ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 919

“ฉันกำลังซื้อของอยู่ที่ห้างสรรพสินค้า” เห่อถงถงได้รับคำตอบที่อยากได้แล้ว จึงไม่ได้ถามอะไรมากมายต่อ

“ได้ ชอบอะไรก็ซื้อเลย ไม่ต้องประหยัดเงินให้ฉัน เดี๋ยวฉันคุยเสร็จแล้วไปหาเธอ” จี้หซีพอใจมาก เขาชอบซื้อของกับผู้หญิงมากที่สุดแล้ว

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าสีหน้าของคุณชายสามเย่แย่ลง จู่ๆเขาก็นึกถึงวันนั้นที่เวินลั่วฉิงพูดถึงเหตุผลของการที่ผู้ชายยอมใช้เงินซื้อดอกไม้ให้ผู้หญิงตอนอยู่ที่ห้างสรรพสินค้า

ขณะนี้ คุณชายสามเย่ยิ่งรู้สึกว่าจี้หซีรกตาไปใหญ่

เขาตัดสินใจจะลุกขึ้น ถีบคนแล้ว

โชคดีที่ เวลานี้จี้หซีวางโทรศัพท์พอดี

คุณชายสามเย่ทนแล้วทนอีก แล้วก็นั่งลง

เห่อถงถงวางสายของจี้หซีแล้วโทรหาเวินลั่วฉิงต่อ

“ฉิงฉิง เมื่อกี้ฉันโทรหาจี้หซีแล้ว จี้หซีบอกว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาอยู่กับคุณชายสามเย่ตลอดเวลา......” ความหมายนี้ของเห่อถงถงสามารถพูดได้เลยว่าชัดเจนแล้ว

“ได้ ฉันรู้แล้ว” เวินลั่วฉิงตอบกลับด้วยเสียงเบา ริมฝีปากยิ้มโค้ง

เวินลั่วฉิงรู้ว่า จี้หซีไม่มีทางโกหกเห่อถงถงแน่นอน จี้หซีบอกว่ากำลังคุยเรื่องงานกับเย่ซือเฉินอยู่ งั้นแสดงว่าเย่ซือเฉินไม่ได้สลบ

ดังนั้น เลขาหลิวบอกว่าเย่ซือเฉินโรคกระเพาะกำเริบ สลบไป เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเป็นเรื่องปลอม

เลขาหลิวกำลังโกหกเธอ！

ทำไมเลขาหลิวถึงโกหกเธอ? เลขาหลิวมีความกล้าที่จะโกหกเธอ?

เวินลั่วฉิงหรี่ตาขึ้นมา จากนั้นก็โทรเบอร์เวินลั่วฉิงออกไป

“คุณหญิง คุณมาถึงหรือยังครับ” เลขาหลิวได้รับโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงแล้ว ก็รีบลุกขึ้น หรือว่าคุณหญิงมาถึงแล้ว?

“ยัง ทางนี้ยังมีเรื่องเล็กน้อยที่ต้องจัดการ” จริงๆ แล้วเวินลั่วฉิงกำลังอยู่บนทางไปตึกใหญ่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้ว เกือบจะถึงแล้ว เธอกะพริบตา “เลขาหลิว ท่านประธานของนายล่ะ?”

“คุณหญิง ท่านประธานอยู่ในห้องทำงานครับ” เลขาหลิวอึ้งไปเลย ในตอนที่ตอบประโยคนี้ แววตาของเขามองไปทางห้องทำงานของคุณชายสามเย่ทันที

ประตูใหญ่ห้องทำงานปิดแน่น รองประธานจี้ยังไม่ออกมา

“เขาฟื้นหรือยัง? ทางฉันมีเรื่องสำคัญมากเลย หากเขาฟื้นแล้ว ฉันก็ไม่ไปแล้ว” จริงๆ ตอนนี้เวินลั่วฉิงจะถึงตึกใหญ่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้ว เขาตั้งใจพูดกับเลขาหลิวแบบนี้

“คุณหญิง ท่านประธานยังไม่ฟื้นเลยครับ คุณหญิงรีบมาเถอะครับ?” เลขาหลิวกลัวว่าเวินลั่วฉิงจะไม่มา หากเวินลั่วฉิงไม่มา งั้นทางของท่านประธานก็คงจะระเบิดแล้ว

ตอนนี้เลขาหลิวกำลังคิดอยู่ว่า ไม่ว่ายังไง ก็ต้องให้คุณหญิงเข้ามา

“เขาไม่ฟื้นเลยหรอ?” เวินลั่วฉิงทำเป็นถามไปประโยคหนึ่ง

“อื้ม ไม่เลย” เพื่อที่จะให้เวินลั่วฉิงรีบมา เลขาหลิวได้แต่หน้าด้านสร้างเรื่องต่อ

เฮ้อ เขาง่ายมากหรอ?

“ได้ ฉันรู้แล้ว” เวินลั่วฉิงยิ้มที่มุมปากรอยโค้งที่เหมือนยิ้มแต่ก็เหมือนไม่ได้ยิ้ม

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่า เลขาหลิวกำลังพูดโกหก ก่อนหน้านี้เธอได้ยินว่าเย่ซือเฉินสลบไป ตอนนั้นกระวนกระวายมาก จึงไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติอื่นๆ

แต่ว่าขณะนี้ เธอโทรหาก็เพื่อที่จะตรวจสอบ

ถึงแม้ว่าเลขาหลิวถือว่าปกปิดได้ไม่ยา แต่ว่าเธอก็ยังฟังออกถึงความตื่นเต้นของเลขาหลิว แล้วก็ความกระวนกระวาย

ดังนั้น เธอมั่นใจว่าเลขาหลิวกำลังพูดโกหก

แต่ว่า เธอไม่สามารถแน่ใจว่านี่เป็นความคิดของเลขาหลิว?

หรือว่าความคิดของเย่ซือเฉิน?

แต่ว่า หากไม่ใช่เพราะเย่ซือเฉินเห็นด้วย เลขาหลิวคงไม่กล้าทำแบบนี้หรอกมั้ง?!

แววตาของเวินลั่วฉิงค่อยๆ หรี่ตาขึ้น จริงๆ แล้วอีกสิบห้านาทีก็จะถึงตึกใหญ่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้ว

ได้ข่าวว่าเย่ซือเฉินสลบไป เธอให้คนอื่นรอไว้ รีบมา คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเรื่องปลอม

ได้ ดีมาก

“ลุงคะ กลับหัว กลับไปค่ะ” เวินลั่วฉิงสุดหายใจลึก จากนั้นก็พูดกับลุงขับรถไปประโยคหนึ่ง คนทางนั้นยังรอเธออยู่ ในเมื่อเย่ซือเฉินไม่ได้เป็นอะไร เธอก็ไม่ดีที่จะให้คนอื่นรออยู่ตลอดเวลา