ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 97

เช้าวันต่อมา….

ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังขึ้น ฉันที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จจึงรีบเดินไปเปิดประตู เพราะเสียงเคาะนั้นรัวขึ้นมาเรื่อยๆ

ฉันเอื้อมมือไปเปิดประตูห้อง เมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตูก็ตกใจสุดขีด

“พี่เลย์ !!” ด้วยความตกใจทำให้ฉันเรียกคนตรงหน้าไปแบบนั้น ทั้งที่ปกติจะเรียกแทนเขาว่าคุณ

แต่!! ที่มันน่าตกใจไปมากกว่านั้นก็คือในตอนนี้ฉันกำลังนุ่งแค่ผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว แถมยังไม่มีผ้ามาคลุมไหล่อีกต่างหาก

“จ๋า ^_^” พี่เลย์ขานรับเสียงหวาน แล้วยิ้มจนปากแทบจะฉีก

“คุณขึ้นมาได้ยังไง!!”

“คุณอะไรกัน เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าพี่นะ ^_^”

“กะ ก็ฉัน ฉันตกใจ ยะ อย่าเข้ามานะลงไปรอด้านล่าง”

เขาฟังที่ไหนล่ะเดินดุ่มๆ เข้ามาในห้องแถมยังทำเป็นมารยาทดีปิดประตูให้อีก

“ห้ามนั่งบนเตียงของฉันนะ”

“เธอให้โอกาสฉันแล้วก็อย่าเอาแต่ห้ามนักสิ” พี่เลย์บอกพลางนั่งลงบนที่นอนของฉัน

ฉันหายใจเข้าออกช้าๆ พยายามใจเย็นๆ แล้วถามเขา “ทำไมถึงได้ออกจากโรงพยาบาลเช้านักล่ะ”

“หนีออกมามั้ง ^_^”

“ไม่ตลกด้วยนะ” ฉันบอกเสียงแข็งแล้วจ้องหน้าพี่เลย์สายตาดุๆ

“ค้าบ หมออนุญาตให้กลับบ้านได้แล้ว ฉันก็เลยรีบมาหาเธอ”

“แล้วทำไมไม่กลับบ้านตัวเองล่ะคะ จะมาบ้านคนอื่นทำไม”

“เธออนุญาตให้ฉันมาเอง จำไม่ได้หรือไง”

“…..” นั่นสิ ฉันพูดแบบนั้นเองนี่นา

“เก็บเสื้อผ้าหรือยัง ?”

ฉันขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ “เก็บเสื้อผ้าทำไม”

พอฉันถามแบบนั้นพี่เลย์ก็ขมวดคิ้วกลับมา “เธอลืมนัด ?”

“ฉันไปนัดอะไรกับคุณเมื่อไหร่”

พี่เลย์พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เขาลุกขึ้นแล้วเดินตรงมาหาฉัน นั่นจึงทำให้ฉันต้องรีบถอยหนี

“ฉันเพิ่งบอกไปเมื่อวานวันนี้เธอลืม มันไม่สำคัญขนาดนั้นเลยใช่ไหม”

เมื่อวานกลับมาบ้านฉันก็นอนหลับไปเลย แถมยังจำไม่ได้ว่าพี่เลย์นัดอะไรไว้

อะไรกัน จู่ๆ ทำไมฉันถึงรู้สึกผิด

พี่เลย์เดินมาประชิดตัวฉัน เขาใช้มือโอบเอวของฉันไว้แล้วดึงเข้าหาตัว ทำให้ฉันรีบยกมือขึ้นมาดันแผงอกแกร่งไว้ทันที

ใบหน้าคมคายจ้องมองใบหน้าของฉัน ก่อนที่จะเลื่อนใบหน้าก้มต่ำกว่าระดับของใบหน้า

“นะ นัดอะไรก็พูดมาสิ” คำถามของฉันทำให้พี่เลย์เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง

“วันนี้ฉันจะพาเธอไปเที่ยว”

“จะไปได้ยังไงฉันยังไม่ได้ขอเฮีย”

“ก่อนขึ้นมาฉันบอกเฮียไปแล้ว เฮียไม่ว่าอะไร”

“ไม่ว่าอะไรเลยงั้นเหรอ ?”

“อื้ม”

แปลกจัง! เฮียเคยบอกว่าอยากให้ฉันตัดสินใจกับเรื่องนี้เอง แต่ก็ไม่คิดว่าจะยอมปล่อยขนาดนี้

“ไปแต่งตัวได้แล้วก่อนที่ฉันจะอดใจไม่ไหว เผลอทำอะไรกับตัวเธอ…”

พรึ่บ!! พอได้ยินแบบนั้นฉันก็รีบผลักพี่เลย์ออกห่างทันที ลืมไปเลยว่าตัวเองโป๊อยู่ในตอนนี้

“ระวังผ้าหลุดนะ” พี่เลย์บอกแล้วยิ้มๆ สายตาของเขากำลังมองฉันอย่างเจ้าเล่ห์

“จะทำอะไร” ฉันท้วงขึ้นเมื่อเห็นพี่เลย์เดินไปยังตู้เสื้อผ้า

“จะเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้”

“ไม่ต้องเดี๋ยวฉันทำเอง”

“เธอนั่นแหละไม่ต้องยุ่ง ไปแต่งตัว หรือที่ไม่ยอมแต่งตัวสักทีเพราะกำลังอ่อยฉันอยู่ ?”

“บะ บ้าหรือไง” ฉันรีบหยิบเสื้อผ้าในตู้แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำมาแต่งตัวทันที

ตึกตัก! ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวไม่ยอมหยุด ทั้งที่ฉันพยายามจะห้ามปราม แต่ก็ไม่เป็นผล มันเอาแต่เต้นรัวแบบนั้นอยู่นาน

ฉันแต่งตัวในห้องน้ำประมาณสิบนาทีได้ เดินออกมาจากห้องน้ำก็ต้องตาโตเมื่อเห็นว่าตอนนี้พี่เลย์กำลังจับกางเกงในของฉันชูขึ้นแล้วพลิกดูไปมา

“นี่!! วางลงเดี๋ยวนี้นะ”

“ฉันกำลังเลือกให้เธออยู่นะ” พี่เลย์บอกหน้าตาย กำลังเลือกกางเกงในให้ฉันอยู่อย่างนั้นเหรอ เขาไม่มีความละอายบ้างหรือไง

“เอาลายนี้แล้วกันน่ารักดี ^_^” พี่เลย์เอากางเกงในลายหมีของฉันใส่กระเป๋า จากนั้นเขาก็จัดการปิดกระเป๋าให้เรียบร้อย

“ไปกันเถอะ ^_^”