ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1080

ตอนที่ 1080 วิชาผนึกอมตะ (2)

…………….

จินเหว่ยห่าวและม่อหลงนั้นไม่รู้ว่าวิชาผนึกอมตะนั้นทรงพลังแค่ไหนแต่เมื่อดูจากอาการบาดเจ็บของเย่เชียนที่กระอักเลือดออกมาหลังจากถูกชาฮัวเอียนโจมตีแล้วพวกเขาก็สามารถเดาได้ว่าชาฮัวเอียนนั้นแข็งแกร่งแค่ไหนแต่พวกเขารู้เกี่ยวกับวิชาผนึกอมตะน้อยไปจริงๆ แต่ดูเหมือนว่าเย่เชียนจะเข้าใจอะไรบางอย่างแต่เนื่องจากเย่เชียนไม่ได้พูดพวกเขาจึงไม่อยากที่จะถามคำถามเพิ่มเติมเพราะถ้าเย่เชียนคิดออกจริงๆเขาจะพูดอย่างแน่นอน ดังนั้นตอนนี้จึงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะถามมากไปกว่านี้

เย่เชียนรู้สึกบางอย่างเกี่ยวกับวิชาผนึกอมตะจริงๆและในตอนนี้เย่เชียนดูเหมือนจะมีความเข้าใจเล็กน้อยเกี่ยวกับมันแต่เขาก็ยังคิดไม่ออกในตอนนี้ดังนั้นเขาจึงต้องคิดให้รอบคอบเสียก่อนเพราะท้ายที่สุดเรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับแผนการในอนาคตทั้งหมด ถ้าหากเขาไม่รู้เกี่ยวกับความลึกลับในความสามารถของชาฮัวเอียนอย่างแน่ชัดล่ะก็ในอนาคตพวกเขาจะต้องลำบากอย่างแน่นอน เย่เชียนนั้นเชื่อว่าถ้าหากความสามารถของชาฮัวเอียนไม่สูงขนาดนี้ชาฮัวเอียนคงจะไม่สามารถทำให้เขาบาดเจ็บจนกระอักเลือดออกมาอย่างแน่นอน ซึ่งแม้แต่ตู้ฟู่เหว่ยก็ยังไม่มีความสามารถถึงขนาดนี้และนั่นก็ยืนยันได้ว่าความสามารถและทักษะของชาฮัวเอียนนั้นสูงจริงๆแต่ทำไมเขาถึงยอมตู้ฟู่เหว่ยมาจนถึงตอนนี้? เย่เชียนรู้สึกว่าต้องมีบางอย่างที่เขาไม่รู้และมันก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดแน่นอน

************************************************************************

ในเวลาต่อมาสถานการณ์ทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีนดูเหมือนจะเงียบสงบเล็กน้อย อย่างไรก็ตามงานทำความสะอาดพื้นที่ของสำนักม่อจื๊อก็เต็มไปด้วยความยากลำบาก แต่ชาฮัวเอียนประสบความสำเร็จในการขึ้นครองตำแหน่งเจ้าสำนักม่อจื๊อและชาฮัวเอียนก็ถูกฆ่าตายกลางห้องโถงพิธีงานศพอย่างน่าอนาถ แน่นอนว่าชาฮัวเอียนก็ไล่กำจัดและเก็บกวาดผู้ไม่เห็นด้วยและผู้ที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามกับเขา ในเวลาไม่นานสำนักม่อจื๊อก็อยู่ในความโกลาหลเพราะสาวกหลายๆคนต่างก็พากันถอนตัวออกจากสำนักม่อจื๊อไปทีละคน

ชาฮัวเอียนก็โหดร้ายอย่างมากเพราะเขาไม่แสดงความเมตตาต่อผู้ที่ต่อต้านเขาและอันที่จริงนี่ก็เป็นเรื่องปกติเช่นกันเพราะถ้าหากเขาไม่ฟื้นฟูความแข็งแกร่งของสำนักม่อจื๊อโดยเร็วที่สุดล่ะก็นั่นจะปัญหาสำหรับเขามากขึ้นเท่านั้น

