ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 37

เย่เชียนยิ้มเล็กน้อยขณะที่เขาอำลาฟูจุนเฉิงและคนอื่น ๆ จากนั้นเขาก็เข้าไปในรถของเลขานุการของจ้าวเทียนห่าวซึ่งมีชื่อว่า หูวเก๋อ และพวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังมหาวิทยาลัยนานาชาติ…

สำหรับจ้าวเทียนห่าวแล้ว เย่เชียนก็ยังถือเป็นคนแปลกหน้าอยู่ดี ถึงแม้ว่าจ้าวเทียนห่าวจะเชื่อใจเย่เชียนอยู่พอสมควรแต่เขาก็ยังคงการ์ดไม่ตกตั้งมาตรการป้องกันเผื่อเอาไว้ ในกรณีนี้เขาแอบสั่งให้เลขาหูวเก๋อส่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเทียนหยากรุ๊ปมาคอยสอดส่องดูแลลูกสาวของเขา ซึ่งแน่นอนว่าเย่เชียนไม่ได้ทราบถึงเรื่องนี้ด้วย

ทางด้านเย่เชียนที่นั่งอยู่บนรถ เลขาหูวเก๋อก็ได้เล่ารายละเอียดแผนการให้ฟังคร่าว ๆ เขาคิดว่าสิ่งที่เขาต้องทำมันตลกเล็กน้อย เมื่อเขาคิดว่าเขานั้นค่อนข้างที่จะโตเกินวัยมหาวิทยาลัยแล้ว แต่กลับต้องแฝงตัวไปเป็นเด็กมหาวิทยาลัย!

เลขาหูวเก๋อบอกกับเย่เชียนว่าเขาได้เตรียมการให้เย่เชียนสมัครเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเรียบร้อยแล้ว เย่เชียนถึงกับตกตะลึงในสิ่งที่ได้ยิน จากนั้นเลขาหูวเก๋อก็หัวเราะในท่าทีของเขาและพูดว่ามันจะเป็นประโยชน์กับเขาในการทำภารกิจ และเย่เชียนเองก็คิดว่ามันสมเหตุสมผล เขาจึงไม่ได้ปฏิเสธอะไรออกไป

“เธอสวยมั้ย ? ลูกสาวของลุงจ้าวน่ะ” เย่เชียนถามอย่างกระวนกระวายเล็กน้อย

เลขาหูวเก๋อดูตกใจเล็กน้อยจากคำถามอันตรงไปตรงมาของเย่เชียน จากนั้นเขาก็ตอบอย่างรวดเร็วว่า “สวย… สวยสิ!” ถึงแม้ว่าจ้าวหยาจะสวยมากเพียงใด แต่เธอนั้นไม่ต่างจากปีศาจร้ายตนหนึ่งเลย ทว่าเขาก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเธอไม่สวย

“เธอเป็นคนยังไง ? เธอเข้ากับคนอื่นได้ดีมั้ย ?” เย่เชียนถามห้วน ๆ ในสิ่งที่เขาสงสัย

“อะ… เอ่อ เรื่องนั้นน่ะนะ… ฮ่า ๆ ๆ เธอเป็นลูกคุณหนูที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวย เธอก็เลยออกจะหยิ่ง ๆ นิดหน่อยอะนะ แต่ถึงยังไงผมว่าเธอก็เป็นเด็กดีและเข้ากันได้ดีกับคนที่เธอชอบ” เลขาหูวเก๋อตอบอย่างจริงใจ แม้จะตะกุกตะกักนิดหน่อยก็ตาม

เย่เชียนขมวดคิ้วเมื่อเขาได้ยินคำพูดของเลขาหูวเก๋อ ดูเหมือนว่าภารกิจนี้จะไม่ใช่เรื่องง่ายเสียแล้ว เขาไม่คิดว่าจ้าวหยาจะเข้ากับเขาได้ดีหรือทำตัวเป็นมิตรกับเขาได้ง่ายดายขนาดนั้นแน่ ๆ แค่เขาได้ยินว่าจ้าวหยาเป็นผู้หญิงเย่อหยิ่ง เขาก็มั่นใจสุด ๆ ว่าจะต้องเจอกับปัญหาที่น่าปวดหัวแน่นอน เขาคิดในใจว่า ‘ฉันแค่อยากจะเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยธรรมดา ๆ แต่ทำไมต้องมาเจอกับเรื่องปวดหัวแบบนี้ด้วย!’ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เขาก็คิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด มันก็เป็นเพราะตัวเขาที่แส่หาเรื่องเอง

