ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 948

อะเฉียงได้แต่แอบถอนหายใจ ในที่สุดหัวหน้าน้อยก็ไม่เสแสร้งแล้ว ในที่สุดก็เผยตัวตนที่แท้จริงออกมาสักที!! เขาเองก็ไม่ต้องถูกบังคับให้เล่นละครอีกต่อไปแล้ว!!

“ทำไมคุณถึงทำแบบนี้? ทำไม?” ไป๋หยิงไม่เข้าใจ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมหัวหน้าน้อยถึงต้องทำแบบนี้?

แน่นอนว่าเธอรู้สึกเจ็บใจมาก เจ็บใจที่แผนการของตัวเองที่วางไว้อย่างดีกลับมีจุดบกพร่อง

“เธอน่ะ มีสิทธิ์มาซักถามหัวหน้าน้อยอย่างฉันเหรอ?” หัวหน้าน้อยมองเธอด้วยสายตาที่ขยะแขยงเหมือนกำลังมองกองขยะไม่มีผิด

“ฉันก็แค่ว่างมากจนรู้สึกเบื่อเลยหาอะไรสนุก ๆ ทำ แต่เธอดันโง่เกินไป เลยทำให้ฉันหมดสนุกแล้ว”

อะเฉียงได้ยินที่หัวหน้าน้อยของตัวเองพูด ก็เลิกคิ้วขึ้น เอาเถอะ ถ้าไม่เสแสร้งก็คงไม่ใช่หัวหน้าน้อยหรอก

หัวหน้าน้อยก็แค่อยากรู้ไพ่ตายของไป๋หยิง เลยจงใจให้ไป๋หยิงติดกับ

แน่นอนว่าเรื่องที่หัวหน้าน้อยทำหลังจากนั้นคือทำเพื่อหาเรื่องตื่นเต้นสนุก ๆ นั่นแหละ

ที่จริงเมื่อเฉิงโหรวโหรวปรากฏตัว ด้วยความสามารถของหัวหน้าน้อย เรื่องของไป๋หยิงก็คงจบไปแล้ว แต่หัวหน้าน้อยต้องการปลอมผลตรวจดีเอ็นเอ

หัวหน้าน้อยเลยสั่งให้เขาส่งคนไปที่ปราสาทเพื่อเอาเส้นผมของท่านย่ามา แน่นอนว่าปริมาณเส้นผมที่เอามามีจำนวนค่อนข้างเยอะ เพราะต้องเอาเส้นผมพวกนั้นไปใส่ไว้บนหัวของเฉิงโหรวโหรว เพื่อไม่ให้เจ้าเก้าผิดสังเกต เพียงแค่เส้นสองเส้นไม่พออยู่แล้ว

โชคดีที่เหมยหลันหวีผมให้ท่านย่าทุกวัน จึงทำให้เอาเส้นผมพวกนั้นของท่านย่ามาได้ไม่ยาก

ตอนนี้เส้นผมของท่านย่าเป็นสีขาวทั้งหัว เขาจึงให้คนย้อมเส้นผมให้เป็นสีดำ เขาไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าหัวหน้าน้อยลงทุนลงแรงขนาดนี้ไปเพื่ออะไร?

อีกอย่างตอนที่หัวหน้าน้อยให้เขาทำเรื่องพวกนี้ ก็ไม่ได้ให้แอบทำด้วย

พรุ่งนี้ผลตรวจดีเอ็นเอออกมา ถ้าหากผลไม่เหมือนกับครั้งก่อน หัวหน้าไม่ต้องสืบก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นฝีมือของหัวหน้าน้อย

บางครั้งอะเฉียงก็รู้สึกว่าสมองของหัวหน้าน้อยไม่ค่อยปกติ!!

อะเฉียงคิดว่าควรต้องให้หัวหน้ากับเจ้าหญิงสั่งสอนหัวหน้าน้อยสักหน่อยแล้ว

เมื่อครู่ไป๋หยิงพูดว่าหัวหน้าน้อยต้องการหลอกใช้เธอ อะเฉียงคิดว่าคำพูดนี้เป็นการกล่าวหาหัวหน้าน้อยของเขา หัวหน้าน้อยต้องการจะให้ไป๋หยิงออกหน้าตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

ถ้าพูดให้น่าฟังหน่อยก็คือหัวหน้าน้อยกำจัดศัตรูแทนคุณหนูใหญ่ตระกูลถังไปได้หนึ่งคน

แต่ด้วยนิสัยของหัวหน้าน้อย ถึงจะทำความดี ก็ไม่มีทางที่คนอื่นจะซาบซึ้งใจหรอก เพราะไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีแค่ไหนแต่ถ้าหัวหน้าน้อยเป็นคนทำออกมา ก็กลายเป็นเรื่องที่น่าอับอายมาก

“หัวหน้าน้อย คุณไม่กลัวว่าลูกสาวของหัวหน้าจะเป็นถังฉิ้นเอ๋อจริง ๆ เหรอ หัวหน้าน้อยไม่กลัวว่าถึงตอนนั้นถังฉิ้นเอ๋อจะแย่งทุกอย่างไปจากคุณหรือไง?” ไป๋หยิงไม่เชื่อ ไม่มีทางเชื่อ เธอไม่เชื่อว่าหัวหน้าน้อยคนนี้จะไม่สนใจเรื่องพวกนี้

“สมองหล่อนมีปัญหาหรือเปล่าเนี่ย?” คราวนี้หัวหน้าน้อยไม่ได้มองไปที่ไป๋หยิง แต่กลับหันไปถามอะเฉียงแทน

อะเฉียงเบ้ปากเล็กน้อย สมองของหัวหน้าน้อยก็ไม่ปกตินะ ยังจะกล้าไปว่าคนอื่นสมองมีปัญหาอีกเหรอ?

“เข้ามา ส่งแขก” ไม่เสียแรงที่อะเฉียงเป็นบอดี้การ์ดของหัวหน้าน้อย เขาเข้าใจความคิดของหัวหน้าน้อยเป็นอย่างดี อะเฉียงรู้ว่าหัวหน้าน้อยต้องการไล่เธอออกไป

ปล่อยให้ผู้หญิงที่น่ารังเกียจที่คิดว่าตัวเองสำคัญอยู่ที่นี่ ตัวเขาเองเห็นแล้วยังรู้สึกอึดอัดเลย

เมื่อประตูเปิดออก ก็มีคนเข้ามาทันที คนนั้นเดินไปข้างหน้า แล้วจับตัวไป๋หยิงไว้ จากนั้นก็กระชากลากเธอออกไปอย่างไม่ใยดี

ต่างก็เป็นคนใกล้ชิดของหัวหน้าน้อยทั้งนั้น ทุกคนจึงรู้จักนิสัยใจคอของหัวหน้าน้อยเป็นอย่างดี ถึงแม้ปกติหัวหน้าน้อยจะนิสัยแปลก ๆ เข้าหาได้ยาก แต่การไล่คนตรง ๆ แบบนี้ก็มีไม่บ่อยนัก