ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 758

ไม่รู้ว่าถังจื่อโม่มาอยู่ด้านข้างเห้อถงถงตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาดึงชายเสื้อของเห้อถงถงเบาๆ

“จื่อโม่สุดที่รัก ทำไมผมอยู่ตรงนี้ล่ะ？ผมพาน้องสาวมาที่นี่เหรอ？”เห้อถงถงเห็นถังจื่อโม่ก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว

“จื่อโม่คิดอยากทำยังไง？อยากให้น้องสาวไปทำความรู้จักพ่อเหรอ？”ตอนนี้เห้อถงถงคิดคำอธิบายได้เพียงทางนี้ เพราะเมื่อกี้ถังจื่อซียอมรับว่าเย่ซือเฉินเป็นพ่อของเธอแล้ว

“แม่บุญธรรมช่วยไปพาน้องสาวกลับมาหน่อยครับ”ถังจื่อโม่เบะปาก ดวงตาของเขามองไปยังเย่ซือเฉินกับถังจื่อซี เห็นรอยยิ้มที่เย่ซือเฉินมอบให้ถังจื่อซีอย่างอ่อนโยน เขาก็รู้สึกทิ่มตาเล็กน้อย

อืม ถังจื่อโม่หึงแล้ว

ทำไม？ทำไมเย่ซือเฉินดีกับคุณแม่ อ่อนโยนกับน้องสาว แต่มีเพียงเขาที่ไม่อยู่ในสายตาเขาเลย？

เขาไม่พอใจ ไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง

อีกทั้งตอนนี้ถังจื่อซีทำตัวอิสระเสรี ไม่ได้ทำตามแผนการของเขา จุดนี้ก็ทำให้เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ถึงแม้ถังจื่อโม่เป็นเด็กรู้ความตั้งแต่เด็ก ดูแลตัวเองได้ตั้งแต่เด็ก แต่อันที่จริงเรื่องนี้เขาไวต่อความรู้สึกมาก น้อยใจง่าย

เขาอยากตามหาพ่อของเขาเสมอมา แต่ก็กลัวคุณพ่อไม่ชอบเขาเสมอมาเช่นกัน และการแสดงออกของเย่ซือเฉินสอดคล้องกับความกังวลของเขาพอดี ดังนั้นเขายิ่งรู้สึกไว รู้สึกเครียด ยิ่งรู้สึกกลัว

เพราะยังไงเสียเขาก็ยังคงเป็นเด็กอายุไม่ถึงห้าขวบ

“ทำไมเหรอจ๊ะ？ผมเป็นคนให้น้องสาวไปเองไม่ใช่เหรอ？”เห้อถงถงชะงัก เธอรู้จักเด็กๆดี หากไม่ใช่ถังจื่อโม่พาถังจื่อซีมา หากไม่ใช่แผนการของถังจื่อโม่ จื่อซีคงไม่ไปพบหน้าเย่ซือเฉินอย่างนี้

“ผมให้น้องสาวไปเอง แต่อย่างนี้ไม่ใช่แผนการที่ผมวางไว้ น้องสาวไม่ได้ทำตามแผนเลย”ถังจื่อโม่เบะปาก เขาไม่ได้โทษน้องสาว แต่ว่า……

“แผนของผมไม่ใช่ให้เขารู้จักพวกผมหรอกเหรอ？”เห้อถงถงไม่เข้าใจเล็กน้อย ถังจื่อโม่พาถังจื่อซีมา หรือไม่ใช่มาทำความรู้จักกับเย่ซือเฉินหรอกเหรอ？

และตอนนี้ถังจื่อซีกับเย่ซือเฉินเจอหน้ากันแล้ว ไม่ใช่ว่าแผนการสำเร็จโดยดีหรอกเหรอ？

“ใช่……ไม่ใช่”บัดนี้ถังจื่อโม่ก็ขัดแย้งกับความคิดตัวเอง เขาอยากให้เย่ซือเฉินรู้จักพวกเขา แต่เงื่อนไขคืออยากให้เย่ซือเฉินดูพวกเขาออกเอง ไม่ใช่ให้น้องสาวบอกเขา

“ตกลงใช่？หรือไม่ใช่กันแน่จ๊ะ？”เห้อถงถงงงกับคำตอบของเขา？เธอรู้ว่าถังจื่อโม่มีความคิดเองตั้งแต่เด็ก ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

“แผนการไม่ใช่อย่างนี้ครับ”ดวงตาถังจื่อโม่มองไปยังเย่ซือเฉินอีกครั้ง ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แสดงถึงความไม่พอใจของเขา

“ผมอยากให้เขาดูพวกผมออกเอง ไม่ใช่ให้น้องสาวบอกเขา？”เห้อถงถงเห็นท่าทางของเขา ในที่สุดก็ทายความคิดของถังจื่อโม่

ออก

ถังจื่อโม่หันหน้าไปมองเห้อถงถง พลางเม้มปากโดยไม่พูดอะไร

เห้อถงถงเลยเข้าใจว่าเธอทายถูกต้องแล้ว

“ฉันเข้าใจแล้ว แม่ของผมบอกฉันหมดแล้ว”เห้อถงถงรู้สึกขำที่เห็นถังจื่อโม่งอนอย่างนี้

เหมือนเวินลั่วฉิงอย่างกับแกะ

แต่ในใจเห้อถงถงก็รู้สึกสงสาร เด็กคนนี้ดูผิวเผินอาจเหมือนเข้มแข็ง แต่เรื่องนี้ทำให้เขาไวต่อความรู้สึกน้อยใจแล่ะอ่อนแอ

ไม่มีพ่อมาตั้งแต่เด็ก ในใจเขาโหยหาความรักจากพ่อมากเพียงใด แต่กลับมีความระแวงในใจปนอยู่ด้วย

เห้อถงถงหันไปมองเย่ซือเฉินกับถังจื่อซีที่อยู่ไม่ไกลมากนัก

บัดนี้พ่อกับลูกสาวดูแล้วมีความสนิทกลมเกลียวกันมาก ถังจื่อโม่น่าจะอิจฉาแล้วสินะ？หรือมีความหึงหวงนิดๆ？

เด็กคนนี้……

ด้านหน้าไม่ไกลออกไป ถังจื่อซีกำลังยิ้มอย่างดีใจเป็นพิเศษ