แต่นี่เขาคือเย่เชียน ในเมื่อเขาเอาตัวเองเข้ามาอยู่ในสถานการณ์ถึงขนาดนี้แล้ว แถมไม่ใช่แค่ตัวเขาเพียงคนเดียว ยังมีพี่ ๆ ทั้งสามอีกล่ะ เขาก็ต้องสู้ไปจนถึงที่สุดสิ! ต่อให้จะต้องบุกน้ำลุยไฟเขาก็จะไม่ถอยเด็ดขาด เพราะท้ายที่สุดแล้วภารกิจนี้มันก็แค่ต้องปกป้องเด็กสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น…

เมื่อพวกเขาเดินทางมาถึงรั้วมหาวิทยาลัย เลขาหูวเก๋อก็หยุดรถ มันเป็นเวลาพักเที่ยงพอดีเย่เชียนจึงเห็นเด็กมหาลัยกลุ่มหนึ่งกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปในโรงอาหารและรู้สึกถึงอารมณ์อ่อนไหวเล็กน้อยในใจของตนนั้น เขาฝันถึงชีวิตเฉกเช่นนี้อยู่เสมอ ชีวิตเสมือนอยู่บนหอคอยงาช้างที่ไร้ซึ่งความกังวลและแสนสุข

ทันใดนั้น เลขาหูวเก๋อพูดขึ้นว่า “คุณเย่เชียน… ผมได้เตรียมการเอาไว้ทั้งหมดแล้ว คุณแค่ต้องไปรายงานตัวที่สำนักงานคณบดีของมหาวิทยาลัยเท่านั้น ตอนนี้คุณอยู่ในคลาสเรียนเดียวกันกับคุณหนูจ้าวหยาแล้ว มันจะได้สะดวกต่อคุณ คุณมีคำถามอะไรอีกมั้ยครับ ?”

เย่เชียนจึงถามด้วยความสงสัยว่า “คุณเลขาจะไม่ชี้แนะผมซักหน่อยเหรอ ? ผมจะรู้ได้ไงว่าผู้หญิงคนไหนคือคุณหนูจ้าวหยาคนนั้น ?”

เลขาหูวเก๋อยิ้มเล็กยิ้มน้อยและตอบอย่างคลุมเครือว่า “ก็เอ่อ… เดี๋ยวคุณเข้าไปในห้องเรียน คุณก็จะรู้เองนั่นแหละ!”

เย่เชียนจ้องมองเลขาหูวเก๋อด้วยความประหลาดใจพลางคิดในใจไปต่าง ๆ นา ๆ

‘หรือเลขาหนุ่มสวมแว่นคนนี้จะกลัวที่ต้องนึกถึงสาวน้อยคนนั้น… เป็นไปได้ไหมที่คุณหนูนั่นน่ะ จริง ๆ แล้วเป็นคนน่าเกลียดไม่น่าคบหา ?’

เย่เชียนเชื่อในคำพูดที่ว่าผู้หญิงที่น่าเกลียดมักจะเอาแต่ใจเพื่อกลบจุดด้อยของพวกเธอ และนั่นคงเป็นปัญหาระดับชาติอย่างแน่นอน เขาไตร่ตรองอยู่พักหนึ่งแล้วเขาก็หัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ หลังจากนั้นก็พูดว่า “อืม… เดี๋ยวผมโทรหาลุงจ้าวแล้วบอกเขาว่าผมต้องการสลับตัวกับใครซักคนที่นั่นดีกว่า… ใช่ ๆ ไท่จู้ไง! ผมจะสลับตัวกับจ้าวไท่จู้ เขาไม่น่าจะมีปัญหาหรอก… ฮ่า ๆ ๆ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน