วิวาห์จำยอมยอม ชีรัน~อันดา ภาคต่อจากรักหมดใจคุณเลขา นิยาย บท 29

ผู้เป็นสามีชี้หน้าดาภรรยาด้วยความเดือดดาล กี่ครั้งแล้วที่เค้ากับลูกต้องคอยใช้หนี้ให้กับภรรยาตอนนี้มันเกินจะอดทนจริงๆจากการเล่นการพนันของแม่ทำให้ชีวิตลูกต้องมาทุกข์อยู่แบบนี้

" คุณคะฉันขอโทษฉันผิดไปแล้วจริงๆ.... เรื่องมันก็มาถึงขนาดนี้แล้วให้อภัยฉันเถอะนะคะฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะทำลายชีวิตของลูก " ผู้เป็นแม่ทำหน้าสำนึกผิด

"ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อ หนูกับพี่รันก็ไม่ได้มีอะไรกันค่ะไม่เคยนอนด้วยกันด้วยซ้ำ ก็แค่เราแต่งงานกันเสียชื่อเสียงนิดหน่อยอันดาไม่ถือค่ะ ก็แค่หย่ากัน ตอนนี้หุ้นอันดาก็โอนคืนคุณแม่เขาไปแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแต่เงิน 10 ล้านบาท วันนี้ไม่เกินเที่ยงคืนอันดาต้องหาเงินไปคืนเขาค่ะ " อันดาเสแสร้งแกล้งทำว่าตัวเองนั้นเข้มแข็งทั้งที่ใจ ร้านมันกำลังร้องไห้และทุกข์ระทมอย่างหนัก

" พ่อก็ไม่มีซะด้วยสิ "

"แม่ก็ไม่มีเลยลูก"

"ไม่เป็นไรค่ะถ้าอย่างนั้น อันดาก็คงต้องไปยืมยัยฝ้ายแล้วล่ะค่ะ ถ้าขายคอนโดได้แล้วค่อยเอาเงินไปคืนเขา ฝ้ายเคยบอกค่ะว่ามีเงินเก็บในธนาคาร 10 ล้านบาทค่ะ "

"พ่อต้องขอโทษด้วยนะที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย"

"แม่ก็ขอโทษนะคะคุณลูกค้าจ๋าแม่สำนึกผิดแล้วจริงๆค่ะ ..." แม่ของอันดาก้มหน้าสำนึกผิด

"ไหนๆเรื่องมันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนคุณพ่อคุณแม่ไปคุยกับตะกูลเกรย์ ให้หนูด้วยแล้วกันนะคะ หนูต้องการใบหย่าค่ะ เมื่อหย่าเสร็จแล้วหนูก็อาจจะกลับไปทำงานที่เกาหลีเหมือนเดิมค่ะ " ลูกสาวบอกความตั้งใจของตัวเองให้กับพ่อและแม่ได้ฟัง

" เพราะคุณแท้ๆเลย ลูกกำลังมีอนาคตที่เกาหลี รีบเรียกลูกมาเพื่อที่จะแต่งงานเสียทั้งงานเสียทั้งอนาคต แล้วแถมยังเป็นม่ายอีก เฮ้อ...." ผู้เป็นพ่อได้แต่ถอนหายใจ

"ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อเดี๋ยวเรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ค่ะ ยังไงแล้วหนูฝากคุณพ่อกับคุณแม่คุยกับคุณพ่อคุณแม่พีชีรันให้ด้วยนะคะเรื่องหย่าค่ะ หนูต้องการไปอย่างเร็วที่สุดค่ะ เดี๋ยวหนูขอตัวไปโทรศัพท์หายัยฝ้ายก่อนนะคะ "

พูดจบอันดาก็เดินขึ้นห้องนอนของตัวเองทันที อันดายกโทรศัพท์ กดไปหาฝ้ายทันที

"ฝ้ายอันดามีเรื่องจะรบกวน "

" มีอะไรพูดมาเลยเพื่อนถ้าช่วยได้ช่วยเต็มที่"

"คือเรื่องมันมีอยู่ว่า... บลาๆๆๆ แล้วอันดาก็เล่าความจริงทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบให้กับฝ้ายฟัง

" อันดาฉันขอโทษแกด้วยว่ะ !!! ตอนนี้ฉันไม่มีเงินเลย ฉันกับพี่เกมส์เพิ่งจะตกลงแต่งงานกันก็เลยเอาเงินไปซื้อเรือนหอหมดแล้วแก ... เดี๋ยว ฉันไปยืมพ่อกับแม่ฉันให้นะ "

"ฝ้ายถ้ายังงั้นไม่เป็นไรไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวฉันยืมเพื่อนคนอื่นก็ได้จ้ะไม่เป็นไร "

"แกจะเอายังงั้นเหรอ ฉันยืมพ่อกับแม่ฉันให้ได้นะ"

"ไม่ต้องจ้า แค่นี้ก็แต้งกิ้วมากๆแล้วที่แกยอมรับฟังปัญหาของฉัน ขอบใจมากนะ "

"อืม ... บาย"

หลังจากที่วางโทรศัพท์คุยกับฝ้ายเสร็จ ... อันดาก็ยังคงมืดแปดด้านไม่รู้ว่าจะเอาเงินที่ไหนมาคืนชีรัน ในวันนี้เนี่ย อันดานอนลงไปบนที่นอนคว่ำหน้าแล้วน้ำตาก็ไหลหยดออกมาเป็นทาง

ทางด้านของชีรันเมื่อหาอันดาไม่พบเข้าก็ขับรถมารอเธอมาแอบดูว่าเธอเมื่อไหร่จะกลับบ้านจึงจอดรถอยู่นอกรั้วและเฝ้าาสังเกตการณ์ เมื่อเห็นว่าอันดากลับมาถึงบ้านแล้วชายหนุ่มจึงขับรถตรงเข้ามาในบ้านของอันดาทันที

ก๊อกก๊อกก๊อก

" คุณหนูข๋า คุณชีรันมาหาคะ "