อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 29

เวลา 18:03 น. ห้องอาหารของรีสอร์ตอินธิรากรณ์

“เอื้องทางนี้” แฮปปี้กับเอ็นจอยที่มาถึงก่อนรีบพากันโบกมือเรียก หลังเห็นเพื่อนสาวก้าวออกมาจากรถตู้คันใหญ่

“มาถึงเร็วจัง” ช่อเอื้องรีบเดินเข้าไปหาสองสาวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะตกใจในวินาทีต่อมา เมื่ออยู่ๆ ก็มีเสียงใครบางคนเอ่ยขึ้นที่ด้านหลังของเธอ

“สวัสดีครับ”

“คะ...คุณแม่ทัพเจ้าของค่ายมวยดีดีทีใช่ไหมคะ” แฮปปี้จ้องมองหนุ่มหล่อที่ยืนอยู่ด้านหลังของเพื่อนสาวอย่างรู้สึกอึ้ง

ขณะเดียวกัน...ช่อเอื้องเองก็ขนลุกซู่ไปตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่คิดว่าเจ้าชายของเธอจะเสด็จออกมาต้อนรับเองแบบนี้

“ใช่ครับ” แม่ทัพฉีกยิ้มหวานให้สองสาวฝาแฝดที่เหมือนกันจนแทบจะแยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร

“พวกเราขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ” เอ็นจอยเอ่ยขอด้วยสายตาเป็นประกาย เพราะชื่นชอบเจ้าของค่ายมวยดังมานาน วันนี้! มีโอกาสได้เจอตัวจริง ทำเอามือไม้สั่นไปหมด

“ได้ครับ” แม่ทัพยิ้มรับอย่างเต็มใจ ขณะเดียวกันก็แอบขำที่นางฟ้าคนสวยยังไม่ยอมหันมามองหน้าของตน

“เอ่อ...เดี๋ยวเราถ่ายให้นะ” ช่อเอื้องรีบอาสา พร้อมกับล้วงมือถือของตัวเองออกมา

“ขอบใจมากๆ นะเอื้อง” แฮปปี้กับเอ็นจอยบอกก่อนจะรีบเดินไปยืนข้างเจ้าของค่ายมวยและรีสอร์ตแห่งนี้คนละฝั่ง

“ไม่เป็นไรจ้ะ” ช่อเอื้องกลั้นใจเตรียมจะกดถ่ายภาพให้กับเพื่อนสาว แต่ทว่า...รอยยิ้มและสายตาของเจ้าชายมาดดุ ก็ทำให้มือไม้ของเธอออกอาการสั่นขึ้นมานิดๆ “เอ่อ...พร้อมนะคะ 1...2...”

แชะ! แชะ! แชะ!

“เรียบร้อยค่ะ” ช่อเอื้องบอกก่อนจะแกล้งทำเป็นหันไปมองรอบๆ

แม่ทัพอมยิ้มกับท่าทีของสาวเจ้าก่อนจะหันไปถามสองสาวฝาแฝด “วันนี้มาทาน จาจัง มยอนหรือเปล่าครับ”

“ใช่ค่ะ” แฮปปี้กับเอ็นจอยขานรับพร้อมกัน

“งั้นเชิญที่โต๊ะทางด้านนี้ครับ” แม่ทัพเอ่ยพร้อมกับผายมือเชิญอย่างสุภาพ

“ค่ะ/ค่ะ” แฮปปี้กับเอ็นจอยขานรับ ก่อนจะหันไปสะกิดเพื่อนสาวที่มัวแต่ชมนกชมไม้ให้ออกเดินตาม

“ไม่อยากจะเชื่อว่าเจ้าของจะมาบริการเอง” เอ็นจอยหันไปกระซิบบอก ขณะที่เดินตามหลังเจ้าของค่ายมวยดังเข้าไปในห้องอาหาร

“นั่นสิ! โชคดีสุดๆ เลย” แฮปปี้เอ่ยสมทบอย่างไม่หายตื่นเต้น

“ว่าแต่...ทำไมเธอไม่ถ่ายรูปกับคุณแม่ทัพล่ะเอื้อง” เอ็นจอยถาม เพื่อนสาวอย่างไม่เข้าใจ

“นั่นสิครับ! หรือว่า...ผมไม่หล่อ” คนที่เดินนำหน้าหันกลับมาถามพร้อมกับจ้องมองคนที่เอาแต่เงียบอย่างต้องการคำตอบ

“หล่อสิคะ ตัวจริงคุณแม่ทัพน่ะหล่อกว่าที่เคยเห็นในทีวีอีกค่ะ” แฮปปี้ตอบแทนเพื่อนสาวที่กำลังอายหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก

“งั้นถ่ายรูปกับผมไหมครับ?” แม่ทัพเอ่ยขอตรงๆ

“เอ่อ...กะ...ก็ได้ค่ะ” ช่อเอื้องตอบพร้อมกับแอบค่อนขอดในใจ ‘พี่ทัพนะพี่ทัพ ทำแบบนี้เดี๋ยวคนอื่นก็พากันสงสัยหรอก’

“ส่งมือถือมาเลยเอื้อง” แฮปปี้บอกเพื่อนสาว ที่มีโอกาสได้อยู่ใกล้คนหล่อทั้งที แต่กลับไม่รีบฉวยโอกาสที่จะมีรูปคู่

“นี่จ้ะ” ช่อเอื้องล้วงมือถือส่งให้อย่างรู้สึกอึดอัดใจ เพราะตอนนี้สายตาของต่อใครหลายคนกำลังจับจ้องมายังเธอและเจ้าชายมาดดุ

แม่ทัพรีบเดินเข้าไปยืนข้างๆ กับนางฟ้าคนสวยอย่างไม่รอช้า

“ยิ้มนะคะ 1...2...” แฮปปี้กดบันทึกภาพอย่างรู้สึกอึ้ง! เมื่ออยู่ๆเจ้าของค่ายมวยดังก็ยกแขนขึ้นมาโอบไหล่ของเพื่อนสาวราวกับเป็นคนรักยังไงยังงั้น

แชะ! แชะ! แชะ!

ช่อเอื้องรีบหันไปยกมือไหว้คนหล่อที่เล่นใหญ่เกินเบอร์ อย่างรู้สึกเคืองๆ “ขอบคุณมากๆ นะคะที่สละเวลามาถ่ายรูปด้วย”

“ยินดีครับ” แม่ทัพรับไหว้ทันใด

“เอ่อ...บอสครับเดี๋ยวผมรับช่วงต่อเองครับ” พนักงานชายที่ดูแลโซนวีไอพี รีบเดินเข้ามาบอกด้วยสีหน้าตื่นๆ หลังเห็นเจ้าของร้านกำลังหยิบเมนูอาหารส่งให้กับลูกค้า

“ไม่เป็นไร ผมจะดูแลเอง” แม่ทัพหันไปตอบ

“คะ...ครับ” คนที่เพิ่งจะไปเข้าห้องน้ำมา ขานรับอย่างมึนงง เพราะร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นเจ้าของร้านออกมาเทคแคร์ลูกค้าโต๊ะไหนแบบนี้มาก่อน

“เชิญเลือกและสั่งอาหารได้เลยครับ” แม่ทัพบอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ค่ะ” สองสาวฝาแฝดขานรับก่อนจะเปิดดูเมนูต่างๆ อย่างรู้สึกหิว ขณะที่ช่อเอื้องพยายามข่มใจแสร้งทำเป็นไม่สนใจสายตาที่มองมาอยู่เป็นพักๆ