อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 85

หกปีต่อมา...รีสอร์ตอินธิรากรณ์

“คุณพ่อครับตื่นได้แล้วครับ” อาร์เชอร์ (Asher) วัยห้าขวบสะกิดเรียก บิดาเบาๆ

“อื้อ...ทำไมตื่นเช้ากันจังเลย” คนที่ทำงานจนดึก ลืมตาขึ้นถามบุตรชายตัวน้อย ที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนตนตอนเป็นเด็กอย่างกับแกะ

“คุณแม่ทำกับข้าวเสร็จแล้วฮะ” อาร์เธอร์ (Arthur) แฝดผู้พี่ของอาร์เชอร์ บอกบิดาด้วยสีหน้ายิ้มๆ

“โอเคครับ พ่อขอห้านาทีแล้วจะรีบตามออกไปครับ” แม่ทัพบอกบุตรชายทั้งสองด้วยรอยยิ้ม

“ห้ามช้านะครับ ไม่งั้นผมกับอาร์เชอร์จะกินให้หมดเลย” อาร์เธอร์บอกเสียงเข้ม กลัวบิดาจะล้มตัวลงนอนต่อ

“ทราบแล้วครับ” แม่ทัพตอบพลางหัวเราะเบาๆ ที่บุตรชายรู้ทัน ทุกครั้งที่สองหนุ่มมาปลุก เขาจะทำทีเป็นลุกไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน แต่พอสองหนุ่มออกจากห้องไปแล้ว ก็จะล้มตัวลงนอนต่อเช่นเดิม ซึ่งคนที่จะเข้ามาปลุกต่ออีกครั้งก็คือภรรยาสุดที่รัก หากจังหวะดี เขาก็จะกดล็อกประตูห้องนอน แล้วจับเธอกินตับบนเตียง แต่ดูเหมือนว่าวันนี้...จะไม่สามารถทำได้ เพราะมารดาของเขาจะมารับประทานมื้อเช้าด้วย

“ไปเร็วอาร์เธอร์ ไปปลุกคุณย่ากันต่อดีกว่า” อาร์เชอร์ชวนแฝดผู้พี่ด้วย สีหน้าตื่นเต้น เพราะทุกครั้งที่ไปปลุกผู้เป็นย่ามักจะได้ขนมอร่อยๆ ติดมือกลับมาทุกครั้ง

“อืม!” อาร์เธอร์พยักหน้ารับแล้วดึงแขนของแฝดผู้น้องให้ออกวิ่งไปด้วยกัน

แม่ทัพส่ายหน้าอย่างขำๆ ก่อนจะลุกเดินไปอาบน้ำชำระร่างกาย แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉีดน้ำหอม พร้อมกับสำรวจความหล่อเหลาของตัวเองให้เรียบร้อย จากนั้นก็เดินออกไปหาภรรยาคนสวยที่ด้านนอกอย่างอารมณ์ดี ทันทีที่เห็นเธอยืนหันหลังจัดของต่างๆ อย่างคล่องแคล่ว ก็รีบเดินเข้าไปสวมกอดจากด้านหลัง แล้วก้มลงหอมที่แก้มนวลเบาๆ

“พี่ทัพ! อย่าทำแบบนี้ค่ะ เดี๋ยวลูกมาเห็น” ช่อเอื้องรีบปรามสามีจอมหื่นที่มือไม้ไม่อยู่นิ่ง ชอบจับนี่ล้วงนั่นลูบตรงนั้นขยำตรงนู้นแบบหน้าไม่อาย

“แบบไหนครับ” แม่ทัพถามพลางซุกไซ้ใบหน้าลงที่ต้นคอระหงอย่างคิดถึง ตั้งแต่มีลูก เวลาส่วนตัวก็เหมือนจะน้อยลง ยิ่งลูกแฝด ยิ่งต้องคูณทุกอย่างเป็นสองเท่า แถมงานในช่วงหลังๆ ก่อนข้างจะเยอะจนอยากจะขายธุรกิจทิ้ง แล้วพาลูกพาเมียไปเที่ยวลั้ลลาที่ต่างประเทศบ่อยๆ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะต้องต่อยอดธุรกิจปูทางสร้างอนาคตเอาไว้รอบุตรชายทั้งสอง

เพียะ!

ช่อเอื้องตีมือของสามีจอมทะลึ่งอย่างเคืองๆ ที่อีกฝ่ายบังอาจลูบไล้บั้นท้ายของเธอราวกับชายแก่โรคจิตที่ชอบแต๊ะอั๋งสาวๆ “พี่ทัพ”

คนหน้ามึนหัวเราะเบาๆ กับสายตาขวางๆ ของนางฟ้าคนสวย ก่อนจะเปลี่ยนไปคุยเรื่องสำคัญ “พรุ่งนี้สองหนุ่มจะเดินทางไปเที่ยวอังกฤษแล้ว”

“ทำไมคะ?” ช่อเอื้องถามกลับอย่างรู้สึกแปลกๆ ในน้ำเสียงและสายตากรุ้มกริ่มของสามี

“ก็ไม่ทำไมครับ แค่บอกเฉยๆ” คนเจ้าเล่ห์บอกยิ้มๆ

“หนูว่าจะนั่งเครื่องไปส่งที่อังกฤษ” ช่อเอื้องบอกด้วยสีหน้านิ่งๆ

“ไม่เอาครับ เราค่อยบินไปรับตัวตอนกลับดีกว่า”

“แต่หนูอยากอยู่กับลูกค่ะ”

“แต่พี่อยากอยู่กับเมียสองคนครับ” แม่ทัพบอกอย่างไม่ยอม

“บ้า! คำขอไม่เป็นผลค่ะ” ช่อเอื้องมองค้อนอย่างรู้ทันสามี

“นี่ไม่ใช่คำขอครับ แต่มันคือคำสั่งผัว” แม่ทัพบอกเสียงเข้ม

“เดี๋ยวนี้กล้าสั่งภรรยาเหรอคะ?” ช่อเอื้องหันไปยกคิ้วถามอย่างกวนๆ

“หมั่นเขี้ยวจัง ลากเข้าห้องซะดีไหม?” แม่ทัพตีเข้าที่บั้นท้ายงอนๆ ของภรรยาอย่างคันไม้คันมือ

“พี่ทัพ ปล่อยค่ะ!” ช่อเอื้องต่อว่าสามีด้วยสายตาขวางๆ พร้อมกับแกะมือหนาออกจากเอวของเธอ

“ไม่ปล่อยจนกว่าจะรับปากพี่ก่อนว่าเราจะบินไปรับลูกตอนขากลับด้วยกัน” แม่ทัพเตรียมจะดึงสาวเจ้าเข้ามาจูบ แต่เธอก้มหน้าหนีซะก่อน

“ก็ได้ค่ะ แต่หนูขอบินไปส่งอาร์เธอร์กับอาร์เชอร์ที่กรุงเทพนะคะ” ช่อเอื้องต่อรอง

“อ่า...เมียพี่น่ารักจัง” แม่ทัพฉีกยิ้มกว้างทันทีที่สาวเจ้ายอมอ่อนให้กับตน