วิวาห์จำยอมยอม ชีรัน~อันดา ภาคต่อจากรักหมดใจคุณเลขา นิยาย บท 32

เมื่ออันดากลับถึงบ้านก็ขึ้นไปบนห้องนอนอาบน้ำเตรียมตัวนอนทันที ส่วนชีรัน ตอนนี้ยังไม่กลับบ้าน อันดาคิดในใจคืนนี้รอดแล้ว วิธีการเอาตัวรอดที่ดีที่สุดคือเธอต้องรีบนอน เมื่ออาบน้ำเสร็จหญิงสาวจึงนอนทันที

เมื่ออันดาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็พบว่าเห็นแขนใครบางคนที่คุ้นเคยพาดเอวหญิงสาวอยู่

อันดาค่อยค่อยลุกขึ้นอย่างเบาที่สุด แล้วตรงเข้าไปห้องน้ำอาบน้ำในตอนเช้า เมื่ออันดาอาบน้ำเสร็จก็พบว่าชีรัน ยังไม่ตื่นนอน

อันดาจึงเดินลงไปชั้นล่างและทำอาหารเช้าเพื่อนรอชีรันตื่น จะได้มาทานอาหารกันในตอนเช้า

" Surprise จังเลยค่ะที่แม่เห็นหนูอันดาอยู่กับตารัน" คุณหญิงรัชนีเดินมาหาลูกสะใภ้ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

"สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณแม่" อันดายิ้มให้กับแม่สามี

" อยู่บ้านแบบนี้แสดงว่าปรับความเข้าใจกันแล้วใช่ไหมคะ "

"ค่ะ"...อันดาตอบสั้นสั้น

" ถ้าอย่างนี้แม่ขอคืนหุ้นในบริษัทแล้วก็ตำแหน่งประธานให้อันดาเหมือนเดิมนะลูก "

"ไม่ดีกว่าค่ะ อันดาเกรงใจค่ะ"

"แม่ให้อันโน้นอันดาก็ไม่เอา อันนี้อันดาก็ไม่เอาแม่น้อยใจแล้วนะลูก "...แม่ชีรัน ทำหน้างอน

"ถ้าคุณแม่จะกรุณา ให้อันดาไปทำงานที่บริษัทเหมือนเดิมก็ได้ค่ะ ตำแหน่งอะไรก็ได้แล้วก็รับเงินเดือน ส่วนหุ้นของบริษัทก็ยังเป็นของคุณแม่เหมือนเดิมนะคะ "

" ถ้าแม่ยกให้อันดาก็คงจะไม่เอา ถ้างั้นแม่ว่าตามอันดาก็ได้จ้ะเพราะแม่รักอันดาที่สุดอยู่แล้ว เดี๋ยวแม่บังคับหนูมากๆเดี๋ยวหนีแม่กับตารันไปอีก แม่ตามในหนูนะจ๊ะ "

"ขอบคุณคุณแม่มากนะคะที่เข้าใจหนู อันดาทำอาหารเสร็จพอดีเลยค่ะ เดี๋ยวอันดาขอไปเรียกพี่รันมาทานข้าวด้วยกันนะคะ "

"จ้ะลูก"

ไม่นานเมื่ออันดาขึ้นไปตามชายหนุ่มให้มาทานข้าวสักพักชายหนุ่มก็อาบน้ำเดินลงมาทานอาหารกับมารดา

"แม่ดีใจที่สุดเลยที่รัน กับหนูอันดาคืนดีกันแบบนี้"

"ผมรักลูกสะใภ้ของคุณแม่ที่สุดอยู่แล้วครับยังไงผมก็ต้องง้อเมียสิครับแม่ จริงไหมครับที่รัก " ชีรันหันไปสบตาหวานให้กับอันดา

ส่วนอันดาหันมายิ้มให้กับแม่ของชีรัน เมื่อทานอาหารเสร็จชีรัน ก็ขับรถเข้าออฟฟิศไปทำงาน ส่วนอันดาก็ขับรถเข้าออฟฟิศทำงานเช่นกัน

กริ่งเสียงโทรศัพท์ของอันดาดังขึ้นในตอนเที่ยงวัน หญิงสาวหยิบขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็นชีรันนั่นเอง

"มีอะไรให้รับใช้ค่ะนาย ???

" ผมรออยู่ด้านล่างเดี๋ยวเราไปทานอาหารกลางวันใกล้ออฟฟิศคุณกัน"

"สักครู่ค่ะเดี๋ยวฉันเดินลงไป"

เมื่อมาถึงร้านอาหารชีรัน ก็สั่งอาหารเยอะแยะมากมายเต็มโต๊ะไปหมด ชีรันก็พยายามตักโน่นหยิบนี่ให้กับอันดา

"พอแล้วค่ะเต็มจานแล้ว "

เมื่อทานอาหารไปอันดารู้สึกคลื่นไส้เหมือนอยากจะอาเจียน

"คุณคะเอาอันนี้ไปไกลๆฉันหน่อยฉันรู้สึกได้กลิ่นแล้วคลื่นไส้ !!!

พูดยังไม่ทันขาดคำอันดาก็วิ่งตรงเข้าห้องน้ำทันที มื้อกลางวันที่เธอทานเข้าไปทั้งหมดตอนนี้ได้ออกมาอยู่ในชักโครกเป็นที่เรียบร้อย

อ้วกกก แวะ