ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 884

ไม่ได้ ไม่ได้ เธอต้องช่วยพ่อ จะให้แม่ไปเจอกับหัวหน้าอะไรนั่นไม่ได้เด็ดขาด

“ไม่” ถังจื่อซีใช้โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงพิมพ์ข้อความส่งกลับไปคำหนึ่ง เป็นคำที่ง่ายมากที่สุดแล้วคำหนึ่ง นั่นก็คือ “ไม่”

ผู้ดูแลจ้งเห็นอีกฝ่ายส่งข้อความกลับมาก็ยิ่งงุนงงมากขึ้นไปอีก นี่เขาถูกปฏิเสธเหรอ?

ไม่สิ เป็นหัวหน้าที่ถูกปฏิเสธ

คุณถังนี่ก็ปฏิเสธกันทื่อ ๆ อย่างนี้เลยนะ

คุณถังช่างไม่เหมือนใครเลยจริง ๆ!

ผู้ดูแลจ้งพึงพอใจคุณถังมาก เป็นไปได้สูงว่าคุณถังคือเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขา ฉะนั้นไม่ว่าคุณถังทำอะไรก็ถือว่าถูกทุกอย่าง

“คุณถัง อย่าเข้าใจผิดครับ ผมไม่ได้มีเจตนาร้าย ถ้าหากคุณถังไม่ไว้วางใจ ให้คุณถังเป็นคนนัดเวลาและสถานที่เองได้เลย” ผู้ดูแลจ้งเรียบเรียงคำพูดแล้วส่งข้อความไปอีกครั้ง ผู้ดูแลจ้งรู้สึกว่าเขาแสดงออกถึงความจริงใจมาก ๆ แล้ว

“ไม่” ถังจื่อซียังคงปฏิเสธด้วยคำสั้น ๆ ง่าย ๆ เช่นเคย

ผู้ดูแลจ้งเห็นคำว่า “ไม่” ที่ส่งมาเป็นครั้งที่สอง ก็กะพริบตาปริบ ๆ คุณถังนี่ช่างพิเศษจริง ๆ!!

คุณถังปฏิเสธอย่างเด็ดขาดขนาดนี้ ไม่ให้โอกาสเขาเลยสักนิด เขาคิดว่าตอนนี้เขาพูดอะไรไปก็คงเปล่าประโยชน์แล้ว

คุณถังน่าจะไม่เชื่อใจเขาตั้งแต่แรกแล้ว

ในเมื่อโทรศัพท์ก็แล้ว ส่งข้อความก็แล้ว แต่ยังไม่ได้ผล งั้นเขาคงต้องคิดหาวิธีอื่นแล้วล่ะ

แต่ว่าวิธีอื่นนั้นคืนนี้คงดำเนินการไม่ได้แล้ว เร็วที่สุดก็คงต้องรอให้ถึงพรุ่งนี้แล้วล่ะ

ถังจื่อซีรอสักพัก เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้ส่งข้อความมาอีก ก็รู้สึกพอใจ

ถังจื่อซีลบข้อความและสายโทรเข้าเมื่อครู่นี้ทิ้งไป แล้วเอาโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงวางกลับไปที่ตู้หัวเตียงเหมือนเดิม

ถังจื่อซีหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา เพื่อจะให้พ่อยกความดีความชอบให้เธอ เพราะเมื่อครู่นี้เธออุตส่าห์ช่วยพ่อกำจัดศัตรูหัวใจไปได้หนึ่งคน แถมศัตรูหัวใจคนนั้นยังเป็นถึงหัวหน้าอีกด้วย

แต่ข้อความของถังจื่อซียังพิมพ์ไม่เสร็จ ประตูห้องน้ำก็เปิดออกกะทันหัน เวินลั่วฉิงอาบเสร็จแล้วเดินออกมา

ถังจื่อซีรีบเก็บโทรศัพท์ตัวเองอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็นั่งลงบนเตียงอย่างเรียบร้อย มองไปยังเวินลั่วฉิงด้วยท่าทางไร้เดียงสามาก

เรื่องที่เธอทำเมื่อครู่นี้ขอความดีความชอบจากพ่อได้ แต่จะให้แม่รู้ไม่ได้เด็ดขาด

เวินลั่วฉิงมองไปที่ถังจื่อซีแล้วยิ้มออกมา เด็กคนนี้ทำไมวันนี้ทำอะไรแปลก ๆ จังเลย?

“แม่คะ อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอคะ? ตอนนี้หนูจะไปอาบน้ำแล้วเข้านอนแล้วค่ะ หนูว่านอนสอนง่ายมากเลยนะคะ” ถังจื่อซีในตอนนี้ท่าทางเป็นเด็กดีมากเลยล่ะ เพราะเธอต้องการกลบเกลื่อนสิ่งที่ตัวเองทำลงไป

การแสดงออกของถังจื่อซีแปลกมาก ทำให้เวินลั่วฉิงอดไม่ได้ที่จะถามออกมา : “ลูกรัก หนูมีเรื่องอะไรปิดบังแม่อยู่หรือเปล่าจ๊ะ?”

“แม่เคยบอกว่า หนูสามารถมีความลับได้ ใช่ไหมคะ?” ถังจื่อซีรู้ว่าพูดโกหกไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือไม่สามารถโกหกแม่ได้ เธอเลยหลีกเลี่ยงที่จะตอบคำถามอย่างชาญฉลาด

เวินลั่วฉิงเลิกคิ้วขึ้น ดูท่าเด็กคนนี้มีเรื่องปิดบังเธออยู่จริง ๆ!

เอาเถอะ ในเมื่อเป็นความลับของถังจื่อซี เธอก็ไม่ถามอะไรอีก

เด็กอายุห้าขวบคนหนึ่งไม่น่าจะมีความลับอะไรมากมายนักหรอก ก็แค่ความคิดของเด็กน้อยเท่านั้น