ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 859

“ผมรู้แล้วครับจะไปเดี๋ยวนี้เลย”เลขาหลิวรู้ว่าไม่ว่าต่อจากนี้จะมีสิ่งใดรอเขาอยู่ เขาก็ต้องขึ้นไปอย่างกล้าหาญ

เพียงแต่พอนึกถึงภาพเจ้าหญิงน้อยน้ำตาไหล สองขาของเขาก็สั่นเล็กน้อย

นาทีนี้เลขาหลิวเดินช้ามาก แต่ลิฟต์ไม่ได้ห่างจากห้องทำงานท่านประธานไกลมากนัก ถึงเขาจะเดินช้าแค่ไหนก็ยังเดินไปถึงห้องทำงานท่านประธานอยู่ดี

เลขาหลิวถอนหายใจยาวๆอีกครั้ง จากนั้นก็รวบรวมความกล้าดันประตูห้องทำงาน วินาทีที่เปิดประตูห้องทำงาน เขาพยายามให้ตัวเองเผยรอยยิ้มออกมาทางใบหน้า แบบที่เขาคิดว่าอ่อนโยนและเป็นมิตรที่สุด：“เจ้าหญิงน้อยครับ ผมมาแล้ว”

ถังจื่อซีได้ยินเสียงเปิดประตู พลางเงยหน้ามองด้วยความคาดหวัง เมื่อเห็นเลขาหลิว ใบหน้าเล็กบึ้งเล็กน้อย ความคาดหวังบนใบหน้าก็จางหายอย่างรวดเร็ว：“แดดดี้ของหนูล่ะคะ？”

“ท่านประธานมีเรื่องด่วน ออกไปแล้วครับ……”เลขาหลิวพูดตามความจริง เมื่อกี้ท่านประธานมีเรื่องเร่งด่วนจริงๆ เขาไม่ได้พูดปด

ดวงตาดำเงางามของเจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีมองเลขาหลิว แต่ไม่ได้พูดอะไร แค่มองเลขาหลิวอย่างเงียบๆเท่านั้น

เจ้าหญิงน้อยเงียบงันมาก เงียบมากๆ เงียบจนเหนือความคาดหมายของเลขาหลิวไปแล้ว

เลขาหลิวสบตากับเจ้าหญิงน้อย พลางกลืนน้ำลายด้วยจิตใต้สำนึก ทันใดนั้นเขารู้สึกกดดันเหมือนมีภูเขาทับอก ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าแววตาเจ้าหญิงน้อยช่างน่ากลัวเสียจริงๆ สามารถเทียบเทียมท่านประธานได้เลย

“ท่านประธานมีธุระด่วนที่ต้องออกไปจริงๆครับ อาไม่ได้หลอกหนูนะครับ”เลขาหลิวพยายามอธิบาย ทั้งๆที่เขาไม่ได้โกหก แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เมื่ออยู่ภายใต้การจ้องมองของเจ้าหญิงน้อย เขาถึงรู้สึกผิดในใจอย่างบอกไม่ถูก สุดท้ายเขารู้สึกว่าแม้แต่เขาเองก็ใกล้จะไม่ได้ยินเสียงตัวเองแล้ว

เขากลัวเจ้าหญิงน้อยจะร้องไห้ แต่ตอนนี้เจ้าหญิงน้อยกลับไม่ร้องไห้ แค่ยืนมองเขาอยู่เงียบๆ มันจึงยิ่งทำให้เขากลัวมากขึ้น

“เจ้าหญิงน้อยครับ หนูอย่ามองอาอย่างนี้สิครับ หนูพูดอะไรหน่อยสิครับ？”เลขาหลิววุ่นวายใจมากๆ ท่าทางเช่นนี้ของเจ้าหญิงน้อยทำให้เขารับไม่ไหว

“เลขาหลิวค่ะ อาได้บอกแดดดี้หรือเปล่าว่าหนูมาที่บริษัท？”เจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีคล้ายกับถอนหายใจเบาๆ เสียงหวานแหววฟังแล้วไพเราะยิ่งนัก

“ไม่ ไม่ทันบอกครับ”เลขาหลิวรู้สึกเหงื่อแตกที่หน้าผาก ทั้งที่เป็นการซักไซ้ของเจ้าหญิงน้อย แต่น้ำเสียงยังคงอ่อนโยนเป็นพิเศษ

ทำให้เขายิ่งรับไม่ไหว

เขาแอบพูดกับตัวเองในใจว่าเขาไม่ทันบอกจริงๆ

แต่เมื่อสบตาเข้ากับเจ้าหญิงน้อย เขาก็รู้สึกผิดในใจเหลือเกิน

ยังดีที่เจ้าหญิงน้อยไม่ได้ไล่ถามต่อ จึงทำให้เขาเบาใจเล็กน้อย

เจ้าหญิงน้อยนั่งอยู่บนเก้าอี้ของท่านประธาน ร่างกายน้อยๆอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ ดูแล้วน่ารักเสียจริงๆ แต่รัศมีแห่งจักรพรรดินีของเธอทำให้เลขาหลิวอกสั่นขวัญแขวน

ใช่ ไม่ใช่มาดเจ้าหญิงเลยสักนิด นี่มันจักรพรรดินีชัดๆ แถมยังเป็นจักรพรรดินีที่สามารถคร่าชีวิตผู้คนทั่วสารทิศอีกด้วย！！

“คุณนายเกิดเรื่องขึ้นครับ ท่านประธานเลยต้องรีบไปครับ”ภายใต้อานุภาพจักรพรรดินีอันแรงกล้าของถังจื่อซี ครั้งนี้ไม่รอให้ถังจื่อซีถาม เลขาหลิวก็รีบอธิบายโดยเร็ว

ตามหลักแล้วมันเป็นเรื่องส่วนตัวของท่านประธาน ไม่ควรบอกคนอื่น แต่เลขาหลิวต้านทานอานุภาพจักรพรรดินีของถังจื่อซีไม่ไหวจริงๆ

ดวงตาถังจื่อซีเปล่งแสงสว่างเล็กน้อย ที่แท้คุณพ่อก็ไปหาคุณแม่นี่เอง งั้นก็ให้อภัยได้อยู่

เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้เลขาหลิวบอกว่าคุณแม่เกิดเรื่องขึ้นอย่างนั้นหรือ？

เกิดอะไรขึ้นกับคุณแม่กันเหรอ？อย่างคุณแม่จะเกิดอะไรขึ้นได้？

ถังจื่อซีรีบกระโดดลงจากเก้าอี้ ไม่ได้สนใจเลขาหลิวอีกต่อไป แล้วรีบวิ่งออกไปด้านนอก ถึงแม้เธอไม่เชื่อว่าจะมีใครทำร้ายคุณแม่เธอได้ แต่ได้ยินว่าคุณแม่เกิดเรื่องก็รู้สึกอดเป็นห่วงไม่ได้