ส่วนทางด้านโอ่วหยาวหมิงซวนนั้นก็สั่งขุดเจาะอุโมงค์ในเหมืองแร่ทองคำและขนส่งไปยังโรงงานแปรรูปอย่างรวดเร็วภายใต้การขนส่งของเครือน่านฟ้ากรุ๊ปในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กำไรรวมจากธุรกิจในครั้งนี้จะมหาศาลอย่างมากและทั้งหมดนี้เป็นรายได้เสริมรายได้จากเหมืองถ่านหินเพราะแค่เหมืองถ่านหินเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วสำหรับพวกเขาที่จะทำการเก็บเกี่ยวครั้งใหญ่โดยไม่ต้องพูดถึงเหมืองทองคำก็ได้

ส่วนเย่เชียนในเวลานี้เขาไม่ปรากฏตัวออกมาเลยและเอาแต่ขังตัวเองอยู่ในห้องตลอดเวลา แต่จินเหว่ยห่าวกับม่อหลงก็ไม่ได้รบกวนเขาโดยรู้ว่าเย่เชียนกำลังคิดเกี่ยวกับปัญหาต่างๆ ส่วนหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะม่อหลงเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับวิชาลับผนึกอมตะของชาฮัวเอียนและเมื่อได้ยินแบบนั้นหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ตกใจอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อม่อหลงถามหวงฟู่ชิงเตี๋ยนว่าเขารู้เกี่ยวกับวิชาผนึกอมตะหรือไม่นั้นหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ส่ายหัวและพูดว่า “ฉันเคยอ่านเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตำราโบราณและว่ากันว่ามันถูกส่งต่อมาจากลัทธิลึกลับและศิลปะการต่อสู้ก็มีพลังมากแต่ไม่มีใครเคยเห็นวิชาผนึกอมตะนั่นเลย..ฉันไม่เคยคิดเลยว่าชาฮัวเอียนจะฝึกฝนวิชาผนึกอมตะจริงๆ..ดูเหมือนมันจะไม่ง่าย”

“บอสจงใจสวมผ้าปิดหน้าและไปต่อสู้กับเขาแต่บอสถูกชาฮัวเอียนโจมตีจนกระอักเลือดภายในการโจมตีครั้งเดียว..ซึ่งเห็นได้ว่าวิชาผนึกอมตะนี้ทรงพลังจริงๆ..แต่ดูเหมือนว่าบอสจะมองเห็นอะไรบางอย่างเพราะงั้นเขาจึงอยู่ในห้องของเขาเพื่อคิดเกี่ยวกับมัน” ม่อหลงพูด

“เย่เชียนเจออะไรมามากมายเพราะงั้นบางทีเขาอาจมองเห็นบางสิ่งบางอย่างได้” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูด “พูดตามตรงฉันเองก็เคยได้ยินเรื่องวิชาผนึกอมตะมาก่อนแต่ฉันไม่เคยเห็นมันเลย..ชาฮัวเอียนสามารถใช้มันได้มาโดยตลอดแต่มันกลับถูกซ่อนไว้เอาตลอดเวลาเห็นได้ว่าชาฮัวเอียนมีแผนการที่ลึกล้ำอย่างมาก..ถ้าชาฮัวเอียนนั่งอยู่บนจุดสุดของสำนักม่อจื๊อล่ะก็สิ่งต่างๆจะยากขึ้นอย่างแน่นอน..แล้วพวกเราจะเริ่มกันเมื่อไหร่?..เย่เชียนกำลังวางแผนจะทำอะไรกันแน่?”

