรูปเรเดียน ซึ่งเป็นการยิ้มอย่างเห็นได้ชัดเจน ความสุขละมุนซ่อนก็ซ่อนไม่อยู่

เมื่อสักครู่คุณชายสามเย่ที่ทะนงตน ตัดสินใจว่าถึงเธอจะพูดอย่างไรก็ไม่ให้อภัยเธอ เพียงแต่ประโยคนี้ของเธอก็ปลอบใจเขาซะอยู่หมัดเลย

แต่คุณชายสามเย่ยังคงติดใจเรื่องเธอไม่ขอความช่วยเหลือจากเขาอยู่ และเขาก็หวังว่า หากเธอมีเรื่องอะไร เขาจะได้รู้เป็นคนแรก

“ผู้ชายของคุณเอามาทำอะไร？”คุณชายสามเย่เข้าใกล้หูของเธอ กดเสียงต่ำแล้วถามหนึ่งประโยค

“นอน”เวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดของเขา กะพริบตาอย่างเร็ว จากนั้นก็ใช้น้ำเสียงเหมือนมีเหตุผล พูดสิ่งที่ไม่ทำให้คนฟังตายก็ไม่ล้มเลิกออกมา

อืม ผู้ชายของเธอเอามานอน คำนี้ไม่ผิดเลยสักนิด

ร่างกายคุณชายสามเย่แข็งทื่อ กะพริบตาเร็วๆ จากนั้นก็ถอยหลังมองหน้าเธอ

ตอนที่คุณชายสามเย่เห็นสีหน้าจริงจังของเธอก็ถอนหายใจแรงๆ เขาพบว่าผู้หญิงคนนี้นับวันยิ่งทำให้เขาจนปัญญาจริงๆ

เขารู้ว่าเธอเข้าใจคำถามของเขา เขารู้ว่าเธอจงใจพูดอย่างนี้ แต่เธอตอบอย่างนี้ทำให้เขาไม่อาจโต้เถียงได้

“ตอนนี้จะใช้ไหม？”คุณชายสามเย่กะพริบตา มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็ถามประโยคนี้ออกมากะทันหัน

ตอนที่พูดประโยคนี้ ร่างกายคุณชายสามเย่เข้าใกล้เธออีกครั้ง เข้าใกล้มาก ใกล้มาก แต่เขาไม่ได้แตะต้องตัวเธอ ริมฝีปากของเขาห่างเธอเพียงไม่กี่เซนติเมตร รอเธอให้คำตอบ

เมื่อกี้เธอไม่ใช่บอกว่าผู้ชายของเธอเอามานอนหรอกเหรอ？

แล้วตอนนี้จะใช้ไหม？

ในเมื่อใช้มานอนด้วย งั้นเธอก็ใช้สิ？

เวินลั่วฉิงอดกระตุกปากไม่ได้ ผู้ชายคนนี้แน่มาก เธอแค่ตอบตามคำพูดเขาอย่างซุกซนเล็กน้อย เขากลับเห็นรูแล้วใช้เข็มทิ่ม

เธอไม่ได้ตอบ ริมฝีปากของคุณชายสามเย่เข้าใกล้มากขึ้นอีกนิด จากนั้นก็สัมผัสโดยริมฝีปากเธอ คุณชายสามเย่ไม่ได้จูบอย่างบ้าคลั่งเหมือนปกติ แค่จูบเบาๆที่ริมฝีปากเธอเท่านั้น “ผู้ชายของคุณ คุณไม่ใช้ประจำ ไม่กลัวหมดอายุเหรอ？”

มุมปากเวินลั่วฉิงกระตุกอีกครั้ง หมดอายุ？ตัวเป็นๆอย่างเขาจะหมดอายุได้เหรอ？

หมดอายุที่เขาว่าคือเสียแล้วหรือเปล่า？

ทันใดนั้นเวินลั่วฉิงรู้สึกว่าคำพูดของเขาโหดนิดดๆ

แต่ริมฝีปากของเธอขยับปุ๊บก็ไปโดนริมฝีปากเขาปั๊บ การเสียดสีเบาๆทำให้เกิดความร้อนรุ่มขึ้นมา

“คุณกระตือรือร้นอย่างนี้ เสนอตัวอย่างนี้ ทำให้ผมปฏิเสธไม่ลงเลย”คุณชายสามเย่ยกมุมปากขึ้นยิ้มเบาๆ เขารู้ว่าเธอไม่ตั้งใจ แต่เขาจงใจพูดว่าเธอตั้งใจ

“งั้นพวกเราก็ทำตรงนี้เลย……”ทันใดนั้นคุณชายสามเย่ก็โน้มตัวมากดเธอไว้ที่เบาะรถ

ดวงตาเวินลั่วฉิงเบิกกว้าง ทำที่นี่？บนถนนที่คนผ่านไปมา？