ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1120

ตอนที่ 1120 สัญญาณไฟ

………………..

เนื่องจากถังจิงหนานรู้เกี่ยวกับแผนของถังเฉียงแล้วทำไมเขาถึงไม่อยู่ที่นี่ล่ะ เหตุผลก็คือปล่อยให้ถังเฉียงมีโอกาสในการเริ่มแผนการดังกล่าวและนั่นก็แค่การแสดงเพราะเมื่อไหร่ที่ถังเฉียงลงมือเขาก็จะกลับมาแก้ไขปัญหาได้และนั่นก็เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ใช่ไหม?

อย่างไรก็ตามถังจิงหนานกลับไม่ได้เลือกที่จะทำแบบนั้นจริงๆเพราะเขาเลือกที่จะไปที่หมู่บ้านเมียว ซึ่งถังยู่เซิงก็คิดไม่ออกว่าทำไมและเมื่อมองไปที่ถังจิงหนานแล้วถังยู่เซิงก็รู้สึกประหม่าแล้วเขากล้าถามอะไรได้ยังไง?

ภายในสำนักถังนั้นถังฮงเตรียมพร้อมเอาไว้อย่างดีจนถังเฉียงสูญเสียอำนาจในการควบคุมไปหลังจากได้รับอำนาจในฐานะรักษาการเจ้าสำนักในตอนแรกจนเขาอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งซวนหมิงในใจเพราะซวนหมิงไม่ได้มาที่นี่ด้วยแต่ทว่าคนนับไม่ถ้วนได้หลั่งไหลเข้ามาจากภายนอก เมื่อเห็นแบบนั้นถังฮงก็ถอนหายใจด้วยความโกรธแล้วพูดว่า “เข้ามาเลย..ยิ่งพวกแกมากันมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งนองเลือดมากเท่านั้น”

เมื่อเสียงจบลงกับดักและอาวุธลับก็ถูกเปิดใช้งานทันทีและอาวุธที่ซ่อนอยู่จำนวนนับไม่ถ้วนก็ปรากฏออกมาจนคนเหล่านั้นส่งเสียงกรีดร้องคร่ำครวญอย่างต่อเนื่องและเกือบจะครึ่งหนึ่งนั้นล้มตายภายในเวลาไม่นาน

ในสวนดอกไม้ของสำนักถังนั้นถังยู่ซินกำลังคุยกับจินเหว่ยห่าวอยู่ ซึ่งอาจเป็นเพราะคำพูดของเย่เชียนในคืนนั้นมีบทบาทสำคัญอย่างมากดังนั้นจินเหว่ยห่าวจึงไม่เลือกที่จะหนีเหมือนเมื่อก่อนแต่เมื่อเขาเห็นถังยู่ซินทีไรเขาก็นึกถึงเรื่องราวในอดีตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และยังคงรู้สึกเจ็บปวดอยู่ในใจเล็กน้อยเพราะความโศกเศร้าของเขา

“พี่จินฉันได้ยินมาว่าลูกพี่ลูกน้องของฉันแข็งแกร่งมากจริงหรือเปล่า..พี่จินกับลูกพี่ลูกน้องของฉันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันใช่มั้ย?..พี่จินช่วยเล่าเกี่ยวกับลูกพี่ลูกน้องของฉันให้ฟังหน่อยสิ” ถังยู่ซินถามอย่างสงสัย

“ฉันไม่ได้รู้จักลูกพี่ลูกน้องของเธอมาตั้งแต่แรกแต่ฉันก็ได้ยินเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับลูกพี่ลูกน้องของเธอ..อาจพูดได้ว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอเป็นลูกผู้ชายตัวจริงและเขาก็สามารถบรรลุความสำเร็จในวันนี้ได้ทั้งหมดด้วยตัวเขาเอง..เขาเก่งมาก” จินเหว่ยห่าวพูด “เธอเคยได้ยินชื่อเขี้ยวหมาป่ามั้ย?”

ถังยู่ซินก็ส่ายหัวเล็กน้อยและพูดว่า “ตอนที่ฉันฝึกฝนอยู่ดูเหมือนว่าฉันจะไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนในโลกศิลปะการต่อสู้โบราณ”

“นี่ไม่ใช่สำนักในโลกศิลปะการต่อสู้โบราณแต่เป็นองค์กรของทหารรับจ้าง” จินเหว่ยห่าวพูด “นอกจากนี้ยังเป็นองค์กรที่ลูกพี่ลูกน้องของเธอสังกัดอยู่ด้วย..ยิ่งไปกว่านั้นเย่เชียนก็เป็นผู้นำองค์กรนี้และทำให้มันก้าวขึ้นไปสู่จุดสูงสุดในปัจจุบัน..ฉันต้องบอกเลยว่าเรื่องราวของเย่เชียนถือได้ว่าเป็นประวัติศาสตร์การต่อสู้ของชนชั้นรากหญ้าเพราะเย่เชียนเคยถูกรับเลี้ยงโดยคนเก็บขยะเก่าและต้องลาออกจากโรงเรียนก่อนกำหนดเพราะครอบครัวขาดแคลนเงินแต่เย่เชียนก็ไม่เสียใจและตั้งใจช่วยชายชราเก็บขยะหาเงิน..แต่ต่อมาเพราะเขาไปมีเรื่องกับอันธพาลในท้องถิ่นจนเขาต้องหนีออกจากประเทศจีนไป..จากนั้นเขาก็ได้เข้าร่วมองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าและเพียงไม่กี่ปีเขาก็รับช่วงต่อเป็นผู้นำองค์กรและต่อสู้จากเหนือจรดใต้และขยายอำนาจมาจนถึงทุกวันนี้..ถ้ามีใครในโลกนี้ที่ควรค่าแก่การชื่นชมและการเคารพของฉันมากที่สุดก็คือเย่เชียนลูกพี่ลูกน้องของเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น”

