ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 144

“โทษที… เพื่อนผมรออยู่ เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะ” เย่เชียนยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดขึ้นเมื่อเขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ เห็นม่อหลงและคนอื่น ๆ นั่งรออยู่ไม่ไกล

“ทำไมนายมาช้าจัง ไอ้ฉันก็นึกว่านายจะไม่มาซะแล้วเนี่ย เพราะถ้านายไม่มา… ใครจะจ่ายค่าของพวกนี้ล่ะ ฮ่า ๆ ๆ ” หวันชุนหัวพูดพลางหัวเราะขณะที่เย่เชียนกำลังจะนั่ง

“พอดีผมมีธุระนิดหน่อยน่ะเลยมาช้า” เย่เชียนพูด “คืนนี้ใครอยากกินอะไรก็สั่งได้เลย… ตามสบาย”

ขณะเดียวกันนั้นเองจ้าวไถ่จู้ที่เอาแต่ยัดผลไม้เข้าปากอย่างไม่หยุดยั้งก็ตะโกนด้วยความมูมมามว่า “น้อง ๆ ! ขอผลไม้รวมเพิ่มอีกสองจานนะ!”

“ฉันรู้ว่าฉันก็กินได้ไม่กลัวท้องแตกตายเหมือนกัน!” หวันชุนหัวมองจ้าวไถ่จู้ที่กินไม่หยุด “อ่อใช่… ไหนนายบอกว่าคืนนี้มีคนอยากเจอนายไง แล้วไหนล่ะ อะไรยังไง ?” หวันชุนหัวถามด้วยความประหลาดใจ

เย่เชียนยักไหล่และพูดว่า “เอ่อ… พี่ ๆ คือ… เรื่องนั้น… ผมลืมเอาเงินมา… ที่จริงผมแค่คิดว่าพวกเราจะมากินข้าวด้วยกันเฉย ๆ ไม่ได้คิดอย่างอื่นไว้หรอก”

ได้ฟังดังนั้นหวันชุนหัวก็มองเย่เชียนด้วยท่าทางตกตะลึง ส่วนจ้าวไถ่จู้ก็หยุดกินทันที เขาจ้องมองเย่เชียนอย่างว่างเปล่า ทว่าแค่เสี้ยววินาทีเดียวเขาก็หันไปยัดอาหารใส่ปากของเขาต่อ

“เย่เชียน… นายไม่ได้ให้พวกเรามาที่นี่เพื่อกินแล้วชักดาบใช่มั้ย ? มีอะไรเกิดขึ้นก็บอกมาเถอะ” หวันชุนหัวถามอย่างสงสัย

“คือ… บาร์นี่เป็นอาณาเขตที่อยู่ในการดูแลของน้องชายของผม หวังหู่น่ะ… แต่เมื่อคืนนี้มันถูกยึดไปโดยพวกมาเฟียแก๊งชิงและน้องผมก็ได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง ตอนนี้เลยนอนพกรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลนู่น คืนนี้ผมก็เลยมาหาซือตู้ลิเหรินดูหน่อยว่าเขาจะมีสามหัวหกแขนหรือว่ายังไง ถึงขนาดกล้ามาแตะต้องน้องชายของเย่เชียนคนนี้” เย่เชียนตอบเรียบ ๆ แต่จิตสังหารและเจตนาฆ่านั้นเอ่อล้นออกมาจากร่างของเขาอย่างชัดเจน

ม่อหลงเองก็รู้สึกได้ถึงความโกรธแค้นของเขา เขารู้ว่าเย่เชียนเป็นคนประเภทที่จะปกป้องพวกพ้องของเขาเสมอ ถึงแม้ว่าคนพวกนั้นจะทำผิดก็ตาม เพราะถ้าคนของเขาเป็นฝ่ายผิด คนนอกก็ไม่สมควรที่จะเข้ามายุ่ง ม่อหลงจำได้ว่าครั้งหนึ่งตอนที่น้องเล็กชิงเฟิงไปดื่มเหล้าที่บาร์ในประเทศรัสเซีย เขาบังเอิญไปบาดหมางกับทหารรับจ้างในท้องถิ่นคนหนึ่งเข้า และได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย หลังจากที่เย่เชียนรู้เรื่อง เขาไม่ได้ถามถึงสาเหตุแต่อย่างใด แต่กลับโทรไปหาคนของเขี้ยวหมาป่าโดยตรงพร้อมทั้งสั่งให้พวกเขาถอนกำลังกลับมายังสำนักงานใหญ่ เมื่อพวกเขากลับมาถึง เย่เชียนจึงเรียกชิงเฟิงออกมาทำโทษตามกฏระเบียบของกลุ่มเขี้ยวหมาป่า

