ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 857

เด็กคนนี้ขึ้นมาได้ยังไง？เด็กคนนี้เป็นใคร？

“เลขาหลิวพาหนูขึ้นมาค่ะ”ถังจื่อซีมองเธอ ตอบเพียงคำถามประโยคหลังเท่านั้น

ถังจื่อซีฉลาดมาก เธอรู้ว่าต้องตอบอย่างไรถึงจะแก้ไขปัญหาได้เร็วที่สุด

“เลขาหลิวพาหนูขึ้นมาหรือคะ？แล้วเลขาหลิวล่ะ？”เลขาหรวนได้ยินว่าเลขาหลิวพาเธอขึ้นมา สีหน้าก็เป็นดีขึ้นหลายส่วน แต่ใบหน้ายังคงสงสัยหลายส่วน

“เลขาหลิวลงไปทำธุระค่ะ เขาให้หนูรอในห้องทำงานของแดดดี้ค่ะ”ถังจื่อซีมองเธอด้วยรอยยิ้มละมุนละไม

“ห้องทำงานของพ่อหนูหรือคะ？”เลขาหรวนชะงัก มองถังจื่อซีด้วยแววตาสว่างจ้า：“โอ๊ย ฉันรู้แล้วว่าหนูเป็นใคร พ่อของหนูคือรองประธานของพวกเราใช่ไหมคะ？”

ตอนที่ถังจื่อซีกับถังจื่อโม่มา เลขาหรวนเคยเห็นเธอแล้ว แต่ว่าวันนี้เด็กน้อยถังจื่อซีแต่งตัวเป็นพิเศษ แถมยังสวมแว่นท่เก๋ไก๋อีกต่างหาก ดังนั้นเลขาหรวนจึงจำไม่ได้ในแวบแรกที่เห็นเธอ

“คุณน้าทายผิดแล้วค่ะ รองประธานของพวกคุณเป็นสามีของแม่ถงถง ไม่ใช่สามีของแม่หนู ดังนั้นรองประธานของพวกน้าไม่ใช่พ่อของหนูค่ะ”ถังจื่อซีขมวดคิ้วเบาๆ จากนั้นก็ตั้งใจอธิบาย

“หา？งั้นพ่อของหนูก็คือใคร？”เลขาหรวนชะงัก แม่ของเธอไม่ใช่รองประธานหรือ？

หรือเธอเข้าใจผิด？

งั้นพ่อของเธอคือใคร？

เมื่อกี้เธอเพิ่งพูดหมาดๆว่ามาห้องทำงานพ่อเธอ

ชั้นนี้ นอกจากห้องทำงานของรองประธานแล้วก็มีเพียงห้องทำงานของท่านประธานแล้วสินะ

เป็นไปไม่ได้มั้งที่พ่อของเธอจะเป็นท่านประธาน？！

ไม่ ไม่มีทางเด็ดขาด

ท่านประธานของพวกเขาเพิ่งแต่งงานเมื่อหลายปีก่อน แถมยังหย่าแล้วอีกต่างหาก จึงไม่มีทางมีลูกสาวโตขนาดนี้แน่นอน

“พ่อหนูก็คือประธานของพวกน้าไง”ถังจื่อซีเงยหน้า พลางประกาศด้วยใบหน้าโอ้อวด คล้ายกับกลัวเลขาหรวนเข้าใจผิด ดังนั้นเจ้าหญิงถังจื่อซีจึงเสริมเป็นพิเศษอีกหนึ่งประโยคว่า：“พ่อหนูก็คือเย่ซือเฉิน”

เจ้าหญิงถังจื่อซีพูดจบก็เชิดหน้าเดินไปด้านหน้าห้องทำงานของเย่ซือเฉิน ก่อนจะผลักประตู……

เลขาหรวนรู้สึกตะลึงงัน เมื่อกี้เด็กคนนี้พูดว่าไงนะ？

พูดว่าอะไร？

เธอบอกว่าพ่อของเธอก็คือประธานของพวกเขา？

นี่ นี่มันเป็นไปได้อย่างไร？！

“ปัดโธ่ นั้นมันห้องทำงานของประธานนะ คนนอกเข้าไปโดยพลการไม่ได้？”เห็นถังจื่อซีผลักประตูห้องทำงานประธาน เลขาหรวนที่ยังดึงสติกลับมาไม่ทัน พลางกล่าวหนึ่งประโยคด้วยจิตใต้สำนึก

ไม่อนุญาตให้คนนอกเข้าห้องทำงานของท่านประธาน แม้แต่ระดับเลขาอย่างพวกเขาก็เข้าไปไม่ได้

“หนูรู้ค่ะ แต่หนูไม่ใช่คนนอก หนูเป็นลูกของท่านประธานพวกคุณ……”ถังจื่อซีหยุดการกระทำ จากนั้นก็หันกลับมามองเลขาหรวน เจ้าหญิงน้อยตั้งใจคิดแล้วก็เสริมอีกว่า：“หนูเป็นลูกสาวแท้ๆของประธานพวกคุณ”

เลขาหรวนได้ยินคำพูดของเจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีก็แข็งทื่อเป็นก้อนหิน？ลูกสาวแท้ๆของท่านประธาน？

เลขาหรวนเดินไปด้านหน้าถังจื่อซีด้วยจิตใต้สำนึก อ้ามุมปากขึ้น อยากจะปริปากพูด

เด็กน้อยถังจื่อซีกลับยกมือมือโบกใส่เธอเบาๆ：“เลขาหลิวพาหนูขึ้นมา เลขาหลิวให้หนูรอแดดดี้อยู่ที่นี่ น้าไปทำงานเถอะ ไม่ต้องสนใจหนู”