Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 91

ติณห์ตัดสินใจเลี้ยวรถกลับ แม้ในใจจะคิดถึงร่างนุ่มนิ่มมากแค่ไหนก็ตาม แต่มันก็แค่เซ็กส์นั่นแหละไม่มีอะไรที่พิเศษกว่านั้น แปดวันที่ไม่ได้ปลดปล่อยก็ต้องคิดถึงเป็นธรรมดา

สิบเอ็ดโมงเศษในเช้าวันเสาร์บุรฉัตรแต่งหน้าทำผมสวมชุดกึ่งทางการออกจากห้อง เฮียมิกซ์ส่งข้อความมาบอกว่ากำลังออกจากบ้าน เธอไม่อยากให้เขารอนาน

แม้ว่าคอนโดจะอยู่ไม่ไกลจากหน้าห้างที่เฮียมิกซ์นัด แต่เธอก็รีบออกจากคอนโด การจราจรช่วงวันเสาร์ต้นเดือนแบบนี้เอาแน่เอานอนไม่ได้

บุรฉัตรเดินออกมาหน้าคอนโดยืนรอแท็กซี่ พอมีแท็กซี่โผล่มา เธอก็โบกรถแล้วขึ้นแท็กซี่ไป

ติณห์ที่ตื่นแต่เช้ารีบเอาของไปให้หม่าม๊าที่บ้าน แล้วก็รีบออกมาจากบ้านเลย ใจมันลอยไปหาเด็กผูกปิ่นโตตั้งแต่ตื่นนอนแล้ว แต่ก็ใจแข็งไม่ยอมมาหาเธอ

เขาทำตามความตั้งใจเดิมคือเข้าบ้านไปหาแม่ก่อน คุยกับหม่าม๊าไม่ถึงสิบนาทีก็ขับรถออกมาเลย

แล้วดูสิพอจะเลี้ยวเข้าคอนโด ก็เห็นเด็กของเขาโบกรถขึ้นแท็กซี่ไปต่อหน้าต่อตา

ไปไหนของเธอ

ติณห์มองตามท้ายแท็กซี่ด้วยความหงุดหงิด กำลังจะกดโทรศัพท์หาเธอ แต่ก็เปลี่ยนใจขับรถตาม

ขับรถตามไปเรื่อยๆจนรถแท็กซี่มาจอดหน้าห้างใหญ่ที่ไม่ไกลจากคอนโด

บุรฉัตรลงจากรถแล้วยืนรอ เธอกดโทรศัพท์โทรออก ไม่รู้ว่าคุยกับใคร รอไม่นานรถยนต์คันหนึ่งก็มาจอดเทียบ มีผู้ชายลงมาจอดรถ และเปิดประตูให้เด็กของเขาขึ้นไปนั่งบนรถ

ติณห์มองด้วยความไม่ชอบใจ นัดผู้ชายเนี่ยนะ ทุกวันเสาร์ที่เขาไม่เคยมาหาเธอ เธอนัดผู้ชายแบบนี้ตลอดเลยหรือยังไง

ติณห์กดโทรออก รอสายอยู่นานจนนึกว่าสายจะตัดไป ในหัวก็คิดแต่ว่า ถ้าไม่รับสายเขานะ ได้เห็นดีกันแน่ๆ

เพราะเขาจำได้ว่าไอ้ผู้ชายที่เธอขึ้นรถไปกับมัน คือคนที่เขาเคยเห็นไปกินข้าวแล้วก็เป็นคนเดียวกันกับที่ซื้อดอกไม้ให้เธอ

“ฮัลโหลค่ะ”

เสียงหวานๆที่เขาคุ้นเคย ลอยมาตามสาย

“อยู่ที่ไหน”

ติณห์ถามคำถามกลางๆอยากจะรู้ว่าเธอจะตอบว่ายังไง

“บลูมาหาลูกค้าค่ะ”

หึ หาลูกค้างั้นเหรอ

“ไปหาที่ไหน เสร็จกี่โมง”

เสียงห้วนดังมาตามสาย ติณห์ตั้งคำถามกับเธอเพราะอยากจะรู้ว่าเธอจะตอบว่ายังไง แต่ก็ขับรถตามเธอไปเรื่อยๆ

“บลูยังไม่แน่ใจค่ะ น่าจะสองสามชั่วโมง”

บุรฉัตรเหลือบตามองมิกซ์อย่างอึดอัด กลัวเขารู้ว่าเธอคุยกับใคร

ต่อให้รักติณห์ขนาดไหน เธอก็รู้ตัวดีว่าเรื่องทุกอย่างระหว่างเธอกับติณห์ต้องเก็บเป็นความลับ อย่าได้คิดเปิดเผยให้ใครรู้โดยเด็ดขาด