ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 870

แต่ในตอนที่ผู้ชายคนนั้นมองไปทางเย่ซือเฉินแววตากลับมีความดูถูก คนอะไรเนี่ย? ผู้ชายคนหนึ่งก่อนเรื่องขึ้นแล้ว กลับให้เด็กคนหนึ่งออกหน้าให้

สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นคุณชายสามเย่ไม่มีการตอบสนองใดๆ จู่ๆ เขาก็ยื่นมือไปจับมืออันเล็กของถังจื่อซี การกระทำรวดเร็วมาก แต่กลับไม่กล้าใช้แรง กลัวว่าจะทำร้ายโดนองค์หญิงน้อย

“เมื่อกี้หนูบอกว่าพ่อหนูคือใคร? คือใครนะ?” คุณชายสามเย่กลืนน้ำลายลงไป ถามคำนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงที่แหบ แล้วถามคำถามที่แอบดูซื่อบื้อด้วย

อื้ม ซื่อบื้อมากจริงๆ!!

แต่ว่านี่ก็โทษเขาไม่ได้ ไม่ใช่เขาไม่เชื่อ แต่ว่าเขาเคยได้รับการโจมตีที่ใหญ่มากในเรื่องนี้มาก่อน

การโจมตีทำให้เขาไม่มีความมั่นใจที่จะไปคาดหวังอีก

หรือว่า คุณชายสามเย่อยากจะได้ยินองค์หญิงน้อยถังจื่อซีพูดอีกครั้ง

องค์หญิงน้อยถังจื่อซีมองเขา กะพริบตาไปมา เบ้ปากเล็กน้อย “ต่อจากนี้ตอนที่คุณออกจากบ้านอย่าบอกว่าเป็นพ่อของหนู คุณโง่มากเลย”

เมื่อกี้เธอพูดได้ชัดเจนขนาดนั้นแล้ว คุณพ่อยังถามคำถามแบบนี้เธออีก?

เมื่อกี้เธอรู้สึกว่าคุณแม้โง่มากจริงๆ!!

เธอรู้สึกเสียใจตอนนี้ยังทันไหม? หากรู้ว่าเป็นคุณพ่อแบบนี้ เมื่อกี้เธอน่าจะฟังพี่ชายไม่มายอมรับกับคุณพ่อ!

เฮ้อ เธอและพี่ชายฉลาดขนาดนี้ ทำไมถึงมีคุณพ่อที่โง่ขนาดนี้ล่ะ?

คุณชายสามเย่ถูกรังเกียจแล้ว แต่ว่าคุณชายสามเย่ได้ยินคำพูดของถังจื่อซีแล้ว ในใจก็รู้สึกดีใจมาก

ดังนั้น เขาเป็นพ่อของเธอจริงๆ

นี่เป็นลูกสาวของเขาจริงๆ!!

เป็นลูกสาวของเขาจริงๆ!!

ครั้งนี้ต้องไม่ผิดแน่นอน เมื่อกี้เขาได้ยืนยันจากเด็กน้อยด้วยตัวเองแล้ว

เด็กน้อยพูดขึ้นเองว่า เขาคือพ่อของเธอ!!

ถูก เป็นลูกสาวของเขาพูดออกจากปากเอง

ดังนั้นไม่ผิดแน่นอน แนะไม่มีทางผิด

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเย่ซือเฉินนึกถึงปัญหาหนึ่ง แค่เด็กผู้หญิงอายุห้าขวบจริงๆ คำพูดก็ใช่ว่าถูกเป็นความจริงเสมอไป!!

คุณชายสามเย่ที่เฉลียวฉลาดมาโดยตลอด ไม่ว่าเรื่องอะไรก็เอาไม่ล้มขณะนี้กลับละเลยความเป็นไปไม่ได้อื่นๆ ไป ในใจของเขายืนหยัดในผลที่เขาอยากได้

เขาแน่ใจแล้วว่านี่ก็คือลูกสาวของเขา!!

วินาทีนี้ คุณชายสามเย่ถึงขั้นกลัวที่จะทำการยืนยันอีกขั้น ไม่ใช่เพราะเขาอยากจะหนี แต่ว่าเพราะวินาทีนี้เขารู้สึกมีความสุขมากๆ เขาไม่อยากจะให้ความสุขแบบนี้ถูกทำลายอีก

ถึงแม้ว่าจะถูกทำลาย ก็ให้เขามีความสุขสักพักเถอะ!!

ไม่พูดไม่ได้เลยว่า สำหรับเรื่องนี้แล้วความร้องขอของเย่ซือเฉินมีความเล็กน้อย อาจจะเป็นเพราะว่าคาดหวังมากเกินไป ดิ้นรนมากเกินไป ดังนั้นจึงยืนหยัดกฎเกณฑ์ที่จะถอยออกมาก่อน

มือที่คุณชายสามเย่จับถังจื่อซีเขาจับด้วยแรงที่มากขึ้น ราวกับว่ากลัวว่าองค์หญิงน้อยถังจื่อซีจะหายไปกะทันหัน

จนถึงตอนนี้แล้วองค์หญิงน้อยถังจื่อซีเห็นว่าคุณพ่อก็ยังไม่สามารถดึงสติกลับมาได้ แอบถอนหายใจในใจ “คุณพ่อ คุณพ่ออย่าจับแน่นขนาดนี้ หนูไม่หายไปไหนหรอกค่ะ”