วิวาห์จำยอมยอม ชีรัน~อันดา ภาคต่อจากรักหมดใจคุณเลขา นิยาย บท 32

เมื่ออันดากลับถึงบ้านก็ขึ้นไปบนห้องนอนอาบน้ำเตรียมตัวนอนทันที ส่วนชีรัน ตอนนี้ยังไม่กลับบ้าน อันดาคิดในใจคืนนี้รอดแล้ว วิธีการเอาตัวรอดที่ดีที่สุดคือเธอต้องรีบนอน เมื่ออาบน้ำเสร็จหญิงสาวจึงนอนทันที

เมื่ออันดาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็พบว่าเห็นแขนใครบางคนที่คุ้นเคยพาดเอวหญิงสาวอยู่

อันดาค่อยค่อยลุกขึ้นอย่างเบาที่สุด แล้วตรงเข้าไปห้องน้ำอาบน้ำในตอนเช้า เมื่ออันดาอาบน้ำเสร็จก็พบว่าชีรัน ยังไม่ตื่นนอน

อันดาจึงเดินลงไปชั้นล่างและทำอาหารเช้าเพื่อนรอชีรันตื่น จะได้มาทานอาหารกันในตอนเช้า

" Surprise จังเลยค่ะที่แม่เห็นหนูอันดาอยู่กับตารัน" คุณหญิงรัชนีเดินมาหาลูกสะใภ้ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

"สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณแม่" อันดายิ้มให้กับแม่สามี

" อยู่บ้านแบบนี้แสดงว่าปรับความเข้าใจกันแล้วใช่ไหมคะ "

"ค่ะ"...อันดาตอบสั้นสั้น

" ถ้าอย่างนี้แม่ขอคืนหุ้นในบริษัทแล้วก็ตำแหน่งประธานให้อันดาเหมือนเดิมนะลูก "

"ไม่ดีกว่าค่ะ อันดาเกรงใจค่ะ"

"แม่ให้อันโน้นอันดาก็ไม่เอา อันนี้อันดาก็ไม่เอาแม่น้อยใจแล้วนะลูก "...แม่ชีรัน ทำหน้างอน

"ถ้าคุณแม่จะกรุณา ให้อันดาไปทำงานที่บริษัทเหมือนเดิมก็ได้ค่ะ ตำแหน่งอะไรก็ได้แล้วก็รับเงินเดือน ส่วนหุ้นของบริษัทก็ยังเป็นของคุณแม่เหมือนเดิมนะคะ "

" ถ้าแม่ยกให้อันดาก็คงจะไม่เอา ถ้างั้นแม่ว่าตามอันดาก็ได้จ้ะเพราะแม่รักอันดาที่สุดอยู่แล้ว เดี๋ยวแม่บังคับหนูมากๆเดี๋ยวหนีแม่กับตารันไปอีก แม่ตามในหนูนะจ๊ะ "

"ขอบคุณคุณแม่มากนะคะที่เข้าใจหนู อันดาทำอาหารเสร็จพอดีเลยค่ะ เดี๋ยวอันดาขอไปเรียกพี่รันมาทานข้าวด้วยกันนะคะ "

"จ้ะลูก"

ไม่นานเมื่ออันดาขึ้นไปตามชายหนุ่มให้มาทานข้าวสักพักชายหนุ่มก็อาบน้ำเดินลงมาทานอาหารกับมารดา

"แม่ดีใจที่สุดเลยที่รัน กับหนูอันดาคืนดีกันแบบนี้"

"ผมรักลูกสะใภ้ของคุณแม่ที่สุดอยู่แล้วครับยังไงผมก็ต้องง้อเมียสิครับแม่ จริงไหมครับที่รัก " ชีรันหันไปสบตาหวานให้กับอันดา

ส่วนอันดาหันมายิ้มให้กับแม่ของชีรัน เมื่อทานอาหารเสร็จชีรัน ก็ขับรถเข้าออฟฟิศไปทำงาน ส่วนอันดาก็ขับรถเข้าออฟฟิศทำงานเช่นกัน

กริ่งเสียงโทรศัพท์ของอันดาดังขึ้นในตอนเที่ยงวัน หญิงสาวหยิบขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็นชีรันนั่นเอง

"มีอะไรให้รับใช้ค่ะนาย ???

" ผมรออยู่ด้านล่างเดี๋ยวเราไปทานอาหารกลางวันใกล้ออฟฟิศคุณกัน"

"สักครู่ค่ะเดี๋ยวฉันเดินลงไป"

เมื่อมาถึงร้านอาหารชีรัน ก็สั่งอาหารเยอะแยะมากมายเต็มโต๊ะไปหมด ชีรันก็พยายามตักโน่นหยิบนี่ให้กับอันดา

"พอแล้วค่ะเต็มจานแล้ว "

เมื่อทานอาหารไปอันดารู้สึกคลื่นไส้เหมือนอยากจะอาเจียน

"คุณคะเอาอันนี้ไปไกลๆฉันหน่อยฉันรู้สึกได้กลิ่นแล้วคลื่นไส้ !!!

พูดยังไม่ทันขาดคำอันดาก็วิ่งตรงเข้าห้องน้ำทันที มื้อกลางวันที่เธอทานเข้าไปทั้งหมดตอนนี้ได้ออกมาอยู่ในชักโครกเป็นที่เรียบร้อย

อ้วกกก แวะ

" คุณหมอว่ายังไงบ้าง "... ชีรันถามด้วยความเป็นห่วง

"คุณหมอบอกว่าฉันเป็นโรคกระเพาะค่ะ คุณหมอให้ยาบำรุงมาเดี๋ยวก็หายค่ะ แล้วให้ฉันพักผ่อนให้เพียงพอ ระยะนี้เป็นระยะเริ่มแรกฉันอาจจะอาเจียนบ่อย แต่ถ้าฉันทานยาตามที่คุณหมอให้มาและพักผ่อนเพียงพอก็จะไม่อาเจียนอีกค่ะ"

" ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมพาคุณกลับบ้านเลย"

"แต่ว่าฉันต้องกลับไปทำงานต่อนะคะ"

"อย่าดื้อกับพี่สิอันดา สุขภาพต้องมาก่อนเรื่องงานเอาไว้ทีหลัง " เค้าออกคำสั่งราวกับว่าเค้าเป็นห่วงเธอมากเหลือเกิน

" คะ "

เมื่อถึงบ้านชีรันก็จอดรถพาอันดาเดินขึ้นข้างบนห้องนอนทันที

"คุณหนูกับคุณอันดาวันนี้ทำไมกลับบ้านเร็วจังคะ "..... นมพินถามด้วยความสงสัย

"วันนี้อันดาเธอไม่สบายครับอาเจียนหน้ามืดผมพาไปหาหมอคุณหมอบอกว่าเป็นโรคกระเพาะบอกว่าให้นอนพักผ่อนเยอะเยอะ วันนี้ก็เลยพากลับบ้านมาพักผ่อนเลยครับนม"

"งั้นเชิญคุณอันดากับคุณหนูขึ้นด้านบนเลยนะคะเดี๋ยวนมทำอาหารอะไรอ่อนๆให้ทานค่ะจะได้ทานยา"

"ขอบคุณมากค่ะนม" อันดาหันไปบอกสาวใช้คนเก่าแก่

เมื่อชีรันพาอันดาขึ้นมานอนด้านบนห้องนอนแต่ตัวเองก็กลับมาดูแลหญิงสาวไม่ยอมกลับไปทำงานที่ออฟฟิศ ด้วยความสงสัยอันดาจึงถาม

"คุณไม่กลับไปทำงานหรือคะ!?

"ไม่อ่ะขี้เกียจ"