ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 96

ฉันเดินมานั่งบนโซฟา ยอมรับว่ายังหงุดหงิดอยู่ ไม่นานนักคุณหมอผู้ชายวัยกลางคนก็เข้ามาตรวจพี่เลย์

“อาการดีขึ้นแล้ว ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีไข้ก็กลับบ้านได้แล้วนะครับ”

“ครับ”

หลังจากที่คุณหมอเดินออกจากห้องไปพี่เลย์ก็ทำตาหวานเชื่อมใส่ฉัน

“คืนนี้เธอจะนอนเฝ้าฉันใช่ไหม ^_^”

“ฝันไปเถอะค่ะ”

“ใจร้ายชะมัด!!” พี่เลย์หุบยิ้มแล้วทำหน้าบึ้งใส่ฉันทันที แน่นอนว่าฉันไม่สนใจเขา

“เดี๋ยวอีกหนึ่งชั่วโมงฉันจะกลับ….”

“ทำไมรีบกลับ ?” พี่เลย์ถามสวนขึ้นมาทันควัน

“จะให้อยู่เฝ้าทั้งวันเลยหรือไง มันไม่ใช่หน้าที่ของฉันสักหน่อย”

“ทำไมจะไม่ใช่ เป็นเมียต้องเฝ้าผัวก็ถูกแล้ว”

“ไปตามผู้หญิงคนนั้นมาเฝ้าสิคะ เธอก็เป็นเมียคุณเหมือนกัน”

“ไอริส!!” หลังจากที่ฉันพูดคำนั้นออกไปก็ถูกพี่เลย์เรียกชื่อเสียงดุ

“พูดผิดตรงไหน” ฉันถามกลับก่อนจะเบือนหน้าหนีอย่างหงุดหงิด

พี่เลย์ลงจากเตียงอีกครั้ง เขาเดินมาหยุดตรงหน้าฉันแล้วนั่งคุกเข่าลง มือหนาเอื้อมมาจับมือของฉันไว้แน่นแล้วพูด

“ฉันขออะไรสักอย่างได้ไหม”

“ขออะไรคะ” ฉันค่อยๆ หันมองพี่เลย์ ในตอนนี้สีหน้าของเขามันดูจริงจังมากกว่าเมื่อครู่

“มันอาจจะเห็นแก่ตัวไปหน่อย แต่ฉันอยากให้เธอลบเรื่องที่ฉันเคยทำออกไปให้หมด ต่อไปนี้ฉันจะทำให้เธอจำผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่ซื่อสัตย์ ผู้ชายที่รักเธอ รักลูก ฉันจะทำให้เธอมีความสุขที่สุด”

“พูดง่ายดีนิ ต่อให้ตายฉันก็คงไม่ลืมหรอกว่าเคยเจ็บเพราะคุณมากขนาดไหน”

คำตอบของฉันทำให้พี่เลย์ถึงกับถอนหายใจออกมาหนักๆ ก่อนจะพูดต่อ “ตอนนี้เธอยังรักฉันอยู่ใช่ไหมไอริส”

“……”

“ฉันยังพอมีหวังทำให้เรื่องของเรามันกลับมาเป็นเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม”

“……” ฉันเลือกที่จะเงียบ หากว่าตอบออกไปว่าลึกๆ แล้วความรู้สึกของฉันยังมีเขาอยู่ เขาก็คงจะได้ใจ

“ฉันจะพยายาม ฉันจะรักษาเธอกับลูกเอาไว้ให้ได้”

พี่เลย์จ้องมองใบหน้าของฉันด้วยแววตาที่มีหวังแต่แฝงไปด้วยความเศร้า เขาถอนหายใจออกมาอีกครั้งแล้วก้มลงมากดจูบลงบนฝ่ามือของฉันอย่างแผ่วเบา

“ขอนอนตักเธอได้ไหม ?”

“ไม่ อ๊ะ! บะ บอกว่าไม่ไง”

พอฉันพูดปฏิเสธออกไปพี่เลย์ก็ยืนขึ้น เขานั่งลงมาข้างๆ กับฉันแล้วเอนตัวนอนหนุนตักทันที แบบนี้คือเชื่อฟังแล้วใช่ไหม

“ใครอนุญาตไม่ทราบ ลุกขึ้นไปเดี๋ยวนี้นะ”

“ฉันอยากเห็นหน้าลูกของเราแล้วสิว่าจะเป็นยังไง ^_^”

“หน้าตาเป็นยังไงไม่สำคัญหรอกค่ะ แค่นิสัยไม่เหมือนกับใครบางคนแถวนี้ก็พอ”

“รู้สึกเหมือนโดนด่ายังไงก็ไม่รู้แฮะ ^_^”

“ไม่เหมือนหรอกค่ะ ฉันหมายถึงคุณ”

ไม่เพียงแต่ไม่คืนโทรศัพท์ให้ตามคำสั่งของฉัน พี่เลย์ยังกดรับสายคุณจอแดนอีกต่างหาก เห็นแบบนั้นฉันจึงเงียบ

( มึงว่างมากหรือไงถึงได้ชอบโทรมาหาเมียคนอื่น )

พี่เลย์ถามเชิงตวาด ในขณะที่พูดสายอยู่เขาก็เอาแต่จ้องมองหน้าของฉัน สายตาคู่นั้นกำลังจับผิดราวกับว่าฉันเป็นชู้กับคุณจอแดนอย่างนั้นแหละ

( เออ ไอริสอยู่กับกู )

( เออ ไอริสให้โอกาสกูแล้ว ต่อไปนี้อย่าให้กูเห็นมึงโทรมาอีกนะ ไม่อย่างนั้นกูเล่นมึงแน่ )

พูดจบพี่เลย์ก็ตัดสายทิ้งแล้วยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน ในตอนแรกฉันคิดว่าเขาคงจะโมโหโวยวายเป็นฟืนเป็นไฟแต่ผิดคาด เขากลับยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีซะงั้น

“ห้ามไปไหนมาไหนกับมันสองต่อสองอีกแล้วนะ ถ้าอยากไปไหนก็บอก ฉันจะพาเธอไปเอง” พี่เลย์ออกคำสั่ง

“อื้อ” ฉันพยักหน้าตอบอย่างว่าง่ายเพราะไม่อยากจะเถียงอะไรให้มากความ “กลับก่อนนะอยากพักผ่อน”

ฉันไม่ได้อ้างเพื่อจะหนีให้ไกลจากพี่เลย์หรอกนะ แต่มันเพลียแล้วก็อยากพักผ่อนมากจริงๆ

“คืนนี้เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าไว้ด้วยล่ะ พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปต่างจังหวัด”

“รีบหรือไง”

“รีบสิ เดี๋ยวท้องโตกว่านี้เธอจะไปไหนได้”

ฉันไม่ตอบอะไร ก่อนจะเดินไปพี่เลย์ก็คว้ามาจับมือฉันไว้ เขาดึงตัวฉันมาใกล้ๆ แล้วกดจูบลงมาบนริมฝีปากโดยที่ฉันไม่ได้ตั้งตัว

ฉันใช้กำปั้นเล็กๆ ทุบลงบนแผงอกแกร่งรัวๆ เพราะโกรธที่ถูกฉวยโอกาสอีกครั้ง พี่เลย์ไม่ได้สะทกสะท้านอะไร เขายกมือขึ้นมาประคองใบหน้าของฉันไว้แล้วสอดลิ้นเข้ามา และฉันก็ต้องนิ่งไป รู้ตัวอีกทีตอนนี้มันก็จูบตอบเขาไปแล้ว

นานหลายนาทีกว่าพี่เลย์จะถอนจูบออก เขามองหน้าฉันแล้วยิ้มกริ่ม ใบหน้าของฉันมันเห่อร้อนขึ้นมา จู่ๆ ก็ไม่กล้าสบตาจึงรีบก้มหน้าลง

“ฉันดีใจนะที่เธอไม่ปฏิเสธ แบบนี้ค่อยมีหวังหน่อย”