อย่างไรก็ตามผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตไม่ได้ล้อเล่น เขาจริงจังมาก การศึกษาด้านการแพทย์ไม่ได้แบ่งตามประเทศ ยิ่งไปกว่านั้น มันไม่แบ่งตามอายุ ไทร์สามารถปราบชายชราวัยหกสิบเศษได้อย่างสมบูรณ์ ผู้ซึ่งเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญชั้นนำของอุตสาหกรรมการแพทย์แผนโบราณของจักรวรรดิเซเลเชียล
นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่า ไทร์สามารถรักษาอาการเจ็บป่วยของเฮเธอร์แล้ว ความรู้และทักษะของเขาในเทคนิคเข็มทางการแพทย์แผนโบราณนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ต ยอมคุกเข่าและเรียกไทร์ว่าอาจารย์
อย่างไรก็ตามไทร์ปฏิเสธเขาไป
“ฉันไม่มีเวลาหรือพลังงานที่จะฝึกฝนให้คุณได้” หลังจากนั้นไทร์ก็นำบัวเจ็ดกลีบและจากไปโดยไม่หันหลังกลับมา
ผู้เฒ่าฮัลเบิร์ตถูกทิ้งให้หลงทาง ความรู้สึกนั้นเหมือนกับคนทั่วไปที่พลาดจากการได้รับเงินพันล้านดอลลาร์
ขณะนั้นเป็นเวลาใกล้เที่ยงคืน ไทร์ขับรถกลับเมืองคานห์โดยไม่แวะพักที่ใด เขาไม่ได้กลับบ้านแต่เรียกฟอเรสต์ไปที่ร้านยาสมุนไพรเซ็นจูรี่แทน
เขาสามารถรวบรวมส่วนผสมอื่น ๆ ในใบสั่งยาได้โดยศูนย์ยาสมุนไพรเซ็นจูรี่แล้ว ด้วยบัวเจ็ดกลีบในมือ ไทร์ใช้เวลาอยู่ในร้านขายยาทั้งคืนเพื่อผสมส่วนผสมเข้าด้วยกัน
รุ่งอรุณยามเช้าและพระอาทิตย์ก็ขึ้นแล้ว ไทร์ถือถุงยาไว้ในขณะที่เขารีบกลับบ้าน
วินนี่เฟรด เฮเลน และคนอื่น ๆ ยังคงพยายามมองหาบัวเจ็ดกลีบ ทั้งครอบครัวไม่ได้นอนมาสองวันแล้ว
“นายท่าน คุณกลับมาแล้ว” แมทธิวยังคงทำตามคำสั่งของไทร์ โดยยืนเฝ้าอยู่นอกประตูห้องของแบลร์
"เปิดประตู"
"แน่นอนครับนายท่าน"
ด้วยยาที่อยู่ในมือ ไทร์ก็รีบเข้าไปข้างในและอุ้มแบลร์ขึ้นก่อนที่จะป้อนมันให้เธอ หลังจากนั้น เขาเอนหลังของแบลร์ลงและจ้องมองเธออย่างจดจ่อเพื่อรอปฏิกิริยาตอบสนอง
สองชั่วโมงเต็ม ทันใดนั้น แบลร์ก็ลืมตาขึ้นอย่างงุนงง เสียงที่คุ้นเคยนั้นเรียกว่า “พ่อ…”
“แบลร์”
ทันใดนั้นเอง หินขนาดใหญ่ที่แขวนอยู่ในหัวใจของไทร์ก็หายไปในที่สุด เขามีน้ำตาในดวงตาของเขา “แบลร์”
ไทร์จับชีพจรของเธอทันที ชีพจรของเธอยังคงที่ ลมหายใจของเธอยังคงที่ อัตราการเต้นของหัวใจของเธอก็เป็นปกติ ไทร์กอดแบลร์ไว้ในอ้อมแขนของเขา “แบลร์ ลูกตื่นแล้ว”
“คุณพ่อ เกิดอะไรขึ้นกับหนูคะ?” แบลร์กระพริบตาและจ้องไปที่ไทร์ด้วยใบหน้าไร้เดียงสา
ไทร์ตอบว่า “ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับแบลร์ ลูกแค่หลับไปเท่านั้น”
วันรุ่งขึ้น ไทร์และครอบครัวพาแบลร์ไปตรวจร่างกายอีกครั้งที่โรงพยาบาล หลังจากมั่นใจว่าแบลร์มีสุขภาพแข็งแรง ครอบครัวของเขาก็ผ่อนคลายได้ในที่สุด
ในตอนกลางคืน เฮเลนจัดงานเลี้ยงครั้งใหญ่ เธอรินไวน์หนึ่งแก้วให้ตัวเองก่อนจะรินอีกแก้วให้ไทร์ เธอรู้สึกผิดในขณะที่พูด “ไทร์ คำพูดที่ฉันพูดกับนายด้วยความโกรธก่อนหน้านี้ นาย… อย่าเก็บมันมาใส่ใจเลย ตกลงไหม?”
ไทร์ยิ้มและปิ้งขนมปังกับแม่ยายของเขา “คุณแม่ ผมจะโกรธคุณได้ยังไงครับ?”
“ใช่ใช่ นายไม่ควรจะโกรธ”
“มาเถอะ มาดื่มกันคืนนี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ
รอๆๆๆฟ...
ไม่อัพเดสเลย...
ไม่มีต่อแล้วหรือครับ...พอดีรอมา 2 วันแล้วครับ...