ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 237

ไทร์ ซัมเมอร์รู้สึกหนาวไปที่กระดูกสันหลังของเขา ผู้หญิงสมัยนี้ตรงไปตรงมาขนาดนี้ได้ยังไง?

อันที่จริง ตั้งแต่ที่ วินนี่เฟรดเข้ามาในชีวิตเขา ไทร์ก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่นอีกเลย แต่ถ้าเขาได้พบกับคอนนี่ ยอร์กก่อนวินนี่เฟรด บางทีเขาอาจจะถูกดึงดูดโดยผู้หญิงที่สวยและงดงามคนนี้แทน

ถึงแม้ว่า ไทร์จะได้พบกับหญิงสาวผู้มั่งคั่งและเจ้าหญิงผู้งดงามมากมายและเขายังได้พบกับคนดังระดับโลกมานับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีใครที่สวยได้เท่าคอนนี่ผู้นี่ ผู้หญิงคนนี้เป็นผลงานชิ้นเอกที่แกะสลักและสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันโดยพระเจ้า

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไทร์มีเพียงแค่วินนี่เฟรดเท่านั้น

รถคาดิลแลคของเขามุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ยอร์ก ในขณะที่ เจย์ เบลด ถูกทิ้งให้ยืนแข็งทื่ออยู่เช่นนั้น เขายังคงตะลึงงันในขณะที่เขาจ้องไปที่รถคาดิลแลคที่พุ่งออกไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เปลวเพลิงแห่งความโกรธแผดเผาหัวใจของเขา

ลูกน้องของเข้าเดินเข้ามาหาเขาและถามด้วยความเป็นห่วงว่า “บราเธอร์เจย์ คุณโอเคไหม?”

ผัวะ…

เจย์ปล่อยหมัดเข้าที่ท้องของลูกน้อง ชายผู้นั้นรู้สึกได้ถึงตะคริวที่หน้าท้องและเขาก็ล้มลงกับพื้นแล้วจับหน้าท้องเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด

“แม่งเอ๊ย!...”

เจย์ชกต่อยผู้ใต้บังคับบัญชาที่อยู่รอบตัวของเขา เช่นเดียวกับสัตว์ร้ายที่กำลังโกรธจัด เพียงไม่นานทุกคนก็ล้มลงกับพื้นทันที

ทันใดนั้น รถปอร์เช่ก็ขับรถมาหยุดอยู่ตรงหน้าเจย์ คนขับรีบลงไปเปิดประตูที่นั่งผู้โดยสาร ในรถมีชายคนหนึ่งอายุห้าสิบต้น ๆ เดินลงมาด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

“นายน้อยเจย์ อะไรที่ทำให้คุณโกรธแค้นเช่นนี้? ให้ฉันเดาว่า มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถทำให้นายน้อยซาร์แห่งเมืองไพร์มไม่พอใจได้มากเช่นนี้ และนั่นคือ มาร์ควิสแห่งเมืองไพร์มของเรา หากสมมติฐานของฉันถูกต้อง นั่นเป็นเพราะไทร์ ซัมเมอร์ จากเมืองคานห์ใช่ไหม? จากที่มาร์ควิสได้ประกาศก่อนหน้านี้ว่า เธอจะแต่งงานกับใครก็ตามที่สามารถรักษาแม่ของเธอได้ นายน้อยเจย์ คุณกำลังหึงหวงเหรอ?”

ในชั่วพริบ ตาเจย์มืดมนลงอย่างเห็นได้ชัด เขาหันไปหาชายที่เพิ่งออกจากรถปอร์เช่มา “ลอร์ด กริฟฟิน ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าคุณมีความสุขกับเรื่องนี้?”

ชายคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหัวหน้าตระกูลที่มีชื่อเสียงของเมืองไพร์ม เชน กริฟฟินแห่งตระกูลกริฟฟิน

เชนตะลึงก่อนจะยิ้มอีกครั้ง “นายน้อยเจย์ คุณพูดแบบนั้นได้ยังไง? ฉันรับรู้ทุกอย่างแล้ว และบอกตามตรง ฉันเองก็สงสารคุณ คุณเป็นลูกทูนหัวของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์และเป็นพ่อทูนหัวของคอนนี่ด้วยเช่นกัน นอกจากนี้ โลกใต้ดินของเมืองไพร์มส่วนใหญ่ก็อยู่ภายใต้การดูแลของคุณแล้ว แต่มาร์ควิส ลงเอยด้วยการปฏิบัติต่อคุณเช่นนี้ หลังจากที่เธอได้รู้จักกับไทร์ ซัมเมอร์เพียงไม่กี่วัน แน่นอนว่าคุณจะต้องอารมณ์เสียใช่ไหม?”

สีหน้าของเจย์มืดลงในทันที เขาคว้าเข้าที่เสื้อของเชนแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “เชน กริฟฟิน พูดในสิ่งที่คุณต้องการจะพูดออกมา อย่าอ้อมค้อม ไม่เช่นนั้นอย่าโทษถ้าหากว่าฉันจะไม่แสดงความเมตตาต่อคุณ”

รอยยิ้มจาง ๆ ยังคงติดอยู่บนริมฝีปากของเชน “นายน้อยเจย์ อย่ากระวนกระวายและอย่าโกรธเลย ฉันแค่รู้สึกสงสารคุณ พวกเราแต่ละคนในเมืองไพร์มต่างก็เห็น ว่าคุณทำเพื่อมาร์ควิสมากแค่ไหน พูดตรง ๆ เธอไปไกลเกินไปแล้ว แล้ววันนี้เธอยังตบหน้าคุณต่อหน้าทุกคนด้วยซ้ำ”

ผัวะ…

บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง 1

บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง 2

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