ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1052

ตอนที่ 1052 ศึกแห่งการเปลี่ยนแปลง (1)

…………….

หลังจากทำสมาธิมาทั้งวันตู้ฟู่เหว่ยก็ได้ปรับสภาพจิตใจและร่างกายของเขาให้อยู่ในจุดที่พร้อมที่สุดและเขาก็รู้สึกผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์แบบ เหตุผลที่เย่เชียนกล้าที่จะท้าทายเขานั้นเขาก็ไม่สนใจปัญหานี้อีกต่อไปเพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้าและเขาจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด

หยานซื่อฉุยก็รีบเดินเข้าไปและพูดว่า “ท่านอาจารย์ทุกอย่างพร้อมแล้ว..ตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด..ถึงแม้ว่าเขาจะแพ้และไม่ยอมรับผลการต่อสู้เขาก็ไม่สามารถก่อปัญหาได้อยู่ดี”

ตู้ฟู่เหว่ยก็พยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “นี่คือภาคตะวันตกเฉียงเหนือดินแดนของเราเพราะงั้นถึงแม้ว่าพวกมันจะข้ามแม่น้ำมาได้ถึงยังไงพวกมันก็ต้องสยบต่อหน้าฉันอยู่ดี” ในคำพูดเต็มไปด้วยความมั่นใจ

“สิ่งที่สำคัญที่สุดคือฝั่งของหยานตง..เพราะตาแก่นั่นดูเหมือนจะชอบบางอย่างในตัวของเย่เชียนมาก..ถ้าหากเย่เชียนแพ้ล่ะก็หยานตงอาจจะปฏิเสธที่จะยอมรับกฎและปกป้องเขาแบบนั้นพวกเราจะต้องเจอปัญหาอย่างแน่นอน “หยานซื่อฉุยพูด

“หืม..ผู้อาวุโสหยานไม่กล้าทำอะไรมากหรอก..ถึงยังไงเขาเป็นผู้คุมกฎของยุคนี้อยู่แล้วและเขาก็สามารถทำในสิ่งที่เขาพูดได้เพราะงั้นไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก..พวกเอ็งแค่ต้องปกป้องฉันจากการลอบโจมตีของพวกนั้นก็พอ “ตู้ฟู่เหว่ยพูด “ฉันได้ยินชื่อเสียงและวีรกรรมของเย่เชียนมาเยอะมาก..เขาเป็นตัวอันตรายเพราะงั้นเราต้องระวังตัวเอาไว้ให้ดี”

จากนั้นตู้ฟู่เหว่ยก็หันไปมองชาฮัวเอียนและพูดว่า “โดยเฉพาะอย่างยิ่งฮัวเอียน..ครั้งนี้ศิษย์พี่ของเอ็งกับฉันจะต้องไปที่สถานที่การต่อสู้แล้วเพราะงั้นเอ็งจะต้องอยู่ดูแลสำนักของเรา..เอ็งพร้อมหรือยัง..เอ็งรู้ไหมว่าการที่เอ็งถูกเอาเปรียบตลอดหลายปีที่ผ่านมามันเป็นสิ่งที่สอนเอ็งมาตลอดและนั่นก็ถือว่าเป็นครูและบทเรียนที่สำคัญในชีวิต..ในฐานะอาจารย์ฉันเชื่อว่าเอ็งจะต้องทำได้ดี ในอนาคต..สำนักม่อจื๊อจะดีได้แค่ไหนมันก็ขึ้นอยู่กับเอ็งและศิษย์พี่ของเอ็ง..อย่าทำให้อาจารย์คนนี้ผิดหวังก็แล้วกัน”

ชาฮัวเอียนก็พยักหน้าตอบว่า “ขอบคุณครับอาจารย์” และรีบพูดอย่างรวดเร็วว่า “ท่านอาจารย์ไม่ต้องกังวลไปเพราะตราบใดที่ผมยังอยู่สำนักม่อจื๊อจะต้องรุ่งโรจน์และจะไม่มีใครมารุกรานเราได้..อาจารย์ครับก่อนไปดื่มชาโสมสักถ้วยสิ” ในขณะที่เขาพูด เขาหยิบถ้วยชาโสมบนโต๊ะแล้วยื่นให้ ซึ่งนี่เป็นนิสัยประจำของตู้ฟู่เหว่ยเพราะทุกเช้าที่เขาตื่นขึ้นมาเขาต้องดื่มชาโสมหนึ่งถ้วยเสมอ

“ขอบใจมาก” ตู้ฟู่เหว่ยรับชาโสมแล้วดื่มจนหมดในอึกเดียว อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้สังเกตเห็นหมอกอันชั่วร้ายที่แวบวาบในดวงตาของชาฮัวเอียนเพราะมันหายไปอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ว่าตู้ฟู่เหว่ยจะตระหนักถึงความทะเยอทะยานบางอย่างของชาฮัวเอียนเป็นอย่างดีแต่เขาก็ยังคงเชื่อชาฮัวเอียนในเรื่องนี้เพราะท้ายที่สุดเย่เชียนกับคนอื่นๆก็กำลังมุ่งเป้ามาที่สำนักม่อจื๊อ ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่ลูกศิษย์ของเขาจะทรยศเขา ซึ่งถ้าหากชาฮัวเอียนทำแบบนั้นเขาก็จะไม่ได้อะไรอยู่ดี

