ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 14

ตอนที่ 14 เยี่ยมเยือน

“พี่สอง… พี่สองกลับมาแล้วงั้นเหรอครับพ่อ ?”

หลี่ฮ่าวพูดด้วยอารมณ์หลากหลายที่ผสมปนเปกันอยู่ในใจ เมื่อเขายังเด็ก เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับเย่เชียนอย่างมาก แต่มันเป็นเพราะเขาเองแท้ ๆ ที่ทําให้เย่เชียนต้องจากบ้านเกิดเมืองนอนไป และนั่นทำให้เขารู้สึกผิดกับเย่เชียนมาตลอด หากไม่ใช่เพราะเขา ป่านนี้เย่เชียนก็คงจะมีอนาคตที่ดีกว่านี้ไปนานแล้ว

“พี่แกเพิ่งจะกลับมาเมื่อวานนี้เอง แต่ตอนนี้เขาถูกตำรวจจับตัวไปแล้ว…” หยางเจียนกัวพูดอย่างเศร้าใจ

“พ่อครับ… พ่อไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวผมจะช่วยพี่สองเอง!” หลี่ฮ่าวพูดอย่างหนักแน่น

“ได้ยินแกพูดเช่นนี้ พ่อเองก็หมดห่วง” พ่อพูดด้วยน้ำเสียงที่สบายใจ

หลังจากวางสายไป หลี่ฮ่าวก็ไม่รีรอรีบหาเบอร์โทรศัพท์ของสถานีตำรวจย่อยที่จับกุมตัวเย่เชียนเอาไว้ แต่ตอนนี้มันก็สี่ทุ่มแล้วตํารวจส่วนมากก็คงจะเลิกงานกลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือเพียงส่วนน้อยที่ยังต้องเข้าเวรประจําการ เมื่อตำรวจคนหนึ่งรับสายของหลี่ฮ่าว เขาก็ตกใจเพราะตําแหน่งของหลี่ฮ่าวนั้นก็คือหัวหน้าของเขาและพรรคพวกนั่นเอง

วินาทีที่มีคนรับสาย หลี่ฮ่าวก็ยิงคําถามใส่ทันที

“วันนี้พวกคุณจับผู้ต้องหาที่ชื่อเย่เชียนมาใช่ไหม ?”

ตำรวจที่อยู่ปลายสายรู้สึกงุนงง ทําไมผู้ที่เป็นถึงอธิการสำนักงานความมั่นคงถึงได้โทรศัพท์สายตรงมาถามถึงผู้ต้องหา หรือพวกเขาจะเป็นญาติหรือเป็นเพื่อนกัน ? อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าที่จะถามอะไรกลับไปจึงได้แต่ตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมา

“ใช่ครับท่านอธิการ… เมื่อเช้านี้ทางเราได้รับแจ้งความว่ามีบุคคลในเซียนเจียงหัวหยวนถูกทําร้ายร่างกาย บ่ายวันนี้เราจึงเข้าไปจับกุมตัวผู้ต้องหา เขามีชื่อว่าเย่เชียน ถูกนําตัวมาจากโรงพยาบาลเหรินเหมินโดยร้อยเอกหวังครับท่าน…”

“ใครเป็นคนแจ้งความ ?” หลี่ฮ่าวถามต่อ

“คนที่แจ้งความคือนายหัวของเหมืองถ่านหินในมณฑลซานซีครับ… เขาถูกทําร้ายร่างกายในคอนโดของตัวเอง เราตั้งข้อสงสัยว่าผู้ต้องหาต้องการขู่กรรโชกทรัพย์ แต่ผู้เสียหายไม่มีเงินสดติดตัวมากพอ ผู้ต้องหาจึงลงมือทําร้ายร่างกายผู้เสียหายครับท่าน” ตํารวจที่ประจําการรายงานอย่างละเอียด

หลี่ฮ่าวกําลังใช้ความคิดกลั่นกรองข้อมูลที่เขาเพิ่งได้รับมา ถึงแม้ว่าตัวเขาเองจะไม่ได้พบเย่เชียนมานานแล้ว แต่เขาก็รู้จักเย่เชียนดีกว่าใคร เย่เชียนไม่ใช่คนที่จะรีดไถเงินจากผู้ใด เขาต้องมีเหตุผลที่ดีกว่านี้อย่างแน่นอน เพื่อแลกกับการกระทำอันอุกอาจบ้าบิ่นเช่นนี้ มีใครที่ไหนบ้างที่ไปรีดไถเงินคาบ้านของคนอื่นและลงมือทําร้ายร่างกาย แถมยังกลับออกมาด้วยท่าทีที่สบาย ๆ และไม่ปกปิดตัวตนอีก เขาจะต้องมีเหตุผลอื่นแฝงอยู่เป็นแน่

“แล้วตอนนี้ผู้ต้องหาอยู่ที่ไหน?” หลี่ฮ่าวถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

“ถูกฝากขังอยู่ที่ศูนย์กักกันครับท่าน…” เจ้าหน้าที่ตอบอย่างประหม่า

หลี่ฮ่าวเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับไปว่า

“ดี! งานเวิลด์เอ็กซ์โปใกล้เข้ามาแล้ว เราจะต้องเข้มงวดกับการรักษาความปลอดภัย คุณเข้าใจนะ ?” หลี่ฮ่าวกำชับ

“รับทราบครับท่าน!” เจ้าหน้าที่ตอบกลับทันที

หลังจากวางสายของหลี่ฮ่าวไป เจ้าหน้าที่คนนี้ก็เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราว เขาคิดว่าถ้าหากท่านอธิการรู้จักเย่เชียนจริง ๆ ก็ต้องปกป้องเขาหรือไม่ก็สั่งให้ดูแลสิ? แต่เขากลับเลือกที่จะไม่ทำเช่นนั้น

……

หลังจากที่หลี่ฮ่าววางสายจากตำรวจได้ไม่นาน หยางเจียนกัวผู้เป็นพ่อก็โทรศัพท์กลับมาหาเขาอีกครั้ง

“เจ้าสาม… เป็นอย่างไรบ้าง ?” พ่อยังคงถามด้วยความกังวล

“พ่อครับ… ผมโทรไปสอบถามมาแล้ว พี่สองเจตนาทําร้ายร่างกายเพื่อกรรโชกทรัพย์ของคนที่เพิ่งกลับมาเมืองนี้”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน