ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 828

หลินเป้ยคิดไปถึงเรื่องราวคืนนั้น นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับถังหลิน……

ทันใดนั้นหลินเป้ยรู้สึกตกใจ หลินเป้ยเธอกำลังคิดอะไรอยู่？เธอกำลังคิดอะไรอยู่？

คิดแบบนี้ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด！！

โชคดี เพราะใช้ลิฟต์ ไม่นานก็ไปถึงชั้นแปด บนชั้นแปดไม่มีกล้องวงจรปิด ซึ่งช่วงนี้มีเพียงพวกเขาสามคนเข้าพักในชั้นนี้ ปกติไม่มีคนขึ้นมาตรงนี้เลย

ดังนั้น เมื่อมาถึงชั้นแปด พอออกจากลิฟต์ การตอบสนองแรกของหลินเป้ยคือคิดจะหนี แต่เมื่อเธอประเมินสถานการณ์ด้วยสายตา

พบว่าจากตรงนี้ไปถึงห้องพักของเธอมันมีระยะห่างอยู่ เธอรู้ว่า ด้วยความเร็วของเธอคงหนีไม่พ้นเป็นแน่

ถังหลินนั้นแข็งแกร่งมาก เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้เขา

เธอคิดอยากหลุดออกจากอุ้งมือของถังหลินเช่นนี้ มันเป็นไปไม่ได้

ดังนั้น หลินเป้ยระงับความวู่วามในการหนี ศีรษะของเธอยังคงพิงอยู่บนไหล่ของถังหลิน

“ไปห้องของคุณ？หรือไปห้องของฉัน？”ศีรษะของหลินเป้ยพิงอยู่บนไหล่ของถังหลิน เธอชูหน้าเล็กน้อย ริมฝีปากของเธอก็อยู่ใกล้กับหูของเขาพอดี เสียงของเธอเบามาก เจือความอ่อนโยนหลายส่วน

ถังหลินมองหน้าเธอ แววตาพลันหรี่ขึ้น ซึ่งปนการมองประเมินไว้หลายส่วน อีกทั้งยังมีความสงสัยอีกหลายส่วนร่วมด้วย

เมื่อสักครู่ตอนอยู่ชั้นล่าง เธอยังพยายามสุดขีดเพื่อที่จะแบ่งเส้นขวางกั้นระหว่างเธอกับเขา แล้วการตอบสนองในตอนนี้ถือเป็นเรื่องปกติไหม？

เห็นได้ชัดว่าไม่ปกติ ไม่ปกติมากๆ！！！

เห็นถังหลินสงสัย มุมปากหลินเป้ยก็ยกขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าของเธอเผยรอยยิ้มออกมา

ทันใดนั้นหลินเป้ยยืนตัวตรง ก่อนจะเขย่งเท้า จากนั้นก็จูบไปที่ริมฝีปากของเขา

เพราะอย่างไรเสีย สิ่งที่ควรทำและไม่ควรทำ คืนนั้นก็ทำหมดแล้ว งั้นตอนนั้นจูบเพิ่มอีกหน่อยจะเป็นไรไป？！

ในใจหลินเป้ยรู้ดี ถ้าให้ถังหลินเข้าห้องของเธอ ทั้งสองอยู่ในห้องเพียงลำพัง เช่นนั้นก็ไม่ใช่แค่การจูบเท่านั้นแล้วแหละ

ดังนั้น เธอปล่อยให้ถังหลินเข้าห้องไม่ได้เด็ดขาด ไม่ได้เป็นอันขาด

หลินเป้ยจูบเขาครั้งหนึ่งแล้วก็ปล่อยออก แต่มือของเธอยังคงคล้องคอเขาไว้：“ไปห้องฉันแล้วกัน ห้องฉันใกล้กว่า”

ตอนที่หลินเป้ยพูด เธอคล้องคอเขาพร้อมกับเดินไปยังห้องพักของเธอ