Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 79

ติณห์ยกแก้วขึ้นดื่ม

อย่าหวังเลย ถ้าเขาปล่อยให้ผู้หญิงจับง่ายๆคงไม่อยู่เป็นโสดมานานขนาดนี้

แม้จะคิดแบบนั้นแต่ติณห์ก็อดคิดถึงเรือนร่างนุ่มนิ่มของเธอไม่ได้ กลิ่นหอมๆที่ไม่มีน้ำหอมอะไรจะเลียนแบบได้ เสียงหวานๆของเธอเวลาที่ครางชื่อของเขา เขาคิดถึง คิดถึงมาก ไม่ว่าเธอจะเข้าหาเขาเพื่ออะไร แต่ตอนนี้เขาก็จ่ายไปแล้ว

เพราะฉะนั้นก็ต้องเอาคืนให้คุ้มและอย่าเผลอปล่อยใจไปมากกว่านี้

แค่เซ็กส์แลกกับเงินก็เท่านั้น

บุรฉัตรตื่นขึ้นมากลางดึกด้วยความตกใจที่มีคนมานอนทาบทับและพยายามจะถอดเสื้อผ้าของเธอออก กำลังจะร้องตะโกนให้คนช่วยแต่ปากอุ่นร้อนและกรุ่นไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ก็ปิดลงมาเสียก่อน

เธอดิ้น แต่ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นของน้ำหอมของเขา น้ำหอมของติณห์กลิ่นที่เธอชอบ บุรฉัตรเลยผ่อนคลายขึ้น และจูบตอบเขาอย่างแสนคิดถึง

เมื่อรู้ว่าเป็นใครเธอก็โอบกอดเขาไว้แทนการผลักไส เมื่อเธอจูบตอบและโอนอ่อนตามก็ได้ยินเสียงครางที่แสดงความพึงพอใจจากคนที่กำลังทาบทับเธออยู่ มือสากแบบผู้ชายลูบไล้ที่สะโพกของเธอและเลื่อนมากอบกุมดอกไม้งามกลางกาย

“แฉะเร็วดี”

เขาพึมพำกับซอกคอขาวผ่องและดูดดึงไม่เบานัก

“อื้อคุณติณห์อย่าทำรอยค่ะ วันอาทิตย์บลูมีงาน”

งานอะไรวะ แล้วทำไมต้องสน จ่ายเงินไปไม่ใช่น้อยๆก็ต้องเอาคืนให้คุ้มไหม ติณห์ยังคงดูดซอกคอลาดไหล่เนินอกหน้าท้องต้นขาและดูดไปหมดทั้งตัว

ยิ่งได้ยินเสียงครวญครางเรียกชื่อเขา ติณห์ยิ่งขยันฝากรอยรักไปทั่วทั้งตัวเธอ จนมาหยุดที่กลีบดอกไม้งามกลางกายและฟัดไปที่กลีบอิ่มสวยแล้วลากจมูกไปตามรอยแยกที่เขาแสนจะคิดถึง น้ำหวานมากมายหลั่งรินเขาแหย่เรียวลิ้นลงไปในร่องรูรัก ดันเข้าออกเลียนแบบท่าทางการร่วมรัก

ยิ่งได้ยินเสียงครวญครางที่ดังขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับสะโพกที่แอ่นสูงขึ้น มือน้อยๆจิกดึงเส้นผมของเขาให้รู้ว่าเธอกำลังทรมานแค่ไหน ติณห์ยิ่งสนุกกับการปรนเปรอเธอ

“คุณติณห์ อื้อ ไม่ไหว คุณติณห์ขา”

ติณห์สลัดเสื้อและกางเกงของเขาออกจากตัว จับขาของเธอตั้งขึ้นแล้วกางออก แล้วจับความเป็นชายถูไถที่ร่องรักที่เปียกชื้นและขมิบตอดรัดเขาเป็นจังหวะ

แต่ติณห์ก็เหมือนแกล้งที่ไม่ยอมใส่เข้าไปกลับถูไถที่ปลายยอดเกสรจนบุรฉัตรส่งเสียงครวญครางและบิดตัวด้วยความทรมาน

“คุณติณห์ขา เอาเข้ามาค่ะ บลูต้องการคุณติณห์”

บุรฉัตรแอ่นสะโพกสูงขึ้นเชิญชวนให้เขามอบตัวตนให้เธอ เธอคิดถึงเขา ต้องการเขา

ติณห์อยากจะแกล้งเธออีก ให้เธอต้องการเขาให้มากๆเพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าขืนแกล้งเธอต่อคนที่จะขาดใจตายคือเขา

ติณห์เลยกดกระแทกเข้าไปทีเดียวมิดด้าม แต่ปฏิกิริยาของคนตัวเล็กที่รัดเขาแน่นตั้งแต่โคนยันปลายทำเอาติณห์ต้องเปล่งเสียงครางออกมา

“อ่าส์~ บลูคิดถึงผมหรือเปล่า”

ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะไม่เอาเรื่องของความรู้สึกมาเกี่ยวข้อง แค่เซ็กส์อย่างเดียวแล้วก็จบกัน แต่พอได้สัมผัสเรือนร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่น เสียงครางหวานๆของเธอรวมไปถึงปฏิกิริยาตอบรับของเธอเข้าไป ติณห์ก็แทบจะหลงลืมทุกอย่าง

เขาเมาโทษความเมาก็แล้วกัน

“คิดถึงค่ะ บลูคิดถึงคุณติณห์”

พอได้ยินว่าเธอคิดถึงเขา ความรู้สึกอ่อนหวานก็อาบชะโลมไปทั้งใจ จากความดุดันเร่าร้อนด้วยแรงอารมณ์บางอย่างที่ทำเอาเขาหงุดหงิดมาเป็นอาทิตย์แล้วเอามาลงที่บทรักเร่าร้อน ก็กลายเป็นความรู้สึกอ่อนหวานเข้ามาแทนที่