“แนทตี้กูคิดถึงเขา กูก็ไม่คิดว่ากูจะเป็นหนักขนาดนี้ ทำไงดีวะ เขาต้องทำเสน่ห์ใส่กูแน่ๆ แนทตี้มึงรู้ไหมว่าวันที่เราไปอบรมกูวิ่งชนเขาที่หน้าห้องน้ำหญิงสบตาเขาทีแรกนะมึง กูนี่แบบเหมือนเจอคนที่กูรอมานาน”
บุรฉัตรพร่ำเพ้อถึงวันที่ได้เจอติณห์ ดูท่าทางอาการหนักจนแนทตี้ต้องยกมือมาแตะหน้าผาก
“อีบลู! โอ๊ยเพื่อน มึงเป็นขนาดนี้เลยเหรอ ไม่ใช่ยาเสน่ห์อะไรทั้งนั้นแหละ เป็นที่มึงเองล้วนๆ โอ๊ยถ้าจะหนักขนาดนี้ ก็ต้องลองดูสักตั้งแล้วล่ะ เกิดมายี่สิบปีไม่เคยชอบผู้ชายคนไหน พอจะชอบขึ้นมาก็ล่อของสูงเลยนะมึง”
แนทตี้สงสารเพื่อนรักมาก คนธรรมดาทั่วไปไม่รัก มารักเศรษฐีหมื่นล้าน ทั้งที่ชีวิตจริงเงินหมื่นเดียวยังหาไม่ได้
“เอาแบบนี้มึง เดือนหน้าเขาจะมีไปเที่ยวพัทยากัน เป็นงานประชุมสรุปผลงานประจำปีแล้วก็มอบรางวัลให้ตัวแทนที่ทำผลงานดีเด่น มึงไปเลยจัดการปิดเคสของเฮียมิกซ์มาให้ได้ ทำยอดขายมาหนึ่งแสนบาทภายในสิ้นเดือนนี้ได้ไปทันที แล้วมึงจะได้เจอคุณติณห์ตัวเป็นๆตลอดสองวันเลย”
แนทตี้ชี้ทางให้เพื่อน งานนี้ยากแค่ไหนถ้าเพื่อนอยากได้ก็ต้องช่วยสนับสนุนเพื่อนเต็มที่
“มึง นี่เป็นโอกาสที่กูจะได้ใกล้ชิดกับเขาใช่ไหม อีแนทตี้กูคิดถึงเขา หลับตาก็ฝันถึงลืมตาตื่นก็คิดถึงกูไม่รู้จะทำยังไงกับใจตัวเองดี”
แนทตี้จับมือบุรฉัตรแล้วบีบเบาๆ
“บลูเอ้ย ทำใจดีดีไว้นะมึงอย่าเพิ่งบ้าไปสะก่อน เดือนหน้าแล้วมึง เดือนหน้าก็จะได้เจอเขาแล้ว ช่วงนี้มึงก็สงบจิตสงบใจตั้งใจเรียนให้จบไปก่อน ลุยงานตัวแทนให้รุ่งๆเวลาเขามีควอลิฟายรางวัลอะไรก็ทำให้มันได้ จะได้มีโอกาสเจอเขาบ่อยๆ”
“แล้วเรื่องข่าวนี้ล่ะแนทตี้คุณศศินาอะไรนี่ แฟนเขาหรือเปล่าวะ กูจะอกหักตั้งแต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยเหรอ”
บุรฉัตรมองภาพข่าวแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ ไม่คิดว่าความรักครั้งแรกจะยากลำบากขนาดนี้
ถึงเขาจะยังไม่มีแฟนก็ยังนึกไม่ออกเลยว่าเส้นทางความรักของเธอกับเขาจะมาบรรจบกันได้ยังไง
แต่ถ้าเขาเกิดมีแฟนแล้ว นี่ดับฝันเธอชัดๆเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Virgin Blue ซ่อนเสน่หา