The Novel’s Extra นิยาย บท 684

กึกก – ก้อนหินร่วงลงมาบนหัวของแชนายอน เหมือนหยดน้ําที่ตกลงมาเบาๆ บนพื้นดิน พวกมันแค่จักจี้แก้มของเธอเท่านั้น แล้วเธอก็ส่ายหน้าไปมา

“ อื้ออออ”

แชนายอนบิดร่างกายไปข้างๆ ก่อนที่จะส่งเสียงอิดโรยออกมา

“อะ อ๊ากกกกก!”

เธอรู้สึกเจ็บไปทั่วทั้งแขนขาของเธอ และแม้กระทั่งอวัยวะภายในของเธอก็เจ็บปวด

แต่โชคดีที่การบาดเจ็บของเธอไม่ถึงตาย หรือไม่สามารถรักษาได้

“อั๊กก แค่กๆ”

แขนายอนไอค่อกแค่ก ในขณะที่เธอเซไปด้านข้างของเธอซึ่งความเจ็บปวดก็ปะทุขึ้น เลือดไหลออกจากปากของเธอพร้อมกับเศษหิน

“อุกก…”

เธอผ่อนคลายร่างกายที่อ่อนล้าของเธอ และมองไปรอบๆผลลัพธ์ของเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น

ทีมสํารวจได้พิชิตหอคอยเป็นส่วนใหญ่แล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่งพวกเขาเข้าใกล้การพิชิตหอคอย แห่งปาฏิหาริย์แล้ว มันเหลืออีกเพียงก้าวเดียวเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ทีมกําลังฝ่าอุปสรรคสุดท้าย พื้นก็พังทลายลงทันที แชนายอน พยายามผลักคนอื่นออกไปเพื่อช่วยพวกเขาให้พ้นจากกับดัก แต่…

“ฉีก”

ตัวเธอเองไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

แขนายอนเซ็ดเลือดรอบๆ ปากของเธอและแก้ไขท่าทางของเธอ

จากนั้นเธอก็ตรวจสอบสมาร์ทวอทช์ ซึ่งเธอได้รับข้อความมากมายจากเพื่อนของเธอ

[เธอโอเคไหม?]

[เราชนะการต่อสู้ครั้งสุดท้ายแล้ว รอก่อนนะ เราจะไปช่วยเธอเดี๋ยวนี้แหละ…]

แชนายอนกําลังจะตอบกลับ แต่ก็ยกเลิกไปและลดสมาร์ทวอทของเธอ

“เฮ้ออ”

ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมา

หอคอย รางวัล ชีวิต ทุกอย่าง

ในทางใดทางนึง เธอได้สูญเสียแรงจูงใจของเธอไป

เธอมีความกระตือรือร้นและเต็มไปด้วยความหลงใหลเมื่อเข้าสู่หอคอยแห่งปาฏิหาริย์เป็นครั้งแรก และเธอคิดว่าเธอสามารถลืมเรื่องที่ซับซ้อนอย่าง คิมฮาจิน แชจูชึลและแชจินยุนได้

แต่ตอนนี้ เมื่อมาถึงตรงนี้แล้ว เธอกลับไม่รู้สึกอะไรเลย

แม้ว่าทีมจะอยู่ห่างจากหอคอยเพียงไม่กี่นาที แต่เธอก็ไม่มีความสุขและรู้สึกว่างเปล่า

เธอเกือบจะรู้สึกว่าเป็นการดีกว่าที่จะตายแบบนี้

แชนายอนซบไหล่ตัวเอง ร่างกายของเธอเย็นชา เธอล้วงเข้าไปในกระเป๋า แต่มันไม่มีอะไร ที่จะเคี้ยวได้หรือสูบบุหรี่เลย และร่างกายของเธอก็เริ่มที่จะรักษาอาการบาดเจ็บของเธอด้วยตัวเอง

เธอไม่สามารถตายได้ง่ายๆ ด้วยร่างกายของเธอ

“เหอะ…?”

เมื่อเธอคลิกลิ้น ทันใดนั้นเธอก็เห็นอะไรบางอย่างในซากปรักหักพัง

มันเป็นประกายอ่อนๆ ในตอนแรก

มีบางอย่างประกายระยิบระยับในภูเขาหินที่แผ่กระจายไปทั่วพื้นดิน มันเพียงพอที่จะกระตุ้น “ความอยากรู้” ที่ไม่รุนแรง

“นั่นอะไรนะ?”

แชนายอนเดินโซเซ จากนั้นเธอก็เข้าหาแสงสว่างอย่างช้าๆ

กระจกสีเงินแห่งแสงสว่างชัดเจนมากขึ้นเมื่อแชนายอนเข้าไปใกล้ มันเกือบจะเหมือนกับว่ามัน ถูกเรียกว่า แชนายอน

ในไม่ช้า เธอก็มาถึงแหล่งกําเนิดแสง เธอหรี่ตาลงและมองเข้าไปในซากปรักหักพัง

“อะไร?”

สิ่งที่ส่องแสงเป็นหินก้อนเล็ก มันถูกฝังอยู่ในหินสีเทา

แขนายอนเอื้อมมือหยิบขึ้นมา

จากนั้นอักขระแปลกๆ ก็โผล่ขึ้นมาต่อหน้าเธอ

[หินปาฏิหาริย์] [ปาฏิหาริย์ขั้นสุดยอด]