วิวาห์จำยอมยอม ชีรัน~อันดา ภาคต่อจากรักหมดใจคุณเลขา นิยาย บท 30

อันดาตกใจ วิ่งไปกอดประคองคุณพ่อแล้วตบหน้าท่านเบาเบาเพื่อเรียกสติ อันดาล้วงไปที่กระเป๋าของพ่อเธอเจอยาโรคหัวใจพอดีจึงรีบหยิบใส่ปากของพ่อเธอ

ชีรันตั้งสติได้ก่อน

"เดี๋ยวผมเรียกโทรเรียกรถโรงพยาบาลเอง"

" ฮืออออ คุณพ่อ คุณพ่ออย่าเป็นอะไรไปนะคะ ฮืออออ "

ไม่นานรถโรงพยาบาลก็มาถึง อันดากับแม่ของเธอขึ้นรถของโรงพยาบาลพร้อมกับพ่อของอันดา ส่วนชีรันขับรถของตัวเองตามมาติดติดด้วยความเป็นห่วงและรู้สึกผิด หรือเค้าอาจจะเป็นต้นเหตุทำให้พ่อของเธอหัวใจกำเริบกันนะเขาได้แต่ถามตัวเอง

เมื่อพ่อของอันดารักษาเสร็จเรียบร้อยตอนนี้ได้ย้ายออกมาอยู่ห้องพักฟื้นพิเศษ

อันดาออกมานั่งหน้าห้อง พิเศษ มือสองข้างของหญิงสาวปิดบังใบหน้าของตัวเองภายในใบหน้างามมีแต่หยุดน้ำตาเปื้อนไปหมด อันดาร้องไห้สะอึกสะอื้นตัวโยน

ชีรันด้วยความที่มีฑิฐิ เยอะมากกว่า จึงเดินเข้าไปหาอันดา

"ตอนนี้ก็สี่ทุ่มแล้วนะคุณ ไม่ทราบว่าคุณจะหาเงินที่ไหนเมื่อคืนผมหรอ !!!!

ระหว่างที่ชีรัน พูดกับอันดายังไม่ทันจบประโยคคุณหมอก็ได้เดินมาหาอันดา

"คนไหนเป็นญาติของผู้ป่วยครับ"

"ดิฉันเป็นลูกสาวเองค่ะ"

"คุณพ่อของคุณตอนนี้ได้รับการรักษาปลอดภัยแล้วก็จริงแต่ อาการยังน่าเป็นห่วงถ้าคุณอยากให้พ่อปลอดภัย 100%ต้องทำการผ่าตัดเลยนะครับ"

"ได้ค่ะถ้างั้นผ่าตัดไปเลยค่ะ"

" คุณหมอต้องแจ้งรายละเอียดก่อนนะครับว่าการผ่าตัดในครั้งนี้ถ้าเคสง่ายค่าใช้จ่ายจะอยู่ที่ประมาณ 3 ล้านบาทแต่ถ้าไม่ง่ายอย่างที่คิดก็อาจจะอยู่ที่ประมาณไม่เกิน 6 ล้านบาทครับ"

"ผ่าตัดไปเลยครับคุณหมอเรื่องค่าใช้จ่ายเท่าไหร่เท่ากันผมเป็นคนจ่ายตังค์ให้เองครับ"

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้วอันดาหันขวับไปมองสามีตัวเองด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจว่าเค้าต้องการอะไรกันแน่ทำไมต้องมาทำดีกับเธออีก

"เค้าเป็นพ่อตาของผมเองครับ เท่าไหร่เท่ากันเลยครับคุณหมอขอแค่พ่อตาผมปลอดภัย"

"ถ้าอย่างนั้นคุณรบกวนช่วยเซ็นตรงนี้ให้ผมด้วยครับ... คุณเป็นสามีที่ดีจังเลยนะครับ" คุณหมอเอ่ยชมชีรัน

อันดารับปากกาและเอกสารมาเซ็นแบบ งง งง

เซนต์ไปสิคุณ ชีวิตขอบคุณสำคัญที่สุดนะ ... ชีรันบอกด้วยความเป็นห่วง แต่อีกใจก็คิดว่าใช้วิธีนี้แหละเหนี่ยวรั้งอันดาให้อยู่กับตัวเองไปนานๆ

หลังจากที่อันดาเซ็นเอกสารเรียบร้อยเพื่อที่จะให้พ่อของเธอได้รับการผ่าตัด ชีรัน ก็ขับรถและขอตัวกลับบ้าน

"คุณแม่ครับผมขอตัวกลับบ้านเลยแล้วกันนะครับคุณแม่กับอันดาก็อย่าลืมพักผ่อนนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะมาเยี่ยมใหม่นะครับ" น้ำเสียงของเขาบ่งบอกเต็มด้วยความเป็นห่วง

"ขอบใจชีรันมากนะลูกที่เป็นธุระเรื่องค่าใช้จ่ายการผ่าตัดของคุณพ่อค่ะ ..." แม่อันดาเอ่ยขอบคุณ

"ไม่เป็นไรครับเรื่องเล็กๆในน้อย ผมหวังแค่ว่าให้อันดาหายโกรธผมก็พอ ... "