อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 21

“ก็เอื้องน่ะสิ...ขึ้นโยกซะพี่ครางลั่นห้องเลย ไม่รู้ว่าห้องข้างๆ เราจะโทรไปฟ้องที่ล็อบบีหรือเปล่า” แม่ทัพกระซิบหยอกคนที่ดูทรงแล้วน่าจะจำอะไรไม่ได้

“มะ...ไม่จริง” ช่อเอื้องได้ฟังก็ถึงกับหน้าตื่นขึ้นมาทันใด เพราะมั่นใจว่าตัวเองไม่ทางจะทำอย่างที่อีกฝ่ายบอกแน่นอน

“จริงสิ พี่ถ่ายคลิปเอาไว้ด้วย” คนที่แอบมอมเครื่องดื่มมึนเมาจนสาวเจ้ายอมทำตามคำบอกทุกอย่าง หยิบมือถือที่หัวเตียงมากดเปิดคลิปเด็ด แล้วส่งให้คนในอ้อมกอดดู

ช่อเอื้องจ้องมองตัวเองที่ขึ้นไปนั่งคร่อมความอลังการของอีกฝ่ายอย่างตกใจ

[พี่ทัพชอบไหมคะ] / [ชะ...ชอบครับ ซี้ด...]

[อืม...เสียวจังเลยค่ะ] / [อา...พี่ก็เสียวครับ]

“นะ...นั่นไม่ใช่หนู” ช่อเอื้องบอกอย่างรับไม่ได้ที่เห็นตัวเองร่อนเอวส่ายไปมาราวกับนางเอกหนังเอวีก็ไม่ปาน

“ใช่ นั่นแหละเอื้องครับ ลีลาโคตรเด็ดเลย” แม่ทัพเอ่ยชมพร้อมกับรวบเอวบางที่สร้างความหรรษาให้ตนเข้ามากอดอย่างรู้สึกหลงใหลและหวงแหนสุดๆ

“กรี๊ดดดดด” ช่อเอื้องกรีดร้องและดิ้นไปมาอย่างบ้าคลั่ง รับไม่ได้กับการกระทำของตัวเอง

“ไม่เอาน่า เราผัวเมียกันไม่มีอะไรต้องอายครับ อีกอย่าง...พี่ชอบที่หนูทำแบบนั้นมาก” แม่ทัพเอ่ยปลอบคนที่กำลังสติแตก

“นั่นไม่ใช่หนู ไม่ใช่เด็ดขาด” คนที่ทั้งโกรธทั้งอายจนหน้าแดงก่ำบอกอย่างไม่ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น

“หึๆ นั่นแหละเมียพี่ครับ” แม่ทัพเอ่ยยืนยันอย่างรู้สึกภูมิใจ ที่ในที่สุดเมียเด็กที่แสนจะขี้อายก็เป็นงาน แถมเอวยังพลิ้วซะจนเขาแทบคลั่ง

“กรี๊ดดดดด” ช่อเอื้องกรีดร้องอีกครั้งพร้อมกับเอามือปิดหูของตัวเอง

“โอเคๆ เมื่อคืนหนูคงจะถูกผีเข้าสิงครับ” แม่ทัพแก้ต่างให้อย่างเอ็นดู

“พาเอื้องไปรดน้ำมนต์ได้ไหมคะ” คนที่ปริ่มๆ จะร้องไห้ หันไปบอกด้วยสีหน้าจริงจัง

“ฮ่าๆๆ” แม่ทัพหัวเราะขึ้นอย่างเบรกไม่อยู่เมื่อเห็นสาวซื่อเชื่อว่าตัวเองถูกดวงวิญญาณเข้าสิงร่างจริงๆ

“หัวเราะทำไมคะ ลบคลิปให้หนูเดี๋ยวนี้เลย” ช่อเอื้องบอกพลางดึงผ้าห่มมาปิดเนื้อตัวที่เปลือยเปล่าของตัวเองด้วยสีหน้าบึ้งตึง

“ขอคิดดูก่อนครับ” แม่ทัพบอกด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ เพราะยังอยากจะเก็บเอาไว้ดูอีกหลายๆ ครั้ง

“พี่ทัพ!” ช่อเอื้องถลึงตาใส่อย่างรู้สึกโกรธที่อีกฝ่ายเห็นความทุกข์ใจของเธอเป็นเรื่องสนุก

“ถ้าคืนนี้หนูทำตัวน่ารัก ว่านอนสอนง่าย พี่จะให้หนูเป็นคนลบทิ้งเองครับ” แม่ทัพยื่นข้อเสนอ

“สัญญานะคะ” ช่อเอื้องขอคำมั่น เพราะกลัวว่าคลิปดังกล่าวจะหลุดออกไป แม้จะรู้ว่าชายตรงหน้าไม่มีทางจะทำแบบนั้น แต่หากเขาทำมือถือหายขึ้นมาล่ะ จะเกิดอะไรขึ้น?

“ครับ พี่ให้สัญญาครับ” แม่ทัพรับปากเสียงหนักแน่น

“เอ่อ...แล้วนี่เราอยู่ที่ไหนคะเนี่ย?” ช่อเอื้องมองไปรอบๆ ห้อง พร้อมกับพยายามระลึกชาติ ว่าเมื่อคืนมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง แต่ก็นึกไม่ออก เพราะภาพจำสุดท้ายของเธอคือ...ร้านอาหาร Harper (ฮาร์เปอร์)

“โรงแรมของเพื่อนพี่เองครับ เดี๋ยวเราสั่งอาหารขึ้นมาทานกันก่อน แล้วค่อยออกเดินทางไปเชียงราย”

“งั้นหนูขอตัวไปอาบน้ำนะคะ” ช่อเอื้องบอกพร้อมกับคว้าเสื้อคลุมที่อยู่ข้างเตียงขึ้นมาสวม จากนั้นก็รีบเดินตรงไปยังห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

แม่ทัพอมยิ้มก่อนจะรีบลุกเดินตามไปติดๆ ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้เหยื่อสาวที่แสนจะเซ็กซี่และยั่วยวนหลุดพ้นการรับขวัญในตอนเช้าไปได้

“อ๊ะ! พี่ทัพจะทำอะไร?” คนที่ถอดเสื้อคลุมออกและกำลังจะเดินไปอาบน้ำ แต่ก็ถูกมือหนาสวมกอดจากด้านหลัง

“ก็อาบน้ำกับหนูไงครับ” แม่ทัพก้มลงกระซิบเสียงสั่นพร่า ยิ่งเห็นเรือนร่างบอบบาง เอวที่เล็กคอดรับกับบั้นท้ายงอนๆ เข้าแล้วก็ยิ่งเพิ่มความกระสันอยากจะครอบครองขึ้นอีกเท่าตัว

“ไม่ได้ค่ะ เราควรแยกกันอาบ” ช่อเอื้องรีบปฏิเสธ เพราะรู้ดีว่ามันจะไม่จบแค่อาบน้ำอย่างเดียว

“ไม่มีทาง เมื่อคืนพี่ยังอาบน้ำกับหนูได้เลย”

“หนูจำไม่ได้ค่ะ”

“พี่จำได้ครับ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง” คนที่พกความหื่นมาเกินร้อย ซุกไซ้จมูกลงที่ต้นคอระหงของสาวเจ้าอย่างกระหาย

“หนูไม่อยากฟัง” เธอส่ายหน้าทันใด

“ทำไมล่ะ” แม่ทัพกดจูบลงที่แผ่นหลังบางเบาๆ

“พี่ทัพ!” ช่อเอื้องรู้สึกสั่นกับสัมผัสที่ทำให้เธอหวั่นไหว

“โอเคๆ เราอาบด้วยกันเฉยๆ ก็พอ”