“เย่เชียน… นี่นายกินยาแล้วลืมเขย่าขวดหรือยังไง ? นายไม่รู้เหรอว่าแก๊งชิงเป็นมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในเซี่ยงไฮ้เลยนะ แล้วเราจะไปสู้กับพวกเขายังไงไหว” หวันชุนหัวถามด้วยความประหลาดใจ

เย่เชียนหัวเราะ จากนั้นก็พูดว่า “ฮ่า ๆ ๆ ผมไม่สนใจว่าแก๊งชิงหรือเครือชิงกรุ๊ปจะยิ่งใหญ่หรือทรงอำนาจขนาดไหนหรอก ตราบใดที่คนพวกนั้นกล้ามาทำร้ายน้องชายของผม ต่อให้เป็นราชาแห่งนรกผมก็จะทำให้เขาต้องสำนึกผิดให้ได้! พี่หวันรู้มั้ยว่าทำไมกลุ่มเขี้ยวหมาป่าถึงมาอยู่จุดสูงสุดของโลกแห่งทหารรับจ้างจนกลายเป็นราชาแห่งโลกของทหารรับจ้างได้ ? มันก็เพราะความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของพวกเราพี่น้องนี่แหละ ดั่งคำกล่าวที่ว่า ‘ผู้ที่ไม่เกรงกลัวความตายจะสยบได้แม้แต่จักรพรรดิ’ พวกเราจะไม่ยอมรับกับความพ่ายแพ้หรอกนะพี่ ถ้าเราไม่ล้างแค้นให้น้องชายของเราเพียงเพราะศัตรูนั้นแข็งแกร่งเกินไปล่ะก็ เขี้ยวหมาป่าก็คงจะหายไปจากโลกนี้ตั้งนานแล้ว พี่หวัน! ที่จริงความแข็งแกร่งของพี่มันไม่เพียงพอที่จะเข้าร่วมกับกลุ่มเขี้ยวหมาป่าหรอก แต่พี่รู้ไหมว่าทำไมผมถึงบอกพี่เกี่ยวกับทุกอย่างและเชิญพี่มาเข้าร่วมด้วย ? ก็เพราะว่าผมเห็นความทะเยอทะยานในตัวพี่หวันน่ะสิ… ผมเห็นจิตวิญญาณที่ไม่ยอมพ่ายแพ้! นั่นคือสิ่งที่สมาชิกของกลุ่มเขี้ยวหมาป่าทุกคนต้องมี!”

หวันชุนหัวยิ้มอย่างโง่เขลาและพูดว่า “ทำไมนายถึงต้องจริงจังขนาดนี้ด้วย… ฉันก็แค่พูดไปเรื่อยเท่านั้น ขอเพียงแค่น้องเย่สั่งมา หวันชุนหัวคนนี้ก็จะทำ แม้ว่าจะต้องลงไปในนรกก็ตาม… ให้ตายเถอะพวก! มันก็แค่แก๊งชิงเท่านั้นจะไปมีอะไร๊… เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะจัดการกับพวกมันเอง”

เย่เชียนยักหน้าอย่างพึงพอใจ จากนั้นก็พูดว่า “ดี! แต่ตอนนี้เราเลิกคุยเรื่องนี้กันก่อนเถอะ มาดื่มกันดีกว่ามา… วันนี้เรามาเพื่อสร้างความหายนะให้กับที่นี่” ขณะที่เขาพูดแบบนี้รอยยิ้มอันชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเย่เชียน

อยู่ ๆ จ้าวไถ่จู้ที่ยังคงไม่หยุดยัดอาหารเข้าปากก็พึมพำว่า “เฮ้ย…! รอก่อนสิ ฉันยังกินไม่เสร็จเลย!”

เย่เชียนค่อนข้างจะชอบใจกับบุคลิกของจ้าวไถ่จู้เป็นอันมาก เพราะเขาเป็นคนไม่พูดเยอะ ถึงแม้ว่าจะเอาแต่กินอย่างเดียวก็ตามที แต่เขาก็ยังคงให้ความสนใจกับสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นรอบตัว บางทีมันอาจจะเป็นอย่างที่ม่อหลงพูดก็ได้ว่าจ้าวไถ่จู้นั้นมีสัญชาตญาณนักล่าตามธรรมชาติ เขาเป็นคนที่มีศักยภาพมากพอที่จะฝึกเป็นพลซุ่มยิงได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน