ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 89

ตอนที่89 บิดาผู้ให้กำเนิด

“รุ่นพี่ไม่รู้” เวินลั่วฉิงนิ่งไป เธอรู้สึกแปลกกับคำถามนี้ของมู่หรงดัวหยาง เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับรุ่นพี่ไม่ใช่รึ

นี่มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเธอ

“เธอไม่ได้บอกพี่ใหญ่รึ” มู่หรงดัวหยางแอบสูดลมหายใจลึก “เธอไม่คิดจะบอกพี่ใหญ่รึ”

มู่หรงดัวหยางจ้องเวินลั่วฉิง เขาทำหน้าแบบเหลือเชื่อ เรื่องแบบนี้ เธอไม่คิดจะบอกพี่ใหญ่จริงๆรึ!!

“ทำไมต้องบอกรุ่นพี่ด้วยล่ะ นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน ไม่จำเป็นต้องบอกรุ่นพี่ รุ่นพี่มีเรื่องสำคัญมากมายต้องทำตอนทั้งวัน อย่าเอาเรื่องเล็กๆแค่นี้ไปรบกวนสมองเขา พี่แค่ไปทำการตรวจสอบมาก็พอแล้ว” เวินลั่วฉิงเหลือบมองเขาไป เพราะว่าปกติมู่หรงดัวหยางชอบกลัวรุ่นพี่มาก ราวกับว่าทุกเรื่องต้องคอยรายงานรุ่นพี่อยู่เสมอ ดังนั้นตอนนี้เวินลั่วฉิงจึงไม่ได้คิดอะไรมาก

แต่ว่า ปฏิกิริยาของมู่หรงดัวหยางดูท่าจะเกินไปหน่อย

มู่หรงดัวหยางจ้องเธอ แววตาคู่นั้นกระพริบถี่รัว มุมปากเขาอดไม่ได้ที่จะเม้มไว้เล็กน้อย พี่ใหญ่ยุ่งมาก มีเรื่องสำคัญมากต้องจัดการ แต่เขารู้ดีว่าในใจพี่ใหญ่ เรื่องของเวินลั่วฉิงนั้นสำคัญที่สุด

หลายปีมานี้ พี่ใหญ่คิดอย่างไรกับเธอ พวกเขาต่างรู้กันดี แต่ทำไมเวินลั่วฉิงเองกลับไม่รู้

เขาไม่เข้าใจเลย เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาอาชญากรรม รู้ทุกความเคลื่อนไหวของคนอื่น เข้าใจในสิ่งที่คนอื่นพูดและกระทำ แต่ทำไมกลับบอดในเรื่องของความรู้สึก

พี่ใหญ่ชอบเธอออกขนาดนั้น เรื่องอย่างนี้ แน่นอนว่าควรที่จะบอกพี่ใหญ่ตั้งแต่วินาทีแรกที่รู้

เวินลั่งฉิงมองไปรอบๆห้อง เธอเห็นมู่หรงดัวหยางนิ่งอึ้งไม่เคลื่อนไหว เธอจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย “พี่นั่งนิ่งอยู่ทำไม ทำไมยังไม่รีบไปตรวจอีก”

“ถ้าหากตรวจแล้วพบว่าลูกเป็นของเย่ซือเฉิน เธอจะทำอย่างไรต่อ” มู่หรงดัวหยางลอบถอนหายใจ เสียงเจือไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเล็กๆ

ถ้าหากว่าผลออกมาว่าลูกเป็นของเย่ซือเฉินล่ะก็ เธอจะพาลูกทั้งสองคนไปหาเย่ซือเฉินรึเปล่า ถ้าเป็นอย่างนั้นพี่ใหญ่คงจะปวดใจไปจนตายเลยรึเปล่า

“พี่ไปตรวจก่อนเถอะ” เวินลั่วฉิงอึ้งไป เธอจะทำอย่างไรต่อน่ะรึ คำถามนี้ เธอยังไม่ได้คิดให้รอบคอบเลย ไว้ดูผลก่อนแล้วค่อยว่ากัน

“ผมตรวจอย่างเร็วก็ต้องใช้เวลาสิบสองชั่วโมงกว่าจะรู้ เธอจะอยู่รอผลที่นี่หรือไง หรือว่าจะให้พี่ส่งผลให้เธอทีหลัง” ยังไม่ได้รับคำตอบแน่ชัดจากเธอ ใจมู่หรงดัวหยางก็รู้สึกสลักซับซ้อนขึ้นมา แต่ว่า เธอต้องการทำการตรวจสอบเขาก็จะช่วยเธอทำการตรวจสอบ

“ผลออกแล้วพี่โทรบอกฉันหน่อย” เวินลั่วฉิงนึกถึงสถานการณ์ปัจจุบันกับเย่ซือเฉิน เธอคงไม่สามารถรอถึงสิบสองชั่วโมงได้ ได้แต่รอให้ผลออกก่อนแล้วค่อยกลับมาดู

“ได้” มู่หรงดัวหยางรับคำเบาๆ ดูเหมือนว่าจะแอบโล่งใจอยู่บ้าง

แต่ว่าเวินลั่วฉิงก็ไม่ได้รีบกลับไปในทันที เธอยืนดูมู่หรงดัวหยางทำการสกัดดีเอ็นเออยู่ข้างๆ เพราะว่าผมเส้นนี้เธอเอามาจากหวี เวินลั่วฉิงกลัวว่าจะใช้การไม่ได้

“ว่าไง ไม่ไว้ใจพี่หรอ ยังยืนจ้องอยู่ตรงนี้อยู่ได้” มู่หรงดัวหยางเห็นเวินลั่วฉิงคอยยืนจ้องอยู่ข้างๆ จ้องจนเขารู้สึกกดดัน เขารู้ถึงความสามารถของเวินลั่วฉิง สายตาของเวินลั่วฉิงร้ายกาจกว่ารังสีxเสียอีก ไม่มีอะไรสามารถปิดบังเธอได้

ที่จริงแล้วเขาก็ไม่ได้คิดจะปิดบังอะไร แต่การถูกเธอจ้องเช่นนี้ นั่นก็ยังทำเอาเขาสั่นๆ

“มู่หรงดัวหยาง พี่คิดอะไรอยู่” เวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดเขา นัยน์ตาเขาก็เบือนไป หันไปมองหน้าเธอ เมื่อเห็นลักษณะท่าทางแปลกๆของเขา เวินลั่วฉิงขมวดคิ้วขึ้นมาน้อยๆ “บอกมาสิ พี่มีอะไรให้ฉันไม่ไว้ใจรึเปล่า หรือว่า พี่คิดที่จะทำอะไร”