ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 983

“สู่ขออะไร？ไม่มี？คุณไม่ต้องฟังคนอื่นพูดเรื่อยเปื่อย ซือเฉินของผมยอดเยี่ยมมาตั้งแต่เด็ก คนอยากแต่งงานด้วยเบียดกันจนหัวแตกแล้ว ยังจำเป็นต้องให้ผมไปสู่ขออีกหรือ？ถึงแม้คุณหนูถังจะมากฝีมือ คนอย่างคุณหนูถังเผด็จการ เลือดเย็นที่สุด คนอย่างนี้แต่งงานด้วยไม่ได้เด็ดขาด ตระกูลเย่ของพวกเราจะแต่งผู้หญิงอย่างนี้เข้าบ้านได้อย่างไรครับ”

ท่านปู่ถังได้ยินประโยคนี้พลันโกรธจนความดันขึ้น คุณปู่เย่สามารถตีตัวออกห่างตระกูลถังได้ แสร้งทำเป็นไม่รู้จักท่านได้ ทว่าจะมานินทาฉิงฉิงไม่ได้

ตอนนั้นท่านปู่ถังเปิดประตูเดินออกมา เมื่อคุณปู่เย่เห็นท่านปู่ถังสีหน้าพลันเปลี่ยนไป ทว่าสุดท้ายคุณปู่เย่ก็ไม่ได้แยแสท่านปู่ถัง แค่หันไปยังเพื่อนอีกคน “สิ่งที่ผมพูดเมื่อกี้เป็นความจริง ต่อหน้าท่านปู่ถังผมก็พูดอย่างนี้แหละ”

เห็นได้ชัดว่าตอนนั้นคุณปู่เย่มั่นใจเหลือเกินว่าจะจัดการเรื่องถังหยุนเฉิงไม่ได้ ดังนั้นเขาไม่ได้เกรงใจท่านปู่ถังเฉกเช่นปกติแล้ว

“คุณว่าฉิ้นเอ๋อของผมไม่คู่ควรตระกูลเย่งั้นหรือ คุณจำคำนี้ไว้ดีๆนะ”ท่านปู่ถังเป็นคนมีสติควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเป็นงานแต่งบ้านของเพื่อนเลย ท่านปู่ถังจึงไม่ได้โวยวายใหญ่โต ตอนนั้นแค่ทิ้งประโยคนั้นไว้ให้กับคุณปู่เย่

“ท่านปู่ถังโกรธอะไรกันครับ ผมแค่พูดไปตามความจริงไม่กี่ประโยค คุณไม่จำเป็นต้องเดือดร้อนเพียงนี้เลยครับ เรื่องของถังหยุนเฉิงใหญ่โต คุณควรจะเดือดร้อนเรื่องนั้นนะ”คุณปู่เย่ถูกตบหน้าแล้วยังเจอท่าทางเช่นนี้ของท่านปู่ถังอีก ทำให้รู้สึกอับอายจนโมโหขึ้นมา

อีกทั้งเขามั่นใจว่าครั้งนี้ตระกูลถังบรรลัยแน่ จึงไม่ได้เห็นท่านปู่ถังอยู่ในสายตา

ดังนั้นคุณปู่เย่จึงสบประมาทท่านปู่ถังต่อหน้าต่อตา

เรื่องถังหยุนเฉิงเอิกเกริกใหญ่โต รุนแรงมาก ถึงแม้เวินลั่วฉิงจะคอยบอกพวกท่านว่ามีวิธีแก้ไขปัญหา ทว่าเมื่อเรื่องมันดำเนินมาถึงขั้นนี้ จึงรู้สึกวิตกกังวลและเป็นห่วงอย่างยิ่ง

ได้ยินคำพูดของคุณปู่เย่ สีหน้าท่านปู่ถังอดเปลี่ยนไม่ได้“คุณปู่เย่ จำทุกคำที่คุณพูดในวันนี้ให้ดี อย่าเสียใจภายหลังละ”

ท่านปู่ถังเชื่อลูกชายของตัวเองและเชื่อมั่นในความสามารถของฉิงฉิง ท่านรู้ว่าความจริงเรื่องของถังหยุนเฉิงต้องปรากฏ ถึงเวลานั้นหวังว่าคุณปู่เย่จะไม่เสียใจกับคำพูดวันนี้

“ผมมีอะไรต้องเสียใจด้วย เดิมทีตระกูลเย่กับตระกูลถังก็ไม่ได้มีสัมพันธไมตรีอยู่แล้ว ถังหยุนเฉิงทำเรื่องไร้ยางอายอย่างนั้น คุณเป็นพ่อก็มีส่วนด้วยรับผิดชอบด้วย อันนี้ก็คือลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นยังไงละ”คุณปู่เย่รู้สึกว่าไหนๆก็ถูกหักหน้าแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องทนอะไรทั้งนั้น ตอนนี้ตระกูลถังไม่ใช่ตระกูลถังในวันวานแล้ว

ท่านปู่ถังในตอนนี้ก็ไม่ใช่ท่านปู่ถังในวันวานเช่นกัน

“ช่างเถอะ ช่างเถอะ ทำอะไรต้องคำนึกถึงอนาคตบ้าง”อีกคนหนึ่งรีบมาห้ามคุณปู่เย่ แน่นอนคนนี้ก็รู้ข่าวถังหยุเนเฉิงเช่นกัน ทว่าเขารู้สึกว่าตระกูลถังคงไม่ย่อยยับหรอก

“กลัวอะไร ผมพูดเรื่องจริง”คุณปู่เย่ไม่เห็นด้วย เดิมทีเขาก็คิดว่าตระกูลถังสามารถจัดการกับปัญหาได้ แต่เรื่องบานปลายถึงขั้นนี้ตระกูลถังกลับไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เห็นได้ชัดว่าจะสลัดถังหยุนเฉิงทิ้ง เพื่อรักษาตำแหน่งของถังหลินไว้

ทว่าถังหยุนเฉิงเกิดเรื่องแล้วคิดจะปกป้องถังหลินคงไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก อนาคตของถังหลินก็พังทลายแน่นอน ตระกูลถังก็ต้องพินาศตามไปด้วย ดังนั้นตอนนี้ตระกูลถังไม่มีอะไรน่ายำเกรง

และเมื่อกี้เขาเผยธาตุแท้กับท่านปู่ถังแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องเสแสร้งว่าปรองดองอีก

ท่านปู่ถังมองคุณปู่เย่พลันหัวเราะกะทันหัน ท่านรู้มาโดยตลอดว่าคุณปู่เย่เป็นอันธพาลที่ไร้ยางอาย ไร้บรรทัดฐาน ทำได้ทุกอย่าง เหมือนกับเรื่องคุณแม่เย่ซือเฉินในอดีต