“โห..ดูเหมือนว่าลูกพี่ลูกน้องของฉันนี่น่าทึ่งจริงๆ” ถังยู่ซินยิ้มและพูดว่า “ว่าแต่พี่ชายคนที่มาต่อสู้กับคุณปู่ของฉันเขาเป็นใครกันเหรอ?”

จินเหว่ยห่าวก็ขดริมฝีปากเล็กน้อยและพูดว่า “นั่นก็เป็นหนึ่งในสมาชิกขององค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าเช่นกันและเป็นพี่ชายที่ดีที่สุดของเย่เชียน..แต่ฉันไม่รู้ความสัมพันธ์เบื้องลึกระหว่างพวกเขานั้นเป็นยังไงแต่มันน่าทึ่งมาก..บางครั้งพวกเขาดูเหมือนจะเป็นเพื่อนกันและบางครั้งก็ดูเหมือนจะเป็นศัตรูกันจนฉันไม่สามารถเข้าใจได้เลย”

ถังยู่ซินกระพริบตาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พวกเขาไม่ได้เป็นเพื่อนกันหรอกเหรอ?”

จินเหว่ยห่าวตกตะลึงไปครู่หนึ่งแล้วยิ้มเล็กน้อยและเมื่อมองไปที่รอยยิ้มของถังยู่ซินแล้วเขาก็อดไม่ได้ที่จะแน่นิ่งอยู่พักหนึ่งเพราะความทรงจำในอดีตมากมายหวนคืนกลับมา เธอเห็นว่าจินเหว่ยห่าวเหม่อลอยและจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตาแต่พอเธอสังเกตดีๆเธอก็พบว่าจินเหว่ยห่าวกำลังมองมาที่หน้าอกของเธออยู่ เมื่อเห็นแบบนั้นถังยู่ซินก็ตะโกนว่า “นี่พี่ชายกำลังมองอะไรอยู่..พี่ชายหน้าไม่อาย!”

“เอ่อ…” จินเหว่ยห่าวตระหนักได้ถึงความหยาบคายของเขาและรีบถอนสายตาแล้วหันไปมองที่อื่นและพูดอย่างขอโทษว่า “ฉันขอโทษ..ฉันขอโทษจริงๆ”

ทันใดนั้นการต่อสู้และเสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นจนทั้งสองคนอดไม่ได้ที่จะแน่นิ่งไปชั่วขณะและเห็นสาวกคนหนึ่งวิ่งเข้ามาโดยมีรอยแผลเป็นเต็มตัวแล้วตะโกนว่า “คุณหนูรีบหนีไป..ตอนนี้ถังเฉียงได้ก่อกบฏแล้ว”

ก่อนที่คนๆนั้นจะเอื้อมมือมาถึงเขาก็ล้มลงและถังยู่ซินก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งและก่อนที่เธอจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นจู่ๆกลุ่มคนก็พุ่งเข้ามาหาเธอและขว้างอาวุธใส่ เมื่อเห็นแบบนั้นจินเหว่ยห่าวก็ตกใจและตะโกนว่า “ระวัง!” จากนั้นเขาก็ดึงคว้าตัวของถังยู่ซินหลบไปที่ด้านข้าง

ผู้คนนับสิบรีบวิ่งเข้ามาหาจินเหว่ยห่าวเพราะงั้นจินเหว่ยห่าวจึงไม่ลังเลและปกป้องถังยู่ซินอย่างสุดความสามารถและทันใดนั้นดูเหมือนว่าเขาจะได้เห็นฉากที่เจ็บปวดในอดีตเหล่านั้นอีกครั้งและคิดว่าเขาเป็นคนโชคร้ายจริงๆหรือเปล่า ทำไมผู้หญิงรอบๆตัวเขาถึงได้จากเขาไปกันหมด?

ในหมู่ของคนเหล่านี้มีทั้งสาวกของสำนักถังส่วนหนึ่งและคนของหมอผีซวนหมิงอีกส่วนหนึ่งและนี่เป็นคำสั่งพิเศษของถังเฉียงเพราะเขารู้ว่าถังยู่ซินสำคัญต่อถังฮงมาก ดังนั้นถ้าเขาสามารถจับตัวถังยู่ซินได้ล่ะก็นั่นจะเป็นภัยคุกคามต่อถังฮงและโอกาสชนะของเขาจะสูงขึ้นมาก

“รีบหนีไป..เดี๋ยวฉันจะต้านพวกมันเอาไว้เอง” จินเหว่ยห่าวพูดอย่างเคร่งขรึม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน