ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 81

ตอนที่81 คุณชายสามเย่รู้ตัวแล้ว

คุณชายสามเย่ยืนอยู่อย่างนั้น เขาไม่ได้โต้ตอบใดๆ

ข้อมูลที่รายงานแสดงให้เห็นว่า ลายนิ้วมือบนแก้วที่เขาถือมาไม่ตรงกับลายนิ้วมือกับที่ทางตำรวจเก็บไว้ก่อนหน้า

เขากำลังใช้ความคิดว่าเกิดปัญหาขึ้นที่ตรงไหน

แก้วน้ำนั้นเธอใช้แล้ว เขาเห็นมันกับตา ไม่มีข้อผิดพลาดอย่างแน่นอน

ถ้าอย่างนั้นต้องมีปัญหาที่ทางตำรวจแน่ ตอนนี้คุณชายสามเย่เชื่อมั่นเช่นนั้น

เพราะว่า พอได้เห็นผลลัพธ์เช่นนี้ แต่เย่ซือเฉินยังคงสงสัยว่าเวินลั่วฉิงกับผู้หญิงที่สถานีตำรวจคนนั้นคือคนเดียวกัน

“พี่สาม ผมว่าไม่น่าใช่เวินลั่วฉิง เวินลั่วฉิงจะไปมีความสามารถอย่างนั้นได้อย่างไร” คุณชายห้าฉิงยังคงเชื่อมั่นในผลลัพธ์อีกอย่างหนึ่ง เขาเชื่อว่าผู้หญิงที่สถานีตำรวจวันนี้ไม่ใช่เวินลั่วฉิงแน่

แน่นอน ข้อเท็จจริงพิสูจน์แล้วว่าเขาพูดถูก

เย่ซือเฉินกำลังคิดถึงเรื่องต่างๆ ขนคิ้วเขาขมวดเป็นปมน้อยๆ เห็นได้ชัดว่าตอนนี้สีหน้าเคร่งขรึม

คุณชายห้าฉิงเห็นท่าทางเขาแล้วก็แอบถอนหายใจ ก่อนจะพูดอย่างระมัดระวัง “พี่สาม พี่จะหย่ากับเวินลั่วฉิงรึเปล่า”

เขารู้ ที่พี่สามแต่งงานกับเวินลั่วฉิงก็เพราะว่าเขาคงสงสัยว่าเวินลั่วฉิงคือผู้หญิงเมื่อห้าปีก่อน

แต่ว่าตอนนี้ดูแล้วเวินลั่วฉิงไม่น่าจะใช่ผู้หญิงที่พี่สามตามหา ดังนั้น พี่สามก็อาจจะหย่ากับเวินลั่วฉิงใช่รึเปล่า

เย่ซือเฉินซึ่งเดิมไม่ได้แสดงท่าทีอะไร แต่ตอนนี้เขาเงยหน้าขึ้น และจ้องไปที่คุณชายห้าฉิง สายตานั้นหนาวเหน็บราวกับน้ำแข็ง

ภรรยาที่เขาในที่สุดก็ได้แต่งงานกลับมา ทำไมจะต้องหย่าด้วย

ใช่ เขาแต่งงานกับเวินลั่วฉิงเพราะว่าสงสัยว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวกันกับเมื่อห้าปีก่อน แต่ว่าเรื่องนั้นเขากำลังตรวจสอบอยู่

แต่ว่า เมื่อถึงสุดท้ายแล้ว ผลออกมาว่าผู้หญิงเมื่อห้าปีก่อนไม่ใช่เวินลั่วฉิง เขาก็จะไม่หย่ากับเวินลั่วฉิงอยู่ดี

ในเมื่อแต่งงานกันแล้ว เขา ก็จะไม่มีวันหย่า

สาเหตุที่เขาลงนามในข้อตกลงวันนั้น เพราะกลัวว่าเธอจะไม่เห็นด้วย และกลัวว่าจะเป็นการบีบเธอ จนเธอหนีไป

แน่นอน ว่าเขายังรู้สึกว่า เวินลั่งฉิงคือผู้หญิงเมื่อห้าปีก่อนอยู่

ถึงอย่างไรก็มีเวลาอีกหนึ่งปี เวลาหนึ่งปี เพียงพอที่จะให้เขาตรวจสอบทุกเรื่องให้ชัดเจน ถึงตอนนั้น…

“พี่สาม ผมพูดอะไรผิดไปรึ” คุณชายห้าฉิงสบตาเขา แล้วจู่ๆก็มีอาการหนาวสั่นขึ้นมา สายตาของพี่สามนั้นน่ากลัวมาก!

เขารึ เขาพูดอะไรผิดไปรึ

ทำไมพี่สามถึงได้มองเขาแบบนั้น

“แกว่า ลายนิ้วมือที่ทิ้งอยู่บนวัตถุนั้นเป็นของเธอจริงหรือ เธอเป็นนักจิตวิทยาอาชญากรจะทิ้งความผิดพลาดไว้อย่างโจ่งแจ้งอย่างนั้นเลยหรือ” เย่ซือเฉินเดิมทีที่อยากรู้ผลลัพธ์ ดังนั้นจึงมองข้ามเรื่องนี้ไป แต่ตอนนี้มาคิดกลับแล้ว เห็นว่าเบาะแสเรื่องนี้ดูง่ายเกินไป

เรื่องนี้สำหรับคนธรรมดาแล้วเรียกว่าไม่น่าเป็นประเด็นอะไร แต่ว่าสำหรับนักจิตวิทยาอาชญากรรมแล้วฟังดูไม่ค่อยสมเหตุสมผลนัก

“พี่สาม พี่สงสัยว่าลายนิ้วมือบนวัตถุนั้นเธอจงใจทำขึ้นเพื่อที่จะเบนความสนใจอย่างนั้นรึ” คุณชายห้าฉิงกระพริบตา มุมปากตกลงเล็กน้อย คิดครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพูดต่อ “พี่สาม มีอีกเรื่องหนึ่งที่ผมยังไม่ได้บอกพี่ในโทรศัพท์…”