ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 707

บทที่ 707 ความเผด็จการอันทรงพลังของคุณชายสามเย่ เท่ระเบิดไปเลย (13)

เขาจะต้องช่วยคุณชายสามเย่ทำการแสดงนี้ให้ดี

“เซียวเจิ้ง นายออกมาพูดสักสองสามคำสิ” ไป่หลี่หยูหมิงเรียกลอยๆ ไปหนึ่งประโยค

หลังจากนั้นระยะห่างข้างหลังที่ไม่ไกลกับเขามากนัก ก็มีผู้ชายที่รูปร่างผมเดินผ่านมา “สวัสดีครับทุกคน ผมคือเซียวเจิ้ง”

ก่อนหน้านี้ ทุกคนต่างก็ไม่ได้สังเกตเห็นเขา แต่ว่าตอนนี้พอเห็นแววตาของเขาแล้ว ทุกคนต่างก็อึ้งไปเลย แววตาคู่นั้นราวกับว่าสามารถมองทุกอย่างออกทันที ทำให้ความสกปรกทุกทุกอย่างไม่สามารถซ่อนเร้นได้

ผู้อาวุโสที่อายุประมาณหกสิบกว่าปี แววตานั้นกลับยังคงเฉียบคม

“เขาคือเซียวเจิ้ง! เขาคือเซียวเจิ้งจริงๆ ด้วย! พระเจ้า คิดไม่ถึงเลยว่าฉันมีชีวิตถึงตอนนี้จะได้พบเจอกับเซียวเจิ้ง” มีนักข่าวคนหนึ่งตื้นตันจนพูดไม่ชัดแล้ว

“คือเซียวเจิ้งจริงด้วยๆ ด้วย!” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคนที่รู้จักเซียวเจิ้งไม่ได้มีแค่เพียงคนเดียว นักข่าวท่านอื่นๆ ต่างก็มองออก

แต่ว่าทุกคนต่างก็มีความยากที่จะเชื่อ

เซียวเจิ้งนั้นมีตัวตนดั่งเทวดาคนหนึ่ง ไม่เพียงแต่ทักษะที่เขามีมากกว่าผู้คนอื่นๆ ในด้านคอมพิวเตอร์ อำนาจในด้านต่างๆ ยิ่งไม่มีที่น่าสงสัยเลย

ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นสมาชิกหลักของกลุ่มที่มีอำนาจมากที่สุดในโลก รับผิดชอบปัญหาด้านทักษะคอมพิวเตอร์เป็นพิเศษ

แต่ว่า หลังจากที่เขาถอยออกมาแล้ว ก็บำเหน็จบำนาญอยู่ที่บ้านมาโดยตลอด มีผู้คนใหญ่คนโตมากมายไปเชิญเขาโดยเฉพาะ แต่ว่าต่างก็ถูกปฏิเสธอยู่

คนคนนี้ไม่เห็นแก่เงิน ไม่เห็นแก่อำนาจ และไม่เห็นแก่ความรู้สึก ไม่หลงใหลในกามคุณ คนนอกต่างก็พูดว่าเขาเป็นคนที่ไม่มีความปรารถนาใดๆ ขอถามหน่อยว่าคุณจะดึงดูดคนที่ไม่มีความปรารถนาใดๆ อย่างไร?

ฉะนั้น ตลอดหลายปีมานี้จึงไม่มีใครที่สามารถเชิญเขาออกมาได้เลย

วันนี้เขากลับมาถึงสถานที่นี้ด้วยตัวเอง?

ใครกันที่มีความสามารถนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถเชิญเขามาได้?

คือใคร? คือใคร? คือใครที่มีความสามารถมากมายขนาดนี้?

“คลิปวิดีโอในกล้องวงจรปิดฉันเป็นคนกู้คืนกลับมาเอง ฉันสามารถรับรองความจริงได้” สีหน้าของเซียวเจิ้งเงียบสงบ ทำเหมือนว่าไม่ได้เห็นถึงความตื้นตันของนักข่าวพวกนั้น เสียงของเขาไม่ได้สูง ถึงขั้นมีความแหบเล็กน้อย แต่ว่าคำพูดที่พูดออกมาทีละคำนั้น กลับมีเสน่ห์ที่ทำให้ผู้คนไร้ซึ่งความสงสัย

ด้านทักษะคอมพิวเตอร์นี้ คำพูดของเซียวเจิ้งนั้นมีอำนาจ ไม่มีคนสามารถสงสัยได้

“นายมิสิทธิ์อะไรมารับรอง? พวกนายเป็นพวกเดียวกันชัดๆ พวกนายต่างก็เป็นคนโกหก ต่างก็โกหกกันหมด” เวินหรวนหรวนไม่ได้รู้จักเซียวเจิ้ง แต่ว่าท่าทีที่นักข่าวมีต่อเซียวเจิ้งเมื่อกี้กลับทำให้เธอแล้ว เวินหรวนหรวนอยากจะเป็นคนควบคุมก่อน

เซียวเจิ้งไม่ได้มองเธอเลย ความเงียบสงบบนใบหน้าไม่ได้มีคลื่นใดๆ เลย หลังจากคำพูดที่เขาพูดจบแล้ว ก็หันหลัง แล้วจากไป

จากไปแบบนั้นเลย!!

เขามาแล้วก็เพื่อที่จะพูดประโยคนี้ประโยคเดียว?

แต่ว่า พลังของประโยคนี้กลับไม่สามารถละเลยได้ง่ายๆ

“คนโกหก เขาเป็นคนโกหก พวกเธอดูสิเขารู้สึกผิดแล้ว จะหนีไปแล้ว” หลี่หยุนเห็นเซียวเจิ้งจากไปแบบนี้ ก็รีบตะโกนดังขึ้น เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าอยากจะกระตุ้นถึงอารมณ์ของทุกคน

“คำพูดของเซียวเจิ้ง ฉันเชื่อ” นักข่าวที่มองออกถึงเซียวเจิ้งในแวบแรกมองไปทางหลี่หยุนหนึ่งที เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าบนใบหน้ามีความไม่พอใจอยู่