“บอสบอกว่าอย่าเพิ่งรีบ” ม่อหลงพูด “บอสบอกผมว่าเขาคุยกับคุณแล้วว่าเราควรจัดการกับโอ่วหยางหมิงซวนกันก่อนแล้วทำไมคุณถึงไม่รู้ล่ะว่าแผนการต่อไปของเราคืออะไร?”

“ไอ้หมอนั่นบอกฉันตั้งแต่เมื่อไหร่..ฉันแค่คุยกับเขาว่าจะจัดการกับโอ่วหยางหมิงซวนยังไงและฉันก็ไม่ได้บอกว่าฉันจะจัดการกับเขา..นี่เย่เชียนกำลังคิดอะไรอยู่?” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและพูดว่า “ถ้าเรารอจนกว่าชาฮัวเอียนฟื้นฟูสำนักม่อจื๊อได้และนั่งอยู่ในตำแหน่งในฐานะเจ้าสำนักอย่างมั่นคงได้ล่ะก็ตอนนั้นถ้าหากเราคิดที่จะกำจัดโอ่วหยางหมิงซวนจริงๆชาฮัวเอียนคงจะไม่นั่งอยู่เฉยๆอย่างแน่นอน..แบบนั้นเราจะไม่ลำบากมากกว่าเดิมหรอกเหรอ?”

“เนื่องจากบอสบอกมาแบบนี้ผมก็เชื่อว่าเขาคงมั่นใจในแผนการ” ม่อหลงพูด

“หวังว่าเย่เชียนจะมั่นใจเกินไปในบางครั้งนะเพราะการมั่นใจในตัวเองมันก็เป็นสิ่งที่ดีแต่ถ้ามากเกินไปมันอาจนำไปสู่ความล้มเหลวและผิดพลาดได้อย่างง่ายดายเช่นกัน” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูดด้วยความกังวล ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเย่เชียนถึงไม่ใช้โอกาสนี้ไปเพื่อกำจัดชาฮัวเอียนไปเลยเพราะนั่นจะทำให้ความแข็งแกร่งของสำนักม่อจื๊อลดลงอย่างมากและนี่ก็เป็นโอกาสที่ดีที่สุดแต่เย่เชียนเลือกที่จะอยู่เฉยๆซึ่งทำให้เขาไม่สามารถเข้าใจได้เลย

ในขณะนี้ประตูห้องของเย่เชียนก็ถูกเปิดออกและทุกคนต่างก็ตกใจเพราะพวกเขาเห็นเส้นผมของเย่เชียนยุ่งเหยิงไปหมดและเสื้อผ้าของเขาก็ดูไม่เรียบร้อยจนดูเหมือนขอทานข้างถนน อย่างไรก็ตามใบหน้าของเย่เชียนก็มีร่องรอยของความตื่นเต้นและความสุขอย่างชัดเจนและเมื่อเห็นหวงฟู่ชิงเตี๋ยนแล้วเย่เชียนก็ฉีกยิ้มและพูดว่า “อ้างปู่ก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ”

ขณะที่เย่เชียนเดินออกจากห้องมาหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “นี่เอ็งเป็นอะไรของเอ็งเนี่ย..ถ้าใครเจอเอ็งตอนกลางดึกล่ะก็คงจะคิดว่าเอ็งเป็นผี..เอาเถอะเป็นยังไงบ้างฉันได้ยินมาว่าเอ็งกำลังศึกษาวิชาผนึกอมตะของชาฮัวเอียนงั้นเหรอ?..เป็นยังไงบ้างล่ะ?”

“วิชานั้นมันไม่ธรรมดาเลยจริงๆ” เย่เชียนยิ้มและนั่งลงบนโซฟาแล้วหยิบบุหรี่จากกระเป๋าเสื้อของเขาและจุดบุหรี่ จากนั้นก็เทน้ำใส่แก้วแต่เมื่อเขากำลังจะพูดเขาก็เห็นเงาสะท้อนของตัวเองและอดไม่ได้ที่จะสะดุ้งและตะโกนว่า “ให้ตายสินี่ใครกันเนี่ย?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน