ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 908

“คุณถัง ฉันรู้ว่าคุณเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านอาชกรรมเชิงจิตวิทยา เพียงแต่ฉันเป็นแค่นักข่าว การตัดสินใจของฉันมันขึ้นอยู่กับสถานการณ์” เจิ้งเยว่ยิ้มเล็กน้อย คำพูดนนี้มันน่าสนใจไม่เบาเลย

เย่ซือเฉินที่นั่งอยู่ข้างๆ เวินลั่วฉิงทำมือโอเคให้กับเวินลั่วฉิง

“โอเค ฉันเข้าใจความหมายของนักข่าวเจิ้งแล้วล่ะ” เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่าเดิม ก่อนจะตัดสายทันที

ในเมื่อเวินลั่วฉิงรู้ว่าตอนนี้เจิ้งเยว่กำลังไปสัมภาษณ์ ตอนนี้ไปคุยกับเจิ้งเยว่มันไม่เหมาะสมเท่าไหร่

เย่ซือเฉินได้ยินว่าเจิ้งเยว่กำลังจะไปสัมภาษณ์ ก็เริ่มให้คนไปตรวจสอบที่อยู่ของเจิ้งเยว่เมื่อครู่ เมื่อครู่ที่หาเย่ซือเฉินได้แล้วเลยทำสัญญาณมือเวินลั่วฉิงให้

“ที่อยู่ของเจิ้งเยว่นั้นอยู่ที่โรงพยาบาลศูนย์กลาง” เย่ซือเฉินมองเวินลั่วฉิง ขมวดคิ้ว พลางมีหน้าตาเคร่งเครียดขึ้น

“ไปโรงพยาบาลก่อน เด็กคนนั้นอาจจะอยู่ที่โรงพยาบาล” เวินลั่วฉิงเดาได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นตอนนี้เธอต้องรีบไปที่โรงพยาบาล ดูว่าจะสามารถทำอะไรได้อย่างทันเวลาหรือไม่

ในตอนนี้เจิ้งเยว่ไปถึงโรงพยาบาลศูนย์กลางแล้ว เธอขึ้นไปที่ชั้นสองทันที ห้องพักผู้ป่วยของชั้นสองมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ เตียง

หลังจากที่เจิ้งเยว่เข้าไปแล้ว ก็มองผู้ชายคนนั้นสักพัก จากนั้นก็มองไปทางเด็กผู้หญิงที่อยู่บนเตียง

เด็กผู้หญิงมีสีหน้าซีดเซียว จากนั้นก็มีร่างกายสั่นเทา มือทั้งสองข้างจับผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น ด้วยใบหน้าเกรงกลัวเป็นอย่างมาก

“ใช่คุณหลี่หรือเปล่า？” แววตาของเจิ้งเยว่นั้นเป็นประกาย จากนั้นก็หันไปเล็กน้อย พลางมองไปที่ผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง： “คุณมั่นใจเหรอว่าอยากจะให้ลูกสาวคุณเข้าสัมภาษณ์？”

เจิ้งเยว่เป็นนักข่าว แน่นอนว่าเธอรู้ความสำคัญของข่าวดี แต่ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้กับเด็กผู้หญิงอายุราวๆ สิบเอ็ดขวบนั้น มันถือเป็นความบาดเจ็บอย่างหนึ่ง ถ้าจะให้เด็กผู้หญิงเข้ามาสัมภาษณ์ เกรงว่า……

“ใช่ ฉันอยากให้ไอสารเลวนั่นได้รับโทษ” แววตาของผู้ชายคนนั้นหรี่ลง ใบหน้ามีแต่ความโหดร้าย

“คุณหลี่ พวกเราเป็นการไลฟ์นะ” เจิ้งเยว่คิดอยู่สักพัก เพราะต้องเตือนหน่อย การไลฟ์ไม่เหมือนกับการรายงานข่าวปกติ เพราะการไลฟ์มันเหมือนการเอาเด็กผู้หญิงคนนี้ไปอยู่ต่อหน้าคนอื่นเลย

“ฉันรู้ นี่เป็นสิ่งที่ฉันต้องการ เพียงแค่การไลฟ์ ก็จะทำให้ไอสารเลวคนนั้นไม่มีที่ยืน” ผู้ชายคนนั้นพูดพลางกัดฟันอย่างเต็มแรง

เจิ้งเยว่เบ้ปากเล็กน้อย แน่นอนว่าเธอรู้คำขอของผู้ชายคนนั้น เพราะว่าตอนที่เธอมานั้นหัวหน้าบอกกับเธอชัดเจนแล้ว

แต่เธอก็ยังอดไม่ได้อยู่ดี

“นี่เป็นรายงานผลที่หมอเพิ่งให้มาเมื่อครู่ คุณดูก่อนก็ได้ ฉันเชื่อว่าถ้าคุณอ่านแล้วจะเข้าใจอารมณ์ของฉัน” ผู้ชายคนนั้นเอาเอกสารที่อยู่ในมือยื่นให้เจิ้งเยว่

เจิ้งเยว่รับผลรายงานนั้นมา ก่อนจะอ่านสักพัก จากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที เพราะไม่อยากจะเชื่อ แล้วก็โกรธด้วย

“อือ ฉันเข้าใจแล้วล่ะ” เจิ้งเยว่ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเอารายงานนั้นส่งให้ผู้ช่วย แล้วเธอก็เดินมาหาเด็กผู้หญิงคนนั้น

เด็กผู้หญิงดูกลัวเป็นอย่างมาก ดวงตาคู่นั้นมองเจิ้งเยว่ด้วยความกลัว แล้วตัวก็สั่นเป็นอย่างมาก

“คุณไม่ต้องกลัวนะ ฉันไม่ทำร้ายคุณหรอก คุณบอกเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้ฉันฟังได้ไหม？” เจิ้งเยว่มองเด็กผู้หญิง พลางพูดเสียงเบา และอ่อนโยน เพราะกลัวว่าเด็กจะตกใจ

“ฉัน ฉันไม่ ไม่เอา” เด็กผู้หญิงเหมือนจะตกใจ เลยรีบส่ายหัว

“เสี่ยวยวี่ คุณบอกพี่สาวคนนี้ไปเถอะว่าเกิดอะไรขึ้น คุณบอกพี่สาวคนนี้ แล้วเธอถึงจะช่วยตามจับคนร้ายที่ทำร้ายได้นะ” หลี่หมิงเห็นท่าทีของเด็กคนนั้นแล้วก็ตะโกนออกมาด้วยความร้อนใจ ไม่รู้ว่าร้อนรน หรือเพราะอย่างอื่น

“คุณหลี่ ตอนนี้อารมณ์ของเธอยังไม่คงที่ คุณอย่าทำให้เธอตกใจเลย” เจิ้งเยว่ไม่พอใจกับท่าทีของหลี่หมิงเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าจะเป็นลูกสาวของเขา แต่ท่าทีของเขานั้นมันเกินไปจริงๆ