ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 102

#กรุงเทพ

พอฉันกับพี่เลย์กลับมาถึงกรุงเทพ เขาก็พาฉันมาที่บ้านของตัวเองก่อนเพื่อจะมาบอกกับป้ารสรินว่าฉันให้อภัยเขาแล้ว

“แม่ต้องดีใจมากแน่ๆ” พี่เลย์หันมาบอกอย่างตื่นเต้น เขาดูตื่นเต้นมากกว่าฉันซะอีก

“เก็บอาการหน่อยสิคะ ยิ้มหน้าบานหมดแล้ว”

“หน้าฉันออกจะหล่อลากไส้ มาหาว่าหน้าฉันบานได้ไง”

“แหวะ!” ฉันเบ้ปากมองบนใส่พี่เลย์ที่เขาดูจะมั่นอกมั่นใจในความหล่อของตัวเอง

“เธอต้องภูมิใจในความหล่อของผัวตัวเอง ไม่ใช่ทำหน้าแบบนี้นะไอริส”

“ค่า หล่อมากเลย หล่อที่สุด” ฉันพูดในเชิงประชดประชันทำให้ถูกพี่เลย์มองค้อนใส่หลังพูดจบทันที

พี่เลย์พาฉันเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น เพราะคุณป้ารสรินนั่งอยู่ในห้องนี้ เมื่อเห็นว่าฉันเดินเข้ามาป้ารสรินก็ยิ้มออกมาทันที

“หนูไอริสลูก ไปไงมาไงถึงมาหาป้าที่นี่ได้ ^_^”

“ผมพามาไงแม่ ถามได้” พี่เลย์ชิงตอบก่อน ทำให้ถูกป้ารสรินมองค้อนใส่ “ฉันไม่ได้ถามแก”

ป้ารสรินลุกขึ้นมาหาฉัน พร้อมกับประคองให้ฉันเดินมานั่งลงข้างๆ กับตัวเอง

“เป็นไงบ้างลูก หลานของป้าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”

“ยังไม่รู้เพศเลยค่ะ”

“ให้อภัยตาเลย์เถอะนะลูก ไหนๆ ก็มีลูกด้วยกันแล้ว ป้าจะคอยดูให้อีกแรง ถ้าตาเลย์นอกลู่นอกทางอีก ป้านี่แหละจะจัดการให้หนูเอง”

ฉันยิ้มให้ป้ารสรินแล้วหันมองพี่เลย์

“ถ้าผมบอกว่าไอริสให้อภัยผมแล้วล่ะครับ แม่จะให้อะไรเป็นของขวัญ”

“แกยังจะมาทวงของขวัญอะไรจากฉันอีก นี่ฉันไม่ตัดแกออกจากมรดกทั้งหมดของตระกูลเราก็ดีเท่าไหร่แล้ว”

“แม่ นี่ผมเป็นลูกแม่นะครับ”

ฉันหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นว่าพี่เลย์เอาแต่ถูกป้ารสรินบ่นจนเขาทำหน้ามุ่ยออกมา

“ผมจะบอกอะไรให้นะครับ ไอริสเธอให้อภัยผมแล้ว”

“จริงเหรอลูก” พอพี่เลย์บอกแบบนั้นป้ารสรินก็รีบหันมาถามความจริงจากฉันทันที

“จริงค่ะ ^_^”

ป้ารสริสดึงตัวฉันเข้าไปกอดแล้วลูบศีรษะไปมาเบาๆ พร้อมกับพูด “ขอบคุณที่ให้โอกาสลูกชายของป้าได้แก้ตัวอีกครั้งนะลูก ป้าอยากให้หนูเข้ามาเป็นสะใภ้มากจริงๆ ป้าไม่เคยมีลูกสาวป้าสัญญาว่าถ้าหนูแต่งเข้ามาในบ้านแล้ว จะรักหนูเหมือนลูกสาวของป้าคนหนึ่ง”

“ขอบคุณที่เอ็นดูหนูนะคะ ^_^”

“แล้วนี่จะแต่งงานเมื่อไหร่ลูก ให้ป้าไปดูฤกษ์ให้เลยไหม ?” ป้ารสริสถามเรื่องงานแต่งจากนั้นก็ดันกอดออกมองหน้าฉันด้วยแววตาจริงจัง

“หนูกับพี่เลย์ต้องบินไปอังกฤษก่อนค่ะ เราต้องไปบอกคุณพ่อก่อน ^_^”

“พร้อมเมื่อไหร่บอกป้าได้เลยนะลูก ป้าไม่อยากให้ชักช้าเดี๋ยวท้องจะโตซะก่อน”

“ค่ะ ^_^”

“ได้แต่งอยู่แล้วครับแม่ ไม่ต้องห่วง” พี่เลย์พูดเสริมขึ้นมา

ฉันกับพี่เลย์นั่งคุยกับป้ารสรินครู่ใหญ่ ก่อนที่เราจะพากันมาที่บ้านของฉัน เพื่อจะมาบอกเฮียว่าฉันให้อภัยพี่เลย์แล้ว

“เฮียจะไปไหนคะ” ฉันถามเพราะเห็นว่าเฮียกำลังเตรียมตัวออกไปจากบ้านพร้อมกับพี่โจ้ลูกน้องคนสนิท

“ไปต่างจังหวัด”

“ไปทำไมเหรอคะ”

“ธุระ” เฮียตอบสั้นๆ ก่อนจะมองมาที่พี่เลย์แล้วถาม “ให้อภัยมันแล้ว ?”

“….ค่ะ” ฉันตอบอย่างกลัวๆ เพราะสายตาของเฮียที่ดูไม่ค่อยยินดีเท่าไหร่

“หวังว่ามึงจะไม่ทำให้น้องสาวของกูเจ็บอีก”

“ผมไม่มีทางทำแบบนั้นอีกแน่นอนครับ” พี่เลย์ตอบเสียงหนักแน่น

“ก็ดี”

“เฮีย เรื่องผู้หญิงคนนั้น…” เฮียไม่รอตอบอะไร เดินหนีฉันไปเฉยเลย ฉันจึงถามพี่โจ้