หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 142

การประมูลของบริจาคโดยภรรยาคุณธนพัตแห่งTNP Group ที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วเมือง S แต่กลับเป็นยันต์กันภัยอันขาดวิ่นชิ้นหนึ่ง อีกทั้งเมื่อมองจากสภาพแล้วน่าจะผ่านมาหลายปี จนตะเข็บทางด้านข้างก็เริ่มหลุดลุ่ยแล้ว!

ซึ่งเรื่องนี้ราวกับไม่ได้แสดงความจริงใจในการมาทำเพื่อการกุศล อีกทั้งการบริจาคยันต์คุ้มภัยอันแสนเละเทะนี้มันก็ช่างอับจนหนทางเกินไปหน่อยมั้ง เธอไม่เคยคิดว่าจะเป็นการหักหน้าคุณธนพัตบ้างเลยหรือไง?

ฝูงชนเห็นสิ่งของที่ภรรยาคุณธนพัตนำมาบริจาคแต่กลับกลายเป็นของชิ้นนี้ไปเสียนี่ ต่างใช้สายตามองมาทางสาริศาอย่างดูถูกดูแคลนอย่างมากล้น

สาริศากลับไม่สนใจสายตาของทุกคนที่กำลังคาดคั้นอยู่

ผ้ายันต์คุ้มภัยเป็นเจตจำนงของมารดา ซึ่งมีความรักของมารดาที่มีต่อตนเองรวมอยู่ในนั้น ไม่มีวันที่จะให้คนอื่นประมูลเอาไปได้แน่!

เธอคว้าแขนของธนพัตเอาไว้แน่น พลางจ้องมองเขาอย่างหน้าตาเวทนาและกล่าวกับเขา “ทำยังไงดีคะ? ของนั่น... อันนั้นมันหายไปไม่ได้นะคะ เพราะแม่ฉันเป็นคนเอามาให้ฉัน ไม่มีวันที่จะให้คนอื่นประมูลไปได้นะคะ!”

ธนพัตเองก็ไม่รู้ว่านี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ตกลงแล้วใครเป็นคนสับเปลี่ยนสร้อยเพชรเส้นนั้นไป?

แต่ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม เห็นได้ชัดว่ามันพุ่งเป้ามาที่เขากับสาริศา เช่นนั้นคนคนนั้นถ้าไม่ใช่จงกลก็คือไรยา

จงกลน่าจะไม่กล้าบ้าบิ่นเช่นนั้น ส่วนธีภพ แม้ไม่อยากจะพูดแบบนี้ แต่เพราะเป็นสาริศา คงไม่ใช่ฝีมือธีภพอย่างแน่นอน

ธนพัตโกรธเคืองมาก! เพราะมีคนกล้าเล่นตุกติกกับสาริศาลับหลังเขาเช่นนี้

สาริศามองเห็นไรยาที่นั่งอยู่แถวหน้าถัดไปหลายแถวหันกลับมายิ้มให้เธออย่างสะใจ เธอจึงรู้แจ้งเห็นจริง ต้องเป็นไรยาแน่ เธอจงใจสับเปลี่ยนสิ่งของที่นำมาประมูลแน่นอน จุดประสงค์ก็เพื่อให้เธอได้อับอายขายหน้า

เพราะว่ามีแค่เธอ ถึงได้รู้ว่ายันต์คุ้มภัยชิ้นนี้ของตนเองจำต้องพกติดตัวไว้ตลอด มีแค่เธอเท่านั้น จะที่รู้ถึงยันต์คุ้มภัยชิ้นนี้มีความหมายและความสำคัญต่อสาริศาอย่างไร

สาริศาจ้องมองไรยาด้วยสายตาโกรธเคือง ครั้งนี้เธอทำเกินไปแล้วจริงๆ!

ภายในงานเกิดเสียงหัวเราะเยาะขึ้นมาทันที ทุกคนต่างเริ่มพูดกระซิบกระซาบกัน

“นี่มันยันต์คุ้มภัยที่ขาดวิ่นจนเปื่อยยุ่ยนี่นา”

“ทำไมภรรยาของคุณธนพัตถึงได้ทำแบบนี้ ไม่มีความจริงใจในการทำเพื่อการกุศลก็อย่ามาเสียสิ ไม่มีใครไปบีบบังคับเธอนี่ ไม่อยากปล่อยของดีออกไปแต่ก็ดันอยากเอาหน้า นี่มันช่างทำให้คนเปิดโลกทัศน์ใหม่จริงๆ!”

“ได้ข่าวว่าเธอเป็นนักข่าวของบริษัทนิตยสาร แถมที่บ้านก็ไม่มีฐานะอะไร เกรงว่าคงไม่เคยเรียนรู้โลกภายนอกสักเท่าไหร่ คงคิดว่าสามารถเอาสิ่งของอะไรก็ได้มาบริจาคนะสิ”

“ของพรรค์นี้ก็ยังเอามาประมูลได้ด้วย ฮ่า ๆ ตลกชะมัด”

“งานประมูลในวันนี้ถือว่าเปิดโลกทัศน์ใหม่จริงๆ เลย”

แม้ว่าทุกคนจะพูดกระซิบกระซาบกันอยู่ก็ตาม แต่เหตุการณ์กลับฮือฮาจนใหญ่โตขึ้นมาก สาริศายังคงได้ยินอย่างชัดเจนมาก

ทว่าในเวลานี้เธอไม่สามารถพูดอธิบายใดๆ ให้กับในสิ่งที่พวกเขากำลังถกเถียงกันอยู่ ได้แต่เก็บปากเงียบสนิท หัวคิ้วขมวดเข้าหากันแน่น

“ฉันได้ข่าวมาว่า เธอไม่ใช่คุณหนูของตระกูลดังอะไรหรอก ก็แค่ลูกเป็ดขี้เหร่กลายสภาพเป็นนางหงส์แค่นั้นแหละ และก็ไม่รู้ว่าคุณธนพัตไปถูกใจเธอตรงไหนกัน”

“ผู้หญิงประเภทนี้ทำตัวขี้เหนียว เสนอหน้าชูคอไม่ได้ เลยคิดว่าการประมูลคงจะเหมือนตลาดสดล่ะมั้ง เชอะ!”

ไรยาได้ยินการถกเถียงกันไปมาของผู้คน รู้สึกแอบดีใจอยู่ใน สาริศาเอ๊ย วันนี้แกอับอายขายหน้าจนไม่มีหน้าจะไปเจอผู้เจอคนได้แล้ว จะคอยดูสิว่าครั้งนี้แกจะจัดการยังไง!