ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 98

พี่เลย์ถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนที่จะมองหน้าฉันด้วยสายตาที่จริงจัง

“ฉันเคยคิดว่าถ้าเธอมีใครก็จะไม่หึงไม่หวง เพราะฉันเป็นคนเลือกที่จะจบทุกอย่างเอง” พูดจบพี่เลย์ก็หัวเราะออกมาในลำคอเบาๆ แล้วพูดต่อ “แต่สุดท้ายฉันก็ทำไม่ได้”

“ทั้งที่ฉันใช้ชีวิตอย่างอิสระ แต่พอเห็นว่าเธอจะเริ่มต้นใหม่กับใคร ฉันก็เริ่มเหมือนหมาบ้าที่คิดอยากจะได้เธอคืน”

“แค่อยากได้คืนเพื่อเอาชนะหรือเปล่า ?” พอฉันตั้งคำถามนั้นออกไปพี่เลย์ก็ส่ายหน้าปฏิเสธ

“ฉันได้คิดทบทวนอะไรหลายๆ อย่าง ถึงได้รู้ว่าเธอคือผู้หญิงที่ฉันอยากจะใช้ชีวิตไปด้วยกันจนแก่” พี่เลย์จ้องมองใบหน้าของฉันตาไม่กะพริบ “แค่เธอกับฉัน ไม่ใช่เธอกับใครหน้าไหนทั้งนั้น”

“ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันพูดไปมันเห็นแก่ตัว ฉันยอมรับความผิดทุกอย่างโดยไม่คิดจะพูดแก้ตัวอะไรทั้งนั้น”

“…….”

“เวลาที่ถามกับหัวใจตัวเองว่าฉันรักใคร คำตอบทุกครั้งจะเป็นเธอ….”

“ในตอนนี้ฉันอยากให้เธอมองแค่ฉันคนปัจจุบัน เพราะฉันจะไม่มีวันทำร้ายคนที่ฉันรักอีก”

“งั้นเหรอคะ”

“น้ำลึกไหม ?”

ฉันไม่ตอบและเลือกที่จะเดินไปกลางสระให้เขาดู ระดับของน้ำในสระประมาณคอของฉัน เมื่อพี่เลย์เห็นว่าฉันยืนได้สิ่งที่เขาทำคือถอดเสื้อออกแล้วลงมาในสระ เดินมาหาฉันที่อยู่กลางสระ

ถึงแม้ว่าน้ำมันจะระดับเดียวกับคอฉัน แต่พอพี่เลย์ลงมาแล้วระดับของน้ำกลับมีความลึกเพียงแค่ระดับแผงอกของเขาเท่านั้น

พี่เลย์เดินมาใกล้ๆ ก่อนที่เขาจะโอบเอวของฉันเอาไว้ แล้วจ้องลึกเข้ามาในดวงตา

“ไม่คิดว่าจะโดนหลอกเหรอคะ”

“เธอคงไม่ปล่อยให้ฉันตาย” พี่เลย์ตอบอย่างมั่นใจ ใช่! ฉันคงไม่ปล่อยให้เขาตายไปต่อหน้าต่อตา

“ว่ายน้ำไม่เป็นทำไมถึงไม่ยอมบอกตั้งแต่แรก”

พี่เลย์ก้มหน้าลงมาใช้หน้าผากของตัวเองชนลงมาบนหน้าผากของฉันแล้วตอบ “ฉันรักเธอ”

“นี่! ช่วยตอบให้ตรงคำตอบหน่อยได้ไหม”

“ฉันรักเธอ”

“อย่ากวนประสาทฉันนะ” ฉันผลักพี่เลย์ให้ออกห่างและกำลังจะว่ายน้ำหนีเขา แต่ถูกพี่เลย์คว้ามือมาจับเอวไว้อีกครั้ง

มือหนาจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้น ใบหน้าก้มลงมาใกล้ๆ จนฉันสัมผัสได้ถึงไอร้อนของลมหายใจจากคนตรงหน้า

“…ฉันรักเธอ”

“จะ จะพูดทำไมนักหนา ไม่อยากฟังเลยสักนิด” ถึงปากจะปฏิเสธ แต่หัวใจของฉันมันกลับเต้นแรงแถมยังหลบสายตาคู่นั้นของพี่เลย์อีก

“ปะ ปล่อยสิ ฉันจะว่ายน้ำ”

“เธอรักฉันไหม ?” แทนที่จะยอมปล่อยดีๆ แต่พี่เลย์กลับตั้งคำถามกลับมา “ลึกๆ ในใจของเธอยังรักฉันอยู่ไหม”

“ไม่ค่ะ”

คำตอบของฉันมันขัดกับความรู้สึก ทั้งที่ฉันรู้แล้วว่าในตอนนี้ฉันรักพี่เลย์ ไม่เคยหมดรักเขา ที่ผ่านมาฉันแค่สร้างกำแพงขึ้นมาเพื่อทำให้ตัวเองเข้มแข็ง แต่ถึงอย่างนั้นปากของฉันมันก็มักจะพูดอะไรออกไปแบบไม่คิด

พี่เลย์ที่ได้ฟังคำตอบ ทำให้สีหน้าของเขาสลดลง แต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แกะมือพี่เลย์ออกแล้วเดินไปขึ้นสระ

“จะแช่อยู่ในน้ำอีกนานไหมคะ มาตามฉันไปกินข้าวไม่ใช่หรือไง”

พี่เลย์หันหน้ากลับมาในตอนนี้ดวงตาของเขามันแดงก่ำ ฉันจึงเบือนหน้าหนีแล้วเดินเข้ามาในบ้านเพื่ออาบน้ำ

ในขณะที่อาบน้ำอยู่ฉันก็ได้คิดทบทวนอะไรหลายๆ อย่าง ถึงจะใจอ่อนแล้วแต่มันก็ยังมีอีกความรู้สึกที่ยังไม่พร้อมจะให้อภัยเขา

มันคือความกลัวที่เกิดจากความเจ็บปวดในตอนนั้น หากว่าฉันให้อภัยอีกครั้งแล้วต้องเจอกับความเจ็บปวดแบบนั้นอีกล่ะ

ฉันก้มหน้าลงใช้มือลูบท้องของตัวเองวนไปมา “แม่ควรจะทำยังไงดี”

โต๊ะอาหาร….

พี่เลย์ยกเอาอาหารมาให้ก่อนที่เขาจะตักข้าวใส่จานให้ฉัน แถมยังเอาแต่เงียบไม่ค่อยพูดเหมือนก่อนหน้านี้ ส่วนฉันเองก็ไม่พูดอะไร

“ฉันเพิ่งหัดทำครั้งแรก ไม่รู้ว่าจะถูกปากเธอหรือเปล่า”

ฉันตักอาหารมาใส่จานแล้วลองกิน ตอนแรกคิดว่าจะกินไม่ได้ แต่ฝีมือพี่เลย์ก็พอใช้ได้

พี่เลย์มองหน้าฉันเหมือนกำลังลุ้นว่าจะคายทิ้งหรือเปล่า พอฉันตักกินคำที่สองเขาก็คลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย

“แต่งงานกันไปฉันจะทำอาหารให้เธอกินทุกวัน” พี่เลย์พูดขณะที่กำลังตักข้าวเข้าปาก และฉันเองก็เงียบ ถึงปากจะเงียบแต่หัวใจมันกลับเต้นรัวไม่เป็นท่า

“จะมาอยู่ที่นี่กี่วันคะ”