ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 972

ด้วยความสามารถของไป๋หยูหนิง เธอต้องมีโอกาสงานที่ดีกว่าอยู่แล้ว แต่หลายปีมานี้ เธอกลับเลือกทำงานกับผู้ชายคนนี้ไม่ไปไหน

ถึงแม้ไป๋หยูหนิงจะแอบชอบ ทว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำก็สามารถสื่อความในใจได้อย่างเด่นชัด เพราะไป๋หยูหนิงไม่ใช่คนกล้าๆกลัวๆที่ชอบปิดบัง ดังนั้นเธอไม่เคยเก็บความรู้สึกนั้นเลย

ไป๋หยูหนิงนอกจากไม่ได้สารภาพรัก อย่างอื่นก็เคยทุ่มเททำหมดแล้ว

ถึงผู้ชายคนนั้นจะเป็นท่อนไม้ก็คงเข้าใจแล้วละ

ทว่าหลายปีผ่านไป ผู้ชายคนนั้นไม่ยอมรับและไม่ได้ปฏิเสธ ปล่อยให้ไป๋หยูหนิงค้างคาอยู่อย่างนั้น ซึ่งเวินลั่วฉิงไม่ชอบผู้ชายอย่างนี้ที่สุด

ดังนั้นเธอหวังอยากให้ไป๋หยูหนิงคบกับคุุุณฟู่ แน่นอนเหนือสิ่งอื่นใด เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องส่วนตัวของไป๋หยูหนิง เธอเพียงแค่สร้างโอกาสเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นก็ต้องปล่อยให้ไป๋หยูหนิงเป็นคนตัดสินเลือกเอง

“ทำไมห้องของฉันถึงเป็นเขาที่จอง？”ไป๋หยูหนิงชะงัก กะพริบตารัวๆ ไม่รู้ว่าคิดอะไรออก เธอทำท่าเบะปากด้วยจิตใต้สำนึก

“ฉิงฉิง ฉันจะบอกให้ เขาเป็นคนต่ำทราม ทำไมคุณถึงปล่อยให้เขาช่วยฉันจองห้อง”ไป๋หยูหนิงเข้าใกล้เวินลั่วฉิง ก่อนจะกระซิบหนึ่งประโยค

เวินลั่วฉิงอึ้ง เธอรู้สึกไป๋หยูหนิงมานาน เป็นครั้งแรกที่ได้ยินไป๋หยูหนิงนินทาคนอื่นลับหลัง ดังนั้นช่วงนี้คุุุณฟู่ทำอะไรกับเธอ？

เวินลั่วฉิงมองไปยังไป๋หยูหนิง เธอไม่ใช่คนสอดรู้ แต่เวลานี้เธอเริ่มอยากรู้ขึ้นมาเล็กน้อย

ไป๋หยูหนิงเม้มปาก จากนั้นก็ค่อยๆละสายตาออกไป เรื่องอย่างนั้นเธอจะทำออกมาเต็มปากได้อย่างไร

คืนวันซืน เธอรู้สึกเหนื่อยเต็มทน จึงไปนอนพักผ่อนที่เตียงสักครู่ เธอเป็นคนสะเพร่ามาโดยตลอด ถึงแม้ยังมีผู้ชายอยู่ในห้องอีกคนแต่เธอแค่ถือเป็นเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง

เมื่อก่อนตอนที่เธอทำงานกับเพื่อนร่วมงานชาย หากมีใครรู้สึกเหนื่อยก็จะไปนอนพักผ่อนที่เตียงเช่นกัน

ดังนั้นตอนนั้นไป๋หยูหนิงไม่ได้คิดอะไรมากนัก

ทว่าหลังจากที่เธอตื่นนอน เธอก็พบว่าข้างกายมีผู้ชายคนหนึ่ง แถมผู้ชายคนนี้ยังกอดเธอไว้อีกต่างหาก

มือของเขายังวางในตำแหน่งที่อ่อนไหวของเธอด้วย

เขาเอาเท้าทับเท้าของเธอ

วินาทีนั้นไป๋หยูหนิงรู้สึกมึนงง ดึงสติกลับมาไม่ได้ชั่วขณะ

เมื่อเธอได้สติกลับคืนมา เธอก็คิดจะลุกขึ้น แต่ผู้ชายคนนั้นกลับกอดเธอแนบแน่นกว่าเดิม ก่อนจะกดร่างเธอไว้ แล้วจูบลงที่ริมฝีปากเธอเบาๆ

จากนั้นผู้ชายที่ทาบร่างเธอก็ลืมตาอย่างเป็นธรรมชาติและพูดอย่างอ่อนโยนหนึ่งประโยค

“อารมณ์สวัสดิ์ คุณนายฟู่”ผู้ชายเพิ่งตื่น น้ำเสียงแหบพร่าเล็กน้อย แต่ไม่ส่งผลต่อการออกเสียง ดังนั้นไป๋หยูหนิงได้ยินอย่างชัดแจ๋ว

ชั่วพริบตานั้นไป๋หยูหนิงสงสัยว่าเกิดเรื่องลึกลับกับโลกใบนี้ เธอข้ามมิติแล้วใช่ไหม？

เธอแค่นอนไม่ถึงสองชั่วโมง เธอก็กลายเป็นคุณนายฟู่ซะแล้ว？

ไป๋หยูหนิงบังเกิดความคิดที่จะถีบผู้ชายคนนี้ออกไป อยากอัดเขาให้เละไปเลย แต่ผู้ชายคนนั้นก็ใช้แววตาไร้เดียงสาอันพร่ามัวเอ่ยว่า：“ขอโทษด้วย เมื่อกี้นอนจนมึนไปหน่อย”

วินาทีนั้นไป๋หยูหนิงรู้สึกปรี๊ดแตก！！

ฉะนั้น ความหมายของเขาก็คือเขานอนจนมึนเบลอ แล้วคิดว่าเธอเป็นภรรยาของเขา？

แต่เขามีภรรยาด้วยเหรอ？