ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 745

บทที่745 ผลของการที่เจ้าเด็กถังจื่อโม่โมโห

“พวกเราจะกลับบ้าน” เย่ซือเฉินหันมา มองไปทางเธอหนึ่งที การตอบกลับนั้นเป็นเหมือนสิ่งที่สมเหตุสมผลมาก

“ฉันจะกลับบ้านของตระกูลถัง” เวินลั่วฉิงอยากจะพยายามขอดู ถึงแม้ว่าความหวังจะไม่มาก

“กลับบ้านของตระกูลถัง? หลังจากนั้นล่ะ?” คุณชายสามเย่ยักคิ้วเบาๆ ในเสียงนั้นมีความอันตรายแฝงอยู่

“อืม?” เวินลั่วฉิงมองไปทางเขา มีความไม่เข้าใจเล็กน้อย

“เมื่อวาน เธอบอกว่ากลับบ้านของตระกูลถังไปพักผ่อน ปรากฏว่าไปแอบพบคนที่ชื่อเย่โป๋เหวิน วันนี้ เธอบอกว่าจะกลับบ้านของตระกูลถังพักผ่อน ปรากฏว่าเธอแอบไปพบหยวนจุนหลิน ตอนนี้ให้เธอกลับไป เธอคิดจะไปแอบพบใครอีกล่ะ?”

เวินลั่วฉิง “……”

คำพูดนี้ของเขาฟังแล้วไม่ค่อยถูกต้อง แต่กลับไม่สามารถคัดค้านได้

“ฉะนั้น จากวันนี้ไป เธออยู่ที่ไหนฉันก็อยู่ที่นั่น” จากนั้น คุณชายสามเย่ก็พูดการตัดสินใจของเขาออกมา อื้ม เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเขาตัดสินใจไว้ตั้งนานแล้ว

เวินลั่วฉิง “……”

“คุณชายเย่ ความหมายของคุณคือพวกเรายังไม่ได้แต่งงานกันแต่อยู่ด้วยกัน?” เวินลั่วฉิงมองไปทางเขา กะพริบตาด้วยความเร็ว “คุณตา คุณยายไม่เห็นด้วยแน่นอน”

เจ้าเด็กถังจื่อโม่ยิ่งไม่เห็นด้วยแน่นอน

“งั้นเราก็ไปจดทะเบียนสมรสกันตอนนี้เลย” คุณชายสามเย่รู้สึกว่าที่ไม่ใช่ปัญหาเลย

“ไปจดทะเบียนสมรสแบบนี้ พวกเขาไม่เห็นด้วยแน่นอน” เวินลั่วฉิงแอบเบ้ปาก

คุณชายสามเย่ นายจัดการกับลูกชายของคุณให้ได้ก่อนค่อยพูดเถอะ ครั้งนี้ นายเป็นโทษลูกชายไปแล้วจริงๆ

เมื่อไหร่ที่นายจัดการกับลูกชายได้แล้ว ค่อยพูดถึงเรื่องแต่งงานเถอะ

เวินลั่วฉิงกำลังคิดอยู่ จู่ๆ โทรศัพท์เธอก็ดังขึ้น เธอเห็นเบอร์โทรศัพท์ ริมฝีปากของเธอก็อดเบ้ปากไม่ได้

เวินลั่วฉิงมองไปทางคุณชายสามเย่หนึ่งที จากนั้นก็รับโทรศัพท์

“คุณแม่ แม่จะกลับบ้านเมื่อไหร่?” โทรศัพท์ถูกรับปุ้ป เสียงของเจ้าเด็กถังจื่อโม่ก็ดังผ่านมา

หลังจากที่เย่ซือเฉินจากไปแล้ว เจ้าเด็กถังจื่อโม่ยิ่งอยู่ก็ยิ่งโมโห

เย่ซือเฉินตาบอดมองไม่เห็นเขา ยังลักพาแม่ของเขาไปด้วย ฉะนั้น เขาจะต้องแย่งคุณแม่กลับมา

“ฉัน.....” เวินลั่วฉิงฟังออกว่าในน้ำเสียงของเจ้าเด็กถังจื่อโม่เต็มไปด้วยความโมโห เธอคิดอยู่ว่าจะตอบยังไงดี จึงจะสามารถปลอบใจเจ้าเด็กถังจื่อโม่ได้

“คุณแม่ แม่ทิ้งผมกับน้องสาวไว้ที่บ้านไม่สนใจ เป็นสิ่งที่ไม่ถูก ผมกับน้องสาวพึ่งห้าขวบเอง พวกเราต้องการความรัก แม่เป็นแบบนี้ตอนกลางวันไม่อยู่บ้าน กลางคืนก็ไม่อยู่บ้าน แบบนี้จะส่งผลกระทบที่ไม่ดีต่อการเติบโตของผมกับน้องสาว เด็กๆ ที่ขาดความรัดนั้นง่ายที่จะทำให้นิสัยของเด็กบกพร่องได้” อีกทางหนึ่งของโทรศัพท์ เจ้าเด็กถังจื่อโม่วางสายของเวินลั่วฉิงไปเลย

ความหมายของถังจื่อโม่ชัดเจนมาก ก็คือให้เธอกลับบ้าน

เวินลั่วฉิง “……”

เจ้าเด็กถังจื่อโม่จะขาดแคลนความรัก? นิสัยจะบกพร่อง?

นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แน่นอน

“คุณแม้ ถ้าแม่ยังไปกับเขาอีก คืนนี้ไม่ยอมกลับบ้านอีก ผมไม่ให้อภัยคุณแม่แน่” ในตอนที่เจ้าเด็กถังจื่อโม่พูดนั้น ในน้ำเสียงมีความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดเจน และน้ำเสียงก็ยืนหยัดมาก

เย่ซือเฉินมองไม่เห็นเขาช่างเถอะ เขาไม่ต้องการหรอก!!

แต่ว่าตอนนี้เพื่อเย่ซือเฉิน กลางวันกลางคืนคุณแม่ก็ไม่กลับบ้าน ความเป็นห่วงเป็นใยที่มีต่อเขาและน้องสาวก็ยิ่งอยู่ยิ่งน้อยแล้ว