ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 874

“ไม่มีอะไรค่ะ”ถึงแม้ถังจื่อซีจะผิดหวังที่เย่ซือเฉินไม่เห็นพี่ชาย แต่พี่ชายไม่ได้เธอบอก ดังนั้นเธอก็ไม่มีทางพูด แต่ถึงอย่างไรเธอก็รู้สึกว่าต้องรู้ในไม่ช้าก็เร็วอยู่ดี

“แดดดี้ค่ะ หนูอยากกินไอศกรีมค่ะ แดดดี้ซื้อให้หนูได้ไหมคะ？”ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนให้คุณพ่อรู้จักกับพี่ชายในเวลานี้ สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือสวัสดิการของเธอ

เธอชอบกินไอศกรีมมากที่สุด แต่พี่ชายกับคุณแม่ไม่ให้เธอกินเยอะ เพราะเธอเคยกินเยอะจนป่วยมาแล้วครั้งหนึ่ง นับจากวันนั้นเป็นต้นมา คุณแม่กับพี่ชายจะควบคุมปริมาณการกินไอศกรีมของเธอ ซึ่งมีขีดจำกัดอยู่ที่หนึ่งแท่งต่อหนึ่งวัน

ยิ่งไปกว่านั้นเวลาอากาศหนาวจะไม่มีทางได้กินไอศกรีมเด็ดขาด

แต่คุณพ่อไม่รู้เรื่องกินไอศกรีมแล้วป่วย ดังนั้นเธอสามารถบอกให้คุณพ่อซื้อให้ได้

“ได้ครับ”คุณชายสามเย่ไม่มีทางปฏิเสธความต้องการของลูกสาวอยู่แล้ว อย่าว่าแต่เรื่องเล็กอย่างกินไอศกรีมเลย แต่ไม่ว่าลูกสาวเขาอยากได้อะไรเขาก็จะสรรหามาให้แน่นอน

“แดดดี้ค่ะ หนูจะกินไอศกรีมอย่างน้อยวันละสองแท่งค่ะ”เจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีดีใจมาก แต่เจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีไม่พอใจอยู่แค่ไอศกรีมแท่งเดียว เธออยากได้เยอะกว่านั้น

อืม แต่ก็มากเกินไปไม่ได้ เผื่อจะไม่สบายอีกครั้ง？

หากไม่สบายขึ้นมาคงถูกคุณแม่จับได้แน่ ดังนั้นเธอโลภมากไม่ได้ วันหนึ่งสองแท่งพอ

“ครับ”คุณชายสามเย่ตอบอย่างรวดเร็วทันใจ ในสายตาคุณชายสามเย่ไม่นับเป็นปัญหาอะไรเลย เด็กๆชอบกิเนไอศกรีมเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ว่าจะกินกี่แท่งก็ไม่มีปัญหา

เวลานี้เย่ซือเฉินที่อุ้มถังจื่อซีไว้ยังไม่ได้เดินไปไกลมากนัก ทำให้ถังจื่อโม่ที่นั่งอยู่ในรถได้ยินบทสนทนาพวกเขา เขาอยากห้ามแต่เมื่อริมฝีปากอ้าเล็กน้อย เขากลับไม่ได้พูดอะไรสักคำ

“แดดดี้ค่ะ ให้หม่ามี๊รู้เรื่องพวกเราเจอกันไม่ได้ งั้นพวกเราก็ไม่ได้เจอหน้าทุกวันสิค่ะ แล้วหนูจะได้กินไอศกรีมที่แดดดี้ซื้อให้ยังไงคะ？”เจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีผู้ทรงฉลาดปราดเปรื่อง เธอคำนึกถึงเรื่องสวัสดิการตนได้รอบด้านจริงๆ

แค่คุณพ่อรับปากเธอนั้นยังไม่เพียงพอ ประเด็นสำคัญคือจะทำให้ได้ยังไง？

“ลูกวางใจได้เลยครับ แดดดี้จะส่งไปให้หนูทุกวันเลย หนูอยากกินเมื่อไหร่ก็โทรหาแดดดี้ได้เมื่อนั้น ไม่ว่าหนูจะอยู่ไหน？ไม่ว่าแดดดี้จะอยู่ไหน？แดดดี้จะส่งไอศกรีมไปให้หนูทันทีเลยครับ”คุณชายสามเย่รู้สึกว่าเรื่องนี้ก็ไม่ใช่ปัญหา ขอเพียงลูกสาวเขาต้องการก็ไม่มีอะไรมาขวางกั้นได้

ต้องบอกว่าคุณชายสามเย่รักลูกเกินพิกัดเสียแล้ว ไม่มีขีดจำกัดเลยสักนิด

“อืม อืม แดดดี้ดีที่สุดเลยค่ะ”เจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีพอใจมาก รู้สึกว่าคุณพ่อดีที่สุด

“หนูเป็นลูกของแดดดี้ แดดดี้ก็ต้องดีกับลูกอยู่แล้วครับ”เย่ซือเฉินเห็นลูกสาวยิ้มอย่างพอใจ หัวใจของเขาก็เหมือนเทน้ำผึ้งใส่ หวานจนไม่อาจละลายได้เลย

“แดดดี้ค่ะ หนูอยากได้อะไรแดดดี้ก็จะให้หนูใช่ไหมคะ？หนูอยากทำอะไรแดดดี้ก็จะรับปากใช่ไหมคะ？”ถังจื่อซีกะพริบดวงตาดำเงางามคู่นั้น ดวงตาอันปราดเปรียวยิ่งสว่างไสวยิ่งขึ้นหลายส่วน

อันที่จริงคุณแม่ก็รักเธอมาก คนรอบข้างเธอมากมายก็รักเธอมากเช่นกัน

ทว่าเธอรู้สึกว่าไม่เหมือนกัน

คุณแม่รักเธอ แต่คุณแม่จะเป็นคนเจ้าระเบียบมีหลักการเป็นพิเศษ บางครั้งคุณแม่จะเข้มงวดต่อเธอมาก

งั้นคุณพ่อล่ะ？ความรักจากคุณพ่อจะต่างจากคุณแม่หรือเปล่า？

“ใช่เลย”คุณชายสามเย่ตอบแบบไม่ลังเลเลยสักนิด ลูกสาวของเขาอยากทำอะไรต้องได้ทำอย่างนั้น อยากได้อะไรก็ต้องได้อย่างนั้น

เขาเป็นพ่อ แต่หากไม่สามารถเติมเต็มความต้องการของลูกสาวได้ แล้วเขาจะเป็นพ่อคนไปทำไมกัน？

ลูกสาวก็ต้องมีไว้ให้เอ็นดู ทะนุถนอม เอาอกเอาใจเต็มที่ ลูกสาวของเขาต้องได้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ！！

มันเป็นสิ่งที่คนเป็นพ่อควรปฏิบัติต่อลูกสาว

ดังนั้น คุณชายสามเย่ไม่ได้รู้สึกเสียหายกับเรื่องวิธีการตามใจลูกสาวเช่นนี้ ดังนั้นคุณชายสามเย่ไม่มีกฎระเบียบแบบแผนในการเลี้ยงฟูมฟักลูกสาวเลยสักนิด ซึ่งต่างจากเวินลั่วฉิงอย่างสิ้นเชิง

แนวความคิดที่เวินลั่วฉิงอุตส่าห์ปลุกฝักลูกสาวมาหลายปีกำลังถูกคุณชายสามเย่เข้ามาปั่นป่วนทีละนิด จนอาจสูญเปล่าในที่สุด