ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 176

ตอนที่ 176

หลี่เหนียนฟานเคยได้ยินชื่อทะเลสาบจิงเยวมากกว่าหนึ่งครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาซื้อปลากับเจ้าของร้านขายปลา เขาชอบพูดถึงทะเลสาบจิงเยว่ที่เป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงของเมืองลั่วเซียน

เขาเคยไปที่นั่นมาก่อน ในตอนนั้นเขารู้สึกประหลาดใจมากว่าวิวสวยแค่ไหน แต่ตอนนั้นเขายังเป็นหมาโสด ถึงแม้ว่าเขาอยากจะล่องเรือ แต่เขาก็ไม่รู้สึกว่ามันจําเป็นในตอนนั้น แต่ตอนนี้เขาตั้งใจจะไปล่องเรือที่ทะเลสาบกับต้าจี

พวกเขาสองคนมาถึง เมืองลั่วเซียนจากนั้นก็ขึ้นรถม้า หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วชามพวกเขาก็พื้นทะเลสาบที่สะท้อนแสงราวกับกระจก แสงแดดตกกระทบผิวทะเลสาบทําให้เป็นประกายเจิดจ้า เมื่อมองดูจากระยะไกล มันสวยมาก

พวกเขาอยู่ในรถม้าสักพัก

คนขับรถม้ากล่าวว่า นายน้อยหลี่เราเกือบจะถึงแล้ว หากท่านสนใจ ท่านสามารถออกมาดูวิวและรับลมทะเลสาบที่สดชื่นดู”

คนขับรถม้าเป็นชาวเมืองลั่วเซียนเขาเป็นผู้ชายที่มีหนวดมีเคราใหญ่และเสียงแหบ

“ฮ่าฮ่า ดีเหมือนกัน” หลี่เหนียนฟานหัวเราะและลงจากรถม้าพร้อมกับต้าจี พวกเขานั่งบนที่นั่งของคนขับรถม้า

ทันใดนั้นลมเย็นขึ้นริมทะเลสาบก็พัดมาที่ใบหน้าของพวกเขา ความรู้สึกเหมือนมีใครบางคนกําลังลูบไล้แก้มของพวกเขาด้วยมือนุ่ม ๆ มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ

“ดี” หลี่เหนียนฟานกล่าว

เขามองไปรอบ ๆ ถึงเขาเคยมาที่นี่มาก่อน แต่เขาก็ยังประหลาดใจ

มันยากที่จะจินตนาการว่าธรรมชาติของสามารถสร้างสิ่งที่สวยงามเช่นนี้ได้อย่างไร

ทั้งสองด้านของทะเลสาบจิงเยว่เป็นภูเขาสูง ล้อมรอบไปด้วยป่าไม้และหินหน้าตาแปลก ๆ อย่างไรก็ตามไม่มีหินในทะเลสาบจิงเยว่เลยราวกับว่าพวกมันไม่ต้องการทําลายพื้นผิวเรียบเหมือนกระจกนี้

ทะเลสาบอันเงียบสงบนั้นอยู่ตรงกันข้ามกับภูเขาสูงชั้น ยิ่งช่วยเพิ่มทัศนียภาพที่เงียบสงบและสง่างามของทะเลสาบ

“เหตุผลที่เมืองลั่วเซียนเจริญรุ่งเรืองมีส่วนเกี่ยวข้องกับทะเลสาบจิงเยวและนักท่องเที่ยวมักมาเที่ยวที่นี่”

คนขับรถม้ามักจะพานักท่องเที่ยวมาที่นี่เขาจึงรู้จักทะเลสาบจิงเยว่เป็นอย่างดี เขาชี้และพูดว่า “นายน้อยหลี่ ดูสินั่นคือประตูนูเซี่ย”

เขามองไปเห็นพื้นที่ดินถล่มแคบ ๆ มันคือประตูที่สร้างจากธรรมชาติ น้ําในทะเลสาบไหลมาจากมหาสมุทรฝั่งตะวันออกไหลตามแม่น้ําที่ใหญ่ก่อนที่จะแคบลงเรื่อยๆ ทําให้น้ําก่อเกิดเป็นสายน้ําที่มีแรงดันสูงราวกับมันกําลังโกรธ

อย่างไรก็ตามนี่คือส่วนที่มหัศจรรย์ เมื่อคลื่นน้ําผ่านประตูนูเซียคลื่นมันก็นิ่งและสงบลงอย่างน่าประหลาดใจ และไหลลงทะเลสาบโดยไม่ก่อให้เกิดคลื่นใดๆ

หลีเหนียนฟานต้องถามว่า“ทะเลสาบมันลึกใช่ไหม”

“แน่นอนมันลึกล้ําอย่างลึกลับ!”

คนขับรถม้าเตือนเขาว่า“นายน้อยหลี่ ท่านระวังให้มากๆเมื่อท่านไปล่องเรือในทะเลสาบ มันจะอันตรายถ้าท่านตกลงไปในน้ําโดยไม่ได้ตั้งใจ”

หลี่เหนียนฟานยิ้มและพูดว่า “ข้ารู้ ขอบคุณสําหรับคําเตือน”

ชี้ๆ

คนขับรถม้าดึงเชือกและรถม้าก็มาหยุด “นายน้อยหลี่, ทะเลสาบจิงเยว่อยู่ตรงหน้าแล้ว รถม้าไปต่อไม่สะดวก ดังนั้นข้าจึงส่งท่านที่นี่ได้เท่านั้น”

“ไม่เป็นไร ลาก่อน” หลี่เหนียนฟานจ่ายเงินให้คนขับรถม้าและลงจากรถม้าพร้อมกับต้าจี จากนั้นพวกเขาก็เดินไปที่ทะเลสาบจิงเยว่

มีผู้คนจํานวนมากอยู่รอบ ๆ ทะเลสาบ ส่วนใหญ่เป็นชาวประมง ด้านข้างมีเจ้าของเรือจํานวนมากกําลังรอให้คนขึ้นเรือ

เมื่อมองไปที่ทะเลสาบในระยะไกลมีเรือหลายร้อยลํากําลังแล่นไปมาบนทะเลสาบสีทอง เรือและเรือแล่นไปอย่างช้าๆในทะเลสาบกลายเป็นเหมือนภาพวาด

หลี่เหนียนฟ่านเดินไปหาชายชราที่สวมหมวก เขายิ้มและพูดว่า “ท่านผู้เฒ่า เรือนี้ให้เช่าไหม”