วิวาห์จำยอมยอม ชีรัน~อันดา ภาคต่อจากรักหมดใจคุณเลขา นิยาย บท 31

เมื่ออันดาเห็นว่าชีรัน ต้องการคุยกับเธอก็คงจะไม่พ้นเรื่องเงินอีกตามเคย อันดาจึงยอมเดินตามชายหนุ่มไปที่สวนสาธารณะหลังโรงพยาบาล

"มีอะไรก็รีบพูดมาฉันจะรีบไปดูคุณพ่อ คุณพ่อยังไม่ฟื้น"

"หนี้ของเดิม 10,000,000 ของใหม่อีก 6,000,000 เท่ากับ 16,000,000คุณจะว่ายังไง

"ตอนนี้ฉันไม่มี"

"ผมมีข้อเสนอให้คุณนะ "

ชีรันยื่นเอกสารใส่ซองสีน้ำตาลให้กับอันดาเมื่อหญิงสาวรับมาอ่าน

1. สัญญา-นางบำเรอ 16 เดือน 16 ล้านบาทเฉลี่ยเดือนละหนึ่งล้านบาท

2. เมื่อครบกำหนด 16 เดือนจะเซ็นใบหย่าให้

3. ระหว่างที่ลูกหนี้เป็นนางบำเรออยู่ถ้าหาเงินมาใช้คืนได้ระยะเวลาในการเป็นนางบำเรอก็จะสั้นลงยกตัวอย่างเช่นถ้าหาเงินคืนได้หนึ่งล้านบาทก็ลบออกไปหนึ่งเดือน เป็นต้น

4. เมื่อหาเงินมาคืนครบ 16,000,000ก็จะยอมเซ็นใบหย่าให้

5. ระหว่างนี้ให้แสดงให้ผู้ใหญ่ดูว่ายังรักกันหวานชื่นอยู่

6. ระหว่างที่เป็นนางบำเรอห้ามอยู่กับผู้ชายคนอื่นสองต่อสองหรือจับมือถือแขนกับผู้ชายคนอื่นเป็นอันขาด

7. ต้องฟังคำสั่งในทุกเมื่อพร้อมสแตนด์บายจะให้ไปไหนขึ้นเขาลงห้วยต้องทำได้ทั้งหมด

8. ห้ามท้องเพื่อจับนายเด็ดขาด

9. ห้ามทำในสิ่งที่นายไม่ชอบ

10. ต้องดูแลเทคแคร์เจ้าหนี้เป็นอย่างดี ห้ามอิดออด

11. แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเด็ดขาด

12. ห้ามยุ่งเกี่ยวกับชีวิตและเรื่องส่วนตัวของผู้เป็นเจ้าหนี้

13. ห้ามยุ่งเกี่ยวกับทรัพย์สินเงินทอง

14. ต้องนอนที่บ้านของเจ้าหนี้เท่านั้นหรือนอนที่ไหนก็ได้ตามที่เจ้าหนี้สั่ง

15. เธอทำตามข้อตกลงทั้ง 14 ข้อนี้ไม่ได้เป็นอันโมฆะ และจับลูกหนี้ติดคุกทันที

"อ่านแล้วไม่เข้าใจข้อไหนถามได้เลยนะผมมีคำอธิบาย"

"ฉันเข้าใจดีทุกข้อเดี๋ยวฉันเซ็นเลย"

"ทำไมเซนต์ง่ายจัง ไม่คิดสักนิดเลยเหรอ" เค้าถึงกับสงสัยว่าทำไมอันนาถึงเซ็นง่ายจัง มันง่ายกว่าที่เขาคิดไว้เยอะเลย

"ก็ได้ถ้าอย่างนั้นฉันรับสัญญามาก่อนพรุ่งนี้ค่อยเซ็นหรือไม่ก็อาจจะหาเงินมาคืนคุนละกัน"

" ไม่ได้ !! สัญญาอันนี้คุณต้องเซ็นเลยเซนต์พรุ่งนี้ไม่ได้ " เมื่อเห็นว่าหญิงสาวจะเปลี่ยนใจไม่ยอมเซ็นสัญญาเค้าเองก็ตกใจอยู่เหมือนกันเค้าจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้เค้าไม่ยอมปล่อยเธอไปเป็นเด็ดขาดเค้าจะต้องรีบผูกมัดเธอด้วยสัญญาฉบับนี้

"อ้าว คุณบ้าเปล่าเนี่ย !!! พอฉันจะเซ็นก็บอกว่าง่าย พอฉันบอกไม่เซ็นก็บอกว่าต้องเซ็นเลยแล้วตกลงยังไงเนี่ย ???

"เซนต์เซนต์ไปเถอะ" เค้าบอกกับหญิงสาวอย่างไม่สบอารมณ์ทั้งที่ในใจนั้นกลัวเธอไม่เซ็นสัญญาจนแทบคลั่ง

อันดาจรดปากกาลงไปแล้วเซ็นชื่อทันที

"เซนต์เสร็จแล้วค่ะ ฉันขอตัวก่อนนะคะ"

"เดี๋ยวก่อน"

"ค่ะมีอะไรไม่ทราบ!?

แต่ในใจของอันดาตอนนี้กำลังคิดหาทาง ว่าจะหาเงินจากที่ไหนมาใช้หนี้ชีรันดี ยิ่งคิดก็ยิ่งท้อแท้ ถ้าไม่มีเงินเมื่อคืนสุดท้ายก็คงต้องเอาบ้านไปจำนอง ถึงจะเพียงพอ 16,000,000ล้าน แต่พ่อกับแม่เธอสิจะไปอยู่ที่ไหนดีถ้าเอาบ้านไปจำนอง ถ้าเธอตัวคนเดียวก็ไปอยู่คอนโดได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว

อันดาสลัดความคิดท้อแท้ทิ้งไปทั้งหมด ตอนนี้สิ่งที่เธอต้องทำให้เต็มที่คือดูแลพ่อของเธอ ขอให้พ่อเธอฟื้นขึ้นมาซะก่อน อย่างอื่นแล้วค่อยว่ากัน

ก่อนที่เธอจะออกจากโรงพยาบาลเธอได้แวะไปหาฝ้ายที่แผนกสูติตินารี

"ฝ้ายฉันมีเรื่องรบกวนแกหน่อย"

" มีอะไรว่ามา "

"ฉันอยากจะขอยานอนหลับแกหน่อย"

"แกนอนไม่หลับหรือยังไง"

"ก็เรื่องพี่รันน่ะสิ ฉันต้องกลับไปอยู่บ้านกับเขาจนกว่าฉันจะใช้หนี้หมด แล้วฉันต้องย้ายไปนอนอยู่บ้านของเขาด้วยฉันขอเผื่อไว้ป้องกันตัวน่ะ"

"ป้องกันตัวยังไงวะ" คุณหมอฝ้ายยังสงสัยกับสิ่งที่เพื่อนได้บอกยานอนหลับมันจะป้องกันตัวได้ยังไงกันนะ

"ก็ฉันจะผสมน้ำให้เขาดื่มก่อนนอนไง !!! แค่นี้ฉันก็ไม่มีอะไรกับเขาแล้วไง"

"5555555 แกนี่มันแสบจริงๆ" หมอฝ้ายหัวเราะในความคิดของเพื่อน

"ฉันต้องป้องกันไว้ก่อนเเละแก" อันดาทำหน้าเซ็งเมื่อนึกถึงภาพตอนที่ตัวเองต้องนอนกับสามี

"แล้วตกลงแกจะหย่ากับเค้ามั้ยเนี่ย"

"ตอนนี้ยังว่ะใช้หนี้เค้าหมดก่อน แล้วอีกอย่างตอนนี้อยากให้คุณพ่อฟื้นขึ้นมาก่อนด้วย "

"อือ ฉันเอาใจช่วยแกนะเพื่อน"

เมื่ออันดาเดินจากไปคุณหมอฝ้ายก็ได้แต่มองตามหลังเพื่อนด้วยความเป็นห่วงแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะมันคือปัญหาครอบครัวและเรื่องส่วนตัวของเพื่อน