Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 19

“ได้ดูลีลาของแต่ละคนแล้วนะคะ ไหนขอเสียงหน่อยว่าชอบลีลาคนไหนมากที่สุด เริ่มจากคนแรกค่ะ”

พิธีกรขอเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดให้แก่คนที่อยู่ใกล้ตัวมากที่สุด เสียงปรบมือเปาะแปะดังขึ้น

บุรฉัตรแอบเห็นว่าคนนี้มัวแต่เขินอาย อาจจะห่วงความสวยของตัวเองอยู่ เลยไม่กล้าออกสเต็ปเยอะ พิธีกรเช็คเสียงปรบมือมาเรื่อยๆ จนมาถึงเธอ เสียงกรี๊ดและเสียงปรบมือดังสนั่นหวั่นไหว

บุรฉัตรก็ส่ายสะโพกโบกมือขอเสียงกรี๊ดให้ดังขึ้นอีก เรียกได้ว่าดังกว่าหกคนก่อนหน้านี้แน่ๆ

แต่คู่แข่งคนสำคัญของเธอ ยังไม่ถึงนี่สิ

คนถัดจากเธออีกสองคนก็ได้เสียงปรบมือไม่ดังนัก จนกระทั่งไปถึงคนสุดท้ายคู่แข่งคนสำคัญที่เสียงกรี๊ดดังลั่นพอๆกับเธอเลย

ตายจริงแล้วทีนี่จะตัดสินใจยังไง อย่าบอกนะว่าบัตรบุฟเฟต์สองใบจะหลุดลอยไป บุรฉัตรคิดอย่างเสียดาย เงินพันห้าจะลอยหายไปไม่ได้

“เพื่อความยุติธรรมนะคะ น้องบลูกับน้องซาร่าเสียงเชียร์สูสีมาก เดี๋ยวพี่จะให้ทั้งสองคนแบทเทิ้ลกันเลยค่ะ ใครได้เสียงเชียร์เยอะที่สุดคนนั้นรับบัตรบุฟเฟต์ไปเลย”

สิ้นเสียงของพิธีกร เสียงเชียร์ก็ดังขึ้น พร้อมๆกับดนตรี แบบวาบหวิวในจังหวะที่เหมาะกับการรูดเสามากกว่าการเต้นจะดังขึ้น

เสียงกองเชียร์ดังสนั่นหวั่นไหว เมื่อซาร่าสาวสองเริ่มเลื้อยส่ายประหนึ่งว่ามีเสาอยู่ตรงหน้า

เห้ย! บัตรบุฟเฟต์สองใบของเธอจะลอยหลุดไปไม่ได้ บุรฉัตรดึงชายเสื้อขึ้นมามัดเป็นปม โชว์พุงขาวจั๊วะเห็นสะดือสุดเซ็กซี่

เธอกัดปากแบบที่เห็นนางแบบถ่ายแบบยั่วๆชอบทำ แล้วโยกเอวส่าย ย่อตัวขึ้นลงเอามันทุกองศา ยั่วๆบดๆ แม้ไม่เคยทำแต่ของแบบนี้มันไม่ได้ยาก มันอยู่ที่อินเนอร์ล้วนๆ

พอเธอเริ่มส่าย เสียงกองเชียร์เริ่มดัง กำลังใจก็มาเต็มๆ งานนี้ได้บัตรบุฟเฟต์แน่แล้ว

บุรฉัตรเหลือบตามองคู่แข่ง ที่เริ่มหมดมุก แหมส่ายแค่ไหน ถ้านมไม่ใหญ่เท่าเธอก็อย่าเผยอมาสู้ดีกว่า