ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 804

พูดจริงนะ เขาไม่ชินเลยที่มีการกระทำที่สนิทสนมกับพี่ชายใหญ่แบบนี้ แต่ว่า ขณะนี้มีผู้คนกำลังมองอยู่มากมาย เขาก็ไม่มีทางทำการกระทำอะไรที่ไม่ให้ความร่วมมือออกมา

“พี่ใหญ่ ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว นอนพักผ่อนไป ดีขึ้นเยอะแล้ว” บนใบหน้าของหลินเป้ยมีรอยยิ้มเบิกบาน ดูแล้วแจ่มใสมาก

ถังหลินมองดูมือของเจ้าชายใหญ่ที่วางอยู่บนหน้าผากของหลินเป้ย แววตาคู่หนึ่งของเขาค่อยๆ หรี่ตาขึ้น มิวนาทีหนึ่ง จู่ๆ ถังหลินก็รู้สึกอยากจะตัดมือนั้นทิ้ง

ขณะนี้ เห็นได้อย่างชัดเจนเลยเว่าถังหลินลืมไปแล้วว่า คนนั้นคือพี่ชายใหญ่ของเขา พี่ชายใหญ่แท้ๆ!

พี่ชายใหญ่คนอื่นเป็นห่วงน้องชายของตัวเองหน่อยมีอะไรที่ไม่ถูกต้องหรอ?

แล้วเกี่ยวอะไรกับเขา ถังหลิน?

เขาถังหลินมีสิทธิ์อะไรไปตัดมือของพี่ชายใหญ่เขา?!

ถังหลินค่อยๆ หันไปมอง ในตอนที่เห็นหลินเป้ยยิ้ม แววตาของเขาดูเข้มขึ้นเยอะมาก

“อืม ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ไป ไปทานอาหารอร่อยกัน” เจ้าชายใหญ่จึงจะวางใจ หลินเป้ยเดินไปที่ห้องอาหารเลย

อยู่ข้างนอก หลินเป้ยเป็นคนที่ใจอ่อนไม่ค่อยกล้ามาโดยตลอด ไม่ได้ดูแลภาพลักษณ์อะไรเลย เจ้าชายใหญ่พูดอะไร หลินเป้ยก็ทำอย่างนั้น ไม่เคยมีการคัดค้านใดๆ เลย

แต่ว่าภายในส่วนตัว หลินเป้ยกลับเป็นคนที่วางแผนการให้กับเจ้าชายใหญ่

ถังหลินมองทั้งสองเดินไปทางข้างหน้า ดูแล้วพวกเขาสนิทสนมกันมาก แววตาของถังหลินดูเข้มขึ้นและหรี่ตาขึ้นอีกครั้ง

“อาหารป่วยของเจ้าชายน้อยดีขึ้นแล้ว งั้นก็ดีมากจริงๆ เจ้าชายน้อยอยากกินอะไร ผมให้คนในครัวไปเตรียม” หยวนจุนหลินนั้นไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรแปลก ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองพี่น้องก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขา เขาแค่ทำหน้าที่ต้อนรับเจ้าชายใหญ่ทั้งสองท่านนี้ก็พอแล้ว

“เขาชอบกิน......” เจ้าชายใหญ่ได้ยินคำพูดของหยวนจุนหลินแล้ว เท้าของเขาก็หยุดลง หันไปมองหยวนจุนหลิน แล้วรีบพูดชื่อของเมนูออกมายกใหญ่เลย

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่า เจ้าชายใหญ่นั้นรู้ดีเกี่ยวกับความชอบของน้องชายคนนี้เป็นอย่างดี

หลินเป้ยไม่ได้พูดอะไร เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเห็นด้วยแล้ว

แววตาของถังหลินเข้มขึ้นไปอีก ริมฝีปากที่โค้งขึ้นนั้นก็มีความเย็นชาแฝงอยู่อย่างเห็นได้ชัดเจน

เจ้าชายใหญ่ท่านนี้ให้ความสำคัญกับเจ้าชายน้อยมากจริงๆ!!

แน่นอน ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ถังหลินต้องไม่พูดอะไรมากแน่นอน

เดินไปยังห้องอาหารคนเดียว หยวนจุนหลินสั่งอาหารให้เจ้าชายน้อยด้วยตัวเขาเอง ต่างก็เป็นอาหารที่เจ้าชายใหญ่พูดเมื่อกี้

ความจำของหยวนจุนหลินดีมาก เจ้าชายใหญ่พึ่งพูดไปรอบเดียว หยวนจุนหลินก็จำได้หมดแล้ว แม้กระทั่งลำดับหน้าหลังก็ไม่ผิด

หลินเป้ยมีความตกใจเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นทันที มองไปทางหยวนจุนหลิน แววตามีความนับถือแฝงอยู่ “ความจำของคุณหยวนดีมากเลยจริงๆ”

ประโยคนี้ ออกมาจากคำชมจากใจจองหลินเป้ย

“เจ้าชายน้อยชมเกินไปแล้วครับ” หยวนจุนหลินมองไปทางเจ้าชายน้อย ยิ้มอย่างมีมารยาท

ได้ยินคำพูดที่หลินเป้ยชื่นชมหยวนจุนหลินแล้ว สีหน้าของถังหลินดูอึมครึมลงเยอะมาก

ตั้งแต่ต้นจนจบหลินเป้ยก็ไม่ได้มองถังหลินเลย ราวกับว่าถังหลินเป็นอากาศเลย

หลังจากที่อาหารขึ้นมาเสิร์ฟเรียบร้อยแล้ว ความสนใจของหลินเป้ยต่างก็อยู่บนอาหารทั้งหมด ขณะนี้ในสายตาของหลินเป้ยมีแต่ของกิน แน่นอนว่ามองไม่เห็นถังหลินอยู่แล้ว

ถังหลินไม่รู้ว่าเพราะอะไร จู่ๆ ในใจของเขาก็มีความอึดอัด ความอึดอัดที่เหมือนจะหายใจไม่ออก

และในขณะเดียวกัน เวินลั่วฉิงยังคงสืบเรื่องของวันนั้นอยู่ ยิ่งอยู่เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าเป้าหมายของคนนั้นคือเย่ซือเฉินตั้งแต่แรกแล้ว เพราะว่าเย่ซือเฉินไม่ได้ไป ถังหลินเข้าไปในห้องนอนของเย่ซือเฉิน ถังหลินจึงได้ติดกับดัก