Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 43

“โอเคเดี๋ยวกูให้เด็กไปเปิดห้องให้ เอาคนนอนกอดด้วยไหมมึง โรงแรมกูแอร์เย็นนะ”

ติณห์หัวเราะให้กับความพยายามของเพื่อน

“กูขี้ร้อน”

เสียงจิรายุสหัวเราะมาตามสาย

“เออพ่อหนุ่มฮอตมึงรอแป๊บเดียว เดี๋ยวมีคนไปเปิดห้องให้”

ติณห์เดินไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลจากลิฟต์เพราะคิดว่ากว่าเพื่อนจะส่งคนไปเปิดห้องให้น่าจะใช้เวลาพอสมควร

เขาเข้าห้องน้ำเสร็จก็เดินมากดลิฟต์ไปยังชั้นสิบเก้า เจอพนักงานยืนรออยู่หน้าห้องอยู่แล้ว

“สวัสดีครับคุณติณห์ผมเปิดห้องให้เรียบร้อยครับ มีคีย์การ์ดเสียบไว้เรียบร้อยแล้วนะครับ”

ติณห์พยักหน้าใช่เขาเปิดแอร์ทิ้งไว้เพราะเป็นคนขี้ร้อนแบบที่บอกเพื่อน เขาล้วงกระเป๋าหยิบธนบัตรมาให้พนักงาน

“ขอบคุณมาก”

พนักงานยกมือไหว้แล้วเดินจากไป

ติณห์ผลักประตูเข้าไปในห้อง ถอดเสื้อคลุมเจ้าชายออกแล้วโยนทิ้งเอาไว้ข้างเตียง เขาดึงเสื้อเชิ้ตออกจากกางเกงแล้วปลดกระดุมออกทุกเม็ดแล้วถอดเสื้อออกจากตัว

เขาถอดแว่นวางทิ้งไว้ที่โต๊ะข้างเตียง แล้วล้มตัวลงน้อย ง่วงจนตาจะปิดอยู่แล้ว

ติณห์เอื้อมมือไปหมายจะหยิบหมอนที่อยู่ด้านข้างมานอนกอด แต่ก็สัมผัสกับร่างนุ่มนิ่มที่นอนอยู่บนเตียง

ใคร!

แสงไฟสลัวที่ลอดออกมาจากห้องน้ำไม่สว่างพอที่จะเห็นหน้าเจ้าของเรือนร่างนุ่มนิ่ม

“ไอ้จิ ส่งเด็กมาให้เหรอวะ”