ความมั่นใจในตัวเองบางครั้งก็ทำให้คนตาบอดและทำให้เขามองไม่เห็นสิ่งต่างๆได้อย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง ณ จุดนี้ตู้ฟู่เหว่ยจะพ่ายแพ้ให้กับเย่เชียนอย่างไม่ต้องสงสัย ต่อให้สถานการณ์จะเป็นอย่างไรจะดีหรือไม่ดีท้ายที่สุดแล้วก็ต้องวิเคราะห์ให้ครอบคลุมที่สุด ตู้ฟู่เหว่ยนั้นไม่เคยประเมินตัวเองต่ำไปจนหมดความมั่นใจเพราะสำหรับเขาความมั่นใจในตัวเองนั้นจะต้องอาศัยความได้เปรียบอย่างเด็ดขาดตามข้อสันนิษฐานต่างๆ

หลังจากดื่มชาโสมแล้วตู้ฟู่เหว่ยก็ยื่นถ้วยน้ำชาให้และชาฮัวเอียนก็รับด้วยความเคารพและเขาก็โล่งใจมาก โชคดีที่เขามีความสามารถในการควบคุมอารมณ์และความรู้สึกได้ดีมากไม่อย่างนั้น ดวงตาที่เฉียบคมของตู้ฟู่เหว่ยจะต้องมองเห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ในสีหน้าและดวงตาของเขาได้อย่างแน่นอน

เมื่อมองดูตู้ฟู่เหว่ยและหยานซื่อฉุยขับรถออกไปแล้วชาฮัวเอียนก็อดไม่ได้ที่จะฉีกยิ้ม จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาแล้วโทรหาลูกน้องของเขาแล้วพูดว่า “เตรียมทุกอย่างให้พร้อมแล้วรอคำสั่งของฉัน” หลังจากนั้นเขาก็วางสายไป

ทางด้านเย่เชียนกับม่อหลงก็พร้อมแล้วเช่นกัน ในตอนนี้พลังในร่างกายของเขาเดือดพล่านแต่เขาก็ไม่ได้สนใจความผิดปกติของร่างกายของเขา เพราะถึงแม้ว่าสิ่งที่เหมือนเมล็ดถั่วเหลืองจะมีรอยแตกระหว่างการทำสมาธิเมื่อคืนนี้ก็ตามแต่เขาจำเป็นที่จะต้องแก้ไขมันหลังจากการต่อสู้จบลงเท่านั้น

เย่เชียนก็แตะไหล่ม่อหลงและไม่ได้พูดอะไรเพราะพวกเขาเป็นพี่น้องกันมานานหลายปีจึงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากมาย เพียงแค่มองเพียงครั้งเดียวก็สามารถเข้าใจความคิดของกันและกันได้อย่างเต็มที่ ตอนนี้พี่น้องมีความคิดเดียวกันและพวกเขาก็ตัดสิ่งที่ไม่จำเป็นออกไป จากนั้นม่อหลงก็ชนมือกับเย่เชียนและดวงตาของพวกเขาก็แน่วแน่อย่างมาก

ศึกครั้งนี้สำคัญอย่างมากและต่างฝ่ายต่างก็เตรียมตัวมาอย่างดีที่สุดและไม่ว่าใครจะอยู่หรือตายต่างฝ่ายต่างก็เข้าใจความหมายในแววตาของกันและกัน วิชาลับประตูแปดด่านที่หยานตงสอนมานั้นหากไม่ใช่ช่วงเวลาที่วิกฤตจริงๆพวกเขาก็จะไม่ใช้มันเลย

หวงฟู่ชิงเตี๋ยนกับจินเหว่ยห่าวก็รออยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรม ซึ่งเมื่อเห็นการแสดงออกของเย่เชียนกับม่อหลงแล้วจินเหว่ยห่าวก็รู้สึกอิจฉาในใจเพราะความเป็นพี่น้องกันแบบนี้ทำให้เขาประทับใจมากจนเขาคิดถึงพี่น้องของเขาเองแต่มันก็น่าเศร้าอย่างมาก

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้จินเหว่ยห่าวพอใจก็คือพี่ชายต่างมารดาของเขานั้นดีกับเขามากเพราะตั้งแต่เด็กจนโตเขาติดตามพี่ชายคนนั้นเหมือนเด็กโง่และไม่ว่าแม่ของเขาจะดุด่าเขาอย่างไรก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจเขาได้ ณ จุดนี้จินเหว่ยห่าวรู้สึกมีความสุขอย่างมาก นอกจากนี้เขายังสาบานอย่างลับๆว่าไม่ถ้าหากเขาแก้แค้นตระกูลจินในอนาคตเขาจะไม่มีวันแตะต้องพี่ชายต่างมารดาของเขาอย่างแน่นอน

“ปู่ครับ..ที่เหลือผมขอฝากด้วยนะ” เย่เชียนพูด “ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา..พวกเราสามคนจะไปที่นั่นและผมเชื่อว่าถ้ามีผู้อาวุโสหยานอยู่ด้วยตู้ฟู่เหว่ยจะไม่กล้าเล่นสกปรกอย่างแน่นอน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน