ยอดหมอร้อยพิษสยบปฐพี นิยาย บท 163

มู่ซิวหานเขียนใบยืมหนี้ค้างจ่ายค่ารับเลี้ยงดูจำนวนห้าพันตำลึงทองขึ้นอีกหนึ่งแผ่น จากนั้นก็รู้สึกงุนงงไม่รู้ว่าร่างกายของตนเองอยู่ที่ใด

การพบกันสองครั้งในเวลาสั้นๆ เขาก็เป็นหนี้สามหมื่นห้าพันตำลึงทอง นอกจากนั้นยังต้องชดเชยด้วยหยกแขวนหนึ่งชิ้น กวานทองคำบริสุทธิ์หนึ่งชิ้น กริชเหล็กเย็นชั้นดีหนึ่งเล่ม

ฉู่เชียนหลีเก็บใบยืมหนี้และสิ่งของที่เป็นหลักฐานยืนยันเอาไว้อย่างดี มุมปากมีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจ: “ไปกันเถอะ พาเจ้ากลับไปที่ค่ายก่อน”

พูดไป ขณะที่กำลังจะนำคนประคองขึ้นมา กลับเห็นเฟิ่งเสวียนตู้ก้าวเดินไปข้างหน้า

“เชียนหลี ข้าจัดการเอง ถ้าเจ้าเคลื่อนไหว อีกเดี๋ยวจะได้ไม่ต้องนอนไม่หลับอีก”

ฉู่เชียนหลีรีบเก็บมือกลับคืน พยายามทำจิตใจให้สงบดั่งน้ำ: “ได้”

เฟิ่งเสวียนตู้เหลือบตามองลงล่าง ดวงตาหงส์กวาดมองไปที่มู่ซิวหานอย่างเย็นชา ยกมือขึ้นคว้าปกคอเสื้อของเขาเอาไว้ทันที แล้วนำคนกระโดดพุ่งลงไปจากหน้าผา

ฉู่เชียนหลีหันกลับไปมองคนตายที่นอนกันระเกะระกะอยู่บนพื้น สะบัดแส้ยาวหนึ่งทีคนก็มาวางกองอยู่ด้วยกัน สาดผงยาหนึ่งกำมือออกไป ทำให้พวกเขาทั้งหมดนอนหลับอย่างไม่รู้สึกตัว

คนเหล่านี้มองจากเสื้อผ้าและรูปร่างหน้าตาดูเหมือนไม่ใช่คนของตงเสวียน ยังไงก็ต้องควบคุมตัวนำกลับไปให้คนตรวจสอบ

ในที่สุดมู่ซิวหานก็ตกลงบนพื้น สีหน้าที่เดิมทีซีดขาวในตอนนี้เริ่มสดใสขึ้นบ้างเล็กน้อย

“องค์ชาย......ท่านนี้ ขอบคุณที่พาข้าลงมา”

เฟิ่งเสวียนตู้เหลือบตามองอย่างเย็นชา ไม่มีความตั้งใจที่อยากจะตอบกลับเลยแม้แต่น้อย

มู่ซิวหานรู้สึกเพียงแค่ว่าทั่วทั้งตัวหนาวขึ้นมาทันที หนังศีรษะเริ่มออกอาการชาขึ้นมาเบาๆ: เมื่อสักครู่คนผู้นี้จะนำตนเองโยนลงมาจากกลางอากาศอย่างแน่นอน ลางสังหรณ์ของเขาไม่มีทางผิดพลาดอย่างแน่นอน!

ฉู่เชียนหลีค่อยๆตกลงมาที่พื้นอย่างเบาๆและสง่างาม พบความนิ่งเงียบอย่างแปลกประหลาดระหว่างคนทั้งสอง กะพริบตาด้วยความไม่เข้าใจ: “เกิดอะไรขึ้น?”

“ไม่มีอะไร” เฟิ่งเสวียนตู้ก้าวมาข้างหน้าจับมือของฉู่เชียนหลีไว้แน่น “ไปกันเถอะ”

มู่ซิวหานเดินโซเซตามฝีเท้าของคนทั้งสองไป สายตาจ้องไปที่มือของพวกเขาที่จับแน่นเอาไว้ด้วยกัน ดวงตากลมโตจ้องมองอย่างโกรธแค้น

เกิดอะไรขึ้น? กลยุทธ์สาวงามนี่ไม่ใช่ว่าต้องแสดงกับตนเองหรอกหรือ? เหตุใดจึงรู้สึกว่าเขาถึงเป็นส่วนเกินมาคนนั้น?

ทันทีที่ก้าวเข้ามาในเขตของค่าย อยู่ๆมู่ซิวหานรู้สึกถึงความสั่นสะเทือนของพื้นดิน จากนั้นตามมาด้วยลมปราณที่แข็งแกร่งปะทะเข้าที่ใบหน้าทันที ทำให้จิตใจของคนหวาดผวาไม่สิ้นสุด

ครู่ต่อมา ร่างเปื้อนเลือดของทั้งหกคนช่วยกันประคองตัวซึ่งกันและกันเดินออกมาจากในป่า คุกเข่าลงอย่างพร้อมเพรียงกันต่อหน้าของฉู่เชียนหลี

“บ่าวขอบพระคุณคุณหนูใหญ่”

จิตใจของโหลเชิ่งและคนอื่นๆเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ได้ก้าวเข้าสู่เส้นทางการฝึกตน เป็นบุญคุณเหมือนได้เกิดใหม่ หลักจากนี้ไปพวกเขาจะต้องบุกน้ำลุยไฟ แม้ตายหมื่นครั้งก็ไม่ถอยเพื่อคุณหนูใหญ่อย่างแน่นอน

ฉู่เชียนหลีก้าวไปข้างหน้าช่วยพวกเขาตรวจดูรอบหนึ่ง หลังจากมั่นใจว่าไม่มีข้อผิดพลาด ก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ภายในใจมีความประหลาดใจอยู่บ้างเหมือนกัน คิดไม่ถึงว่าทั้งหกคนจะสามารถยืนหยัดได้โดยไม่คาดคิด

“ไม่เลว วันนี้พักก่อน รักษาอาการบาดเจ็บให้หายดีแล้ว เรื่องอื่นๆไม่รีบร้อน”

“ขอรับ”

มู่ซิวหานกำลังมองดูร่างของโหลเชิ่งกับพวก ภายในใจเต็มไปด้วยความตกตะลึง

เห็นได้ชัดว่าบนร่างกายของคนเหล่านี้เต็มไปด้วยบาดแผล อีกทั้งยังดูไปแล้วก็สาหัสอย่างมาก แต่ร่างกายนั่นกลับมีพลังแข็งแกร่งจนน่าประหลาดใจ อีกทั้งยังความรู้สึกกดขี่ที่เขาคุ้นเคยมากๆนั่นอีก เห็นได้ชัดว่าเป็นพลังที่บนร่างกายผู้ฝึกตนเท่านั้นถึงจะมี

ผู้ฝึกตนเหล่านี้ล้วนเรียกแทนตนเองว่าบ่าว ถ้าเช่นนั้น ฐานะที่แท้จริงของสตรีที่อยู่ตรงหน้านี้คืออะไร?

“พี่เทพธิดา......”

“ท่านแม่!” เซินเป่าวิ่งเข้ามาหา มองไปทางมู่ซิวหานด้วยความประหลาดใจ “ท่านแม่ พี่ชายท่านนี้คือใคร?”

ดวงตาของมู่ซิวหานที่เบิกกว้างมองไปยังเซินเป่า อย่างช้าๆ แล้วก็มองไปยังบนร่างกายของฉู่เชียนหลีอย่างแข็งทื่อ ในเวลานี้ภายในใจเขาเกิดความเข้าใจขึ้นทันที

กลยุทธ์สาวงามอะไรกัน กลยุทธ์แสร้งปล่อยเพื่อจับอะไรกัน ไม่มีอยู่จริงทั้งสิ้น!

เพียงแค่คนเหล่านั้นของเป่ยเหลียงสมองไม่มีปัญหา คงจะไม่ให้สตรีที่เป็นแม่คนแล้วคนหนึ่งมาใช้กลยุทธ์สาวงามกับเขาอย่างแน่นอน

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ มู่ซิวหานนึกย้อนไปถึงกิริยาท่าทางของตนเองก่อนหน้านี้ ที่สีหน้าของเขาสักพักเป็นสีแดงสักพักสดใส สักพักเป็นสีแดง

ดวงตาของเซินเป่าเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ:” ว้าว พี่ชายคนนี้เปลี่ยนใบหน้าได้

ฉู่เชียนหลีขยี้หัวของเซินเป่า: “เรียกท่านอา นี่คือคนใหม่ที่ถูกท่านแม่หลอก......คนป่วย เจ้าเรียกว่าท่านอามู่ก็ได้”

เกือบจะหลุดพูดคำว่าคนที่ถูกหลอกให้เสียเงินออกมาเสียแล้ว ใครใช้ให้น้องชายคนนี้เรียนรู้อะไรที่ไม่ดี เรียนรู้การหลอกลวงผู้อื่น คนโบราณว่าไว้ ผู้ที่หลอกลวงผู้อื่น ผู้อื่นก็จะคิดว่าผู้นั้นหลอกลวงตลอดไป

เซินเป่าพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง: “สวัสดีท่านอามู่ ข้าคือเซินเป่า”