ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1002

ตอนที่ 1002 หวังฉิงเซิง

……………………………………………………………………..

หลังจากผ่านค่ำคืนที่วุ่นวายไปม่อหลงก็กลับไปที่โรงแรมในตอนเช้าแต่ก็ยังไม่มีข่าวของแม่ม่ายดำจือเหวินเลย ยิ่งไปกว่านั้นม่อหลงก็ไม่คุ้นเคยกับดินแดนนี้ไม่เหมือนในเมืองเซี่ยงไฮ้เพราะถ้าเขาต้องการข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้เขาก็จะได้รับข้อมูลมากมายแต่ในเมืองซีหนิงนั้นม่อหลงต้องซ่อนตัวตนของเขาดังนั้นจึงเป็นการยากที่จะทราบข่าวต่างๆได้

เย่เชียนเองก็นอนไม่หลับทั้งคืนเพราะจือเหวินหายตัวไปอย่างลึกลับดังนั้นเขาจะหลับได้อย่างไร เพื่อทำให้สงบสติอารมณ์เย่เชียนจึงนั่งบนโซฟาทั้งคืนเพื่อปรับสมาธิ ส่วนหลี่เหว่ยกับชิงเฟิงเองพวกเขายังกังวลเกี่ยวกับจือเหวินเช่นกันและเอาแต่สูบบุหรี่ตลอดทั้งคืนเพื่อลดความกังวลและพวกเขาก็มาที่ห้องของเย่เชียนในตอนเช้า

ไม่นานหลังจากนั้นม่อหลงก็กลับมาและมองเย่เชียนอย่างขอโทษแล้วพูดว่า “ฉันขอโทษด้วยบอส..มันไม่มีข่าวเกี่ยวกับจือเหวินเลย..ซึ่งฉันก็ลองไปที่คฤหาสน์ของหวังหว่านยู่ราชาแห่งภาคตะวันตกเฉียงเหนือและบอกได้เลยว่าการป้องกันที่นั่นแน่นหนามากจนเข้าใกล้ไม่ได้เลย”

“ไม่เป็นไร..พี่เองก็เหนื่อยมาทั้งคืนแล้วเพราะงั้นรีบไปพักผ่อนเถอะ” เย่เชียนพูด

“บอส..เราจะไปตรวจสอบทำไมล่ะเพราะไม่ว่าพี่สะใภ้จะถูกหวังหว่านยู่จับตัวไปหรือไม่ก็ตามถึงยังเธอก็หายตัวไปในเมืองซีหนิงเพราะงั้นเราก็แค่ไปหาใครสักคนเพื่อถามสิ่งต่างๆ” หลี่เหว่ยพูด

“ใช่เราควรไปหาพวกเจ้าถิ่นของเมืองนี้และถึงแม้ว่าหวังหว่านยู่จะไม่ได้จับพี่สะใภ้ไปก็เถอะ..แต่ถ้าเราไปซื้อข้อมูลจากพวกนั้นเราจะได้ข่าวเร็วกว่าไปสืบเองอย่างแน่นอน” ชิงเฟิงพูดต่อ “บอสอย่างกังวลไปเลยพี่สะใภ้เป็นคนฉลาดและเธอก็ไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก”

เย่เชียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า “เตรียมตัวให้พร้อมเราจะไปหาหวังหว่านยู่ราชาแห่งภาคตะวันตกเฉียงเหนือใน..ฉันล่ะอยากรู้จริงๆว่าคนที่ถูกเรียกว่าราชาจะมีความสามารถสักแค่ไหน” ในสายตาของเขา เจตนาฆ่าที่แข็งแกร่งระเบิดออกมา สังหารอย่างเห็นได้ชัด

“ฉันจะไปด้วย” ม่อหลงพูด

เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “เมื่อคืนพี่ทำงานหนักและไม่ได้นอนทั้งคืนเลยเพราะงั้นวันนี้พี่ควรจะพักผ่อนให้เพียงพอ..ผมคิดว่าหวังหว่านยู่ไม่กล้าทำอะไรกับผมหรอกและนอกจากนี้เราเป็นฝ่ายไปหาเขาเพื่อพูดคุยเพราะงั้นมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก”

“ไอ้คนแบบนี้มันไว้ใจไม่ได้และในความคิดของผมหวังหว่านยู่เป็นคนเลวทรามต่ำช้าและเจ้าเล่ห์ไม่อย่างนั้นมันคงไม่เล่นสกปรกโดยการจับตัวพี่สะใภ้ไปหรอก..บอสระวังตัวเอาไว้ด้วยนะ” หลี่เหว่ยพูด “ตอนนี้ผมพร้อมมากเพราะงั้นถ้าเขากล้าทำอะไรล่ะก็มันจะเกิดสงครามแน่นอน” หลี่เหว่ยพูดและฉีกเสื้อด้วยความบ้าคลั่งและร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยระเบิด

เมื่อเห็นแบบนั้นเย่เชียน,ม่อหลงและชิงเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ “นายไปเอาระเบิดพวกนี้มาจากไหน” เย่เชียนถามด้วยความประหลาดใจ

“ผมเตรียมมันเอาไว้ก่อนที่จะมาถึงที่นี่..ตอนแรกผมต้องการจะระเบิดคฤหาสน์ของหวังหว่านยู่ให้หายออกไปจากแผนที่เมืองซีหนิง” หลี่เหว่ยพูดอย่างเกรี้ยวกราด

เย่เชียนก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้เพราะถึงแม้ว่าบางครั้งหลี่เหว่ยจะหุนหันพลันแล่นไปหน่อยแต่เขาก็จริงใจเสมอ ซึ่งเย่เชียนนั้นก็ไม่รู้เลยว่าราชาแห่งภาคตะวันตกเฉียงเหนือหวังหว่านยู่นั้นเป็นคนยังไงและไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าเขาจะไม่ทำอะไร ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุดคือสิ่งที่หลี่เหว่ยคิด แต่ทว่าในขณะที่เขากำลังจะพูดจู่ๆก็มีคนเคาะประตูและหลี่เหว่ยก็รีบใส่เสื้อผ้าของเขาทันทีจากนั้นชิงเฟิงก็เดินไปเปิดประตู

ที่ประตูมีชายวัยกลางคนแปลกๆยืนอยู่และชิงเฟิงก็ตกตะลึงเล็กน้อยแล้วถามว่า “คุณมาหาใครเหรอ?”

“คุณเย่อยู่ที่นี่หรือเปล่า..ผมชื่อหวังฉิงเซิง” ชายวัยกลางคนที่ประตูพูด

“คุณมาผิดที่แล้ว..ที่นี่ไม่มีคนชื่อเย่” ชิงเฟิงพูดแล้วปิดประตูเพราะในดินแดนของคนอื่นชิงเฟิงต้องระวังอย่างมาก

“ให้เขาเข้ามา” เสียงของเย่เชียนดังมาจากด้านในและชิงเฟิงก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งแล้วเปิดประตูอีกครั้งแล้วให้หวังฉิงเซิงเข้ามา จากนั้นหวังฉิงเซิงก็ขอบคุณเขาครั้งแล้วครั้งเล่าและเดินเข้ามายืนตรงหน้าเย่เชียนด้วยความสั่นเทา “นั่งลงเถอะ” เย่เชียนโบกมือแล้วพูดว่า “ผมเพิ่งจะมาถึงที่นี่เมื่อวานนี้เองเพราะงั้นคุณมีอะไรจะมาบอกผมอย่างงั้นเหรอ?”

“ผมรู้ว่าคุณเย่ต้องอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับแม่ม่ายดำจือเหวินอย่างแน่นอนเพราะงั้นผมจึงมาที่นี่เพื่อบอกคุณ” หวังฉิงเซิงพูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน