ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 946

ดังนั้นเขาจึงอดกลั้นเอาไว้ รอดูว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะพลิกเรื่องร้ายให้กลายเป็นดีได้ยังไง

อีกด้านคุณชายหานได้แจ้งเจ้าเก้า ให้เจ้าเก้าไปติดต่อเด็กสาวคนนั้นแล้ว เป็นอย่างที่ลุงเหลียงคิดไว้ไม่ผิด หลังจากที่เจ้าเก้าเอาเส้นผมของเด็กสาวคนนั้นกลับมาตรวจดีเอ็นเอก็ได้สั่งให้คนแอบสะกดรอยตามเด็กสาวคนนั้น เพื่อหาที่อยู่ของเด็กสาว

ดังนั้นเจ้าเก้าจึงหาที่อยู่ของเด็กสาวคนนั้นได้อย่างง่ายดาย......

แต่ว่าเด็กสาวคนนั้นไม่อยู่ คนที่พักอยู่ห้องเดียวกับเธอเป็นคนบอกเจ้าเก้า บอกว่าย่าของเด็กสาวป่วย เลยกลับไปเยี่ยมย่า

คนนั้นยังบอกเจ้าเก้าอีกด้วยว่าพรุ่งนี้เช้าเด็กสาวจะกลับมาแน่นอน เพราะพรุ่งนี้เด็กสาวต้องรีบกลับมาทำงาน

เจ้าเก้าค่อนข้างรีบร้อน เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ ผลตรวจดีเอ็นเอของเด็กสาวยืนยันได้ว่าเธอเป็นลูกสาวของหัวหน้า

ดังนั้นเจ้าเก้าจึงอยากรีบพาเด็กสาวกลับไปโดยเร็ว

แต่ว่าเด็กสาวกลับบ้านไปเยี่ยมย่าซะแล้ว ต่อให้เจ้าเก้าตามไป ก็คงจะเสียเวลาเปล่า เด็กสาวบอกว่าพรุ่งนี้เช้าจะกลับมา แต่เจ้าเก้าก็กลัวว่าจะคลาดกันกับเด็กสาวแล้วจะยิ่งเสียเวลาไปอีก

ดังนั้นเจ้าเก้าจึงตัดสินใจว่าพรุ่งนี้จะมาตั้งแต่เช้าตรู่ เจ้าเก้าถามชื่อของเด็กสาวคนนั้น จึงได้รู้ว่าชื่อเฉิงโหรวโหรว

หลังจากที่เจ้าเก้าออกไปจากห้องเช่าของเฉิงโหรวโหรว จู่ ๆ ก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เฉิงโหรวโหรวกลับบ้านไปเยี่ยมย่า?

พ่อของเฉิงโหรวโหรวไม่ใช่หัวหน้าเหรอ? ย่าของเฉิงโหรวโหรวไม่ใช่แม่ของหัวหน้าหรอกเหรอ?

แม่ของหัวหน้าตอนนี้น่าจะอยู่ที่ปราสาทไม่ใช่เหรอ?

คนทั่วไปไม่มีทางรู้ที่อยู่ปราสาทของพวกเขา ฉะนั้นย่าที่เฉิงโหรวโหรวพูดถึงต้องไม่ใช่แม่ของหัวหน้าแน่นอน

แล้วย่าคนนี้ของเฉิงโหรวโหรวมันยังไงกันแน่ล่ะ?

แต่เจ้าเก้าคิดว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องรองลงมา ยังไงผลตรวจดีเอ็นเอก็ชัดเจนขนาดนั้นแล้ว และนั่นเป็นการยืนยันที่ดีที่สุด ส่วนเรื่องอื่น ๆ ไว้ถึงเวลาค่อยถามให้แน่ชัดแล้วกัน

เพราะคราวก่อนท่าทีของเฉิงโหรวโหรวที่เห็นในร้านอาหาร ทำให้เจ้าเก้าค่อนข้างรู้สึกดีต่อเฉิงโหรวโหรว

เรื่องที่เจ้าเก้าไปหาเฉิงโหรวโหรวไม่นานก็รู้ถึงหูไป๋หยิง

ไป๋หยิงคิดไปคิดมาก็ตัดสินใจไปพบหัวหน้าน้อย

“หัวหน้าน้อยคะ เจ้าเก้าไปหาเฉิงโหรวโหรวแล้ว บอกว่าจะพาเฉิงโหรวโหรวกลับไป ดังนั้น ผลตรวจดีเอ็นเอตรงกันแล้ว พวกเราทำสำเร็จแล้ว” ไป๋หยิงในตอนนี้ตื่นเต้นมาก และดีใจมากด้วย ขอแค่เรื่องนี้สำเร็จ ต่อไป ก็จะมีเรื่องดี ๆ ตามมาไม่จบไม่สิ้น

แน่นอนว่าเรื่องดีที่ใหญ่สุดสำหรับเธอก็คือได้เหยียบเวินลั่วฉิงให้จมดิน

หัวหน้าน้อยเหลือบมองเธออย่างเย็นชาแวบหนึ่ง คนของเขาไปจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ผลตรวจจะไม่ตรงกันได้ยังไง?

เพียงแต่ยัยโง่คนนี้คิดว่าทำสำเร็จแล้ว?

เพ้อฝันมากเกินไปหน่อยมั้ง? คิดว่าตาแก่จะถูกหลอกง่ายขนาดนั้นเชียวเหรอ?

“เธอคิดว่าเรื่องอย่างนี้จำเป็นต้องให้เธอมาบอกฉันด้วยตัวเองงั้นเหรอ?” น้ำเสียงของหัวหน้าน้อยตอนนี้เย็นชามาก อีกทั้งยังแฝงไปด้วยความชิงชังและเยาะเย้ยอย่างเห็นได้ชัด ยัยโง่คนนี้ยิ่งเห็นก็ยิ่งขยะแขยงจริง ๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะหล่อนยังมีประโยชน์ให้เขาได้ทำเรื่องสนุก ๆ อยู่สักหน่อยล่ะก็ เขาอยากจะถีบเธอออกไปให้พ้นจริง ๆ

“ฉันรู้ค่ะว่าหัวหน้าน้อยทราบข่าวได้ไว เรื่องอย่างนี้ไม่จำเป็นต้องให้ฉันมาบอกหัวหน้าน้อยด้วยตัวเอง เพียงแต่ฉันอยากพูดเรื่องแผนการต่อจากนี้ของพวกเรากับหัวหน้าน้อยสักหน่อย” ไป๋หยิงเป็นคนฉลาด จึงดูออกว่าหัวหน้าน้อยรังเกียจและเยาะเย้ยเธอ

ในใจไป๋หยิงรู้สึกไม่ชอบและไม่พอใจมาก แต่เธอจำเป็นต้องอดทนไว้ ต่อหน้าเจิ้งฉงเธอไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม ได้แต่อดทนมาตลอด กับหัวหน้าน้อยก็เช่นกัน

หัวหน้าน้อยถึงแม้อายุยังน้อย แต่เฉลียวฉลาดกว่าเจิ้งฉงมาก ทั้งความสามารถและวิธีการต่าง ๆ ก็เก่งกว่าเจิ